"Το βιβλίο αυτό είναι μια από εκείνες τις πολύ σπάνιες εκδόσεις για την οποία μπορεί κανείς να πει ότι είναι επείγουσα, έγκαιρη και απολύτως απαραίτητη". Terry Eagleton
Τι έφταιξε τελικά; Η απληστία; Οι πολιτικοί; Οι τράπεζες; Εμείς οι ίδιοι; Πολλά έφταιξαν και δύσκολα κάποιος μπορεί να πείσει ότι δεν προσέθεσε κι εκείνος το λιθαράκι του στο οικοδόμημα της Κρίσης. Όμως όλα αυτά είναι υποσημειώσεις σε ένα μεγαλοπρεπέστερο, σχεδόν μυθολογικό, δράμα. Ένα οικουμενικό έπος οι ρίζες του οποίου ξεκινούν στη Μεγάλη Ύφεση του 1929 προτού επεκταθούν στη δεκαετία του 70. Τότε ήταν που, όπως οι Αθηναίοι είχαν αναγκαστεί να τρέφουν με απαίσιους "φόρους υποτέλειας" το έγκλειστο στο Λαβύρινθο κτήνος, έτσι κι ο υπόλοιπος κόσμος άρχισε να χρηματοδοτεί τον αδηφάγο Παγκόσμιο Μινώταυρο - τα αμερικανικά ελλείμματα. Τώρα, από τα ερημωμένα μαγαζιά στους δρόμους των ελληνικών πόλεων μέχρι τις μεγαλεπήβολες συζητήσεις στα κέντρα της αμήχανης διεθνούς εξουσίας, όπου και να κοιτάξουμε, βλέπουμε τις επιπτώσεις του θανάσιμου τραυματισμού, εν έτει 2008, του Παγκόσμιου Μινώταυρου.
Ο "Παγκόσμιος Μινώταυρος" αφηγείται τα πραγματικά αίτια που επέβαλαν την Κρίση σε ολόκληρο τον πλανήτη και τα οποία, αν παραμείνουν κρυφά, ελαχιστοποιούν τις δυνατότητές μας ως Έλληνες, ως Ευρωπαίοι, να πάρουμε τις τύχες του τόπου στα χέρια μας. Το βιβλίο μάς καλεί να σκεφτόμαστε οικουμενικά ώστε να μπορούμε να κρίνουμε τα της πολιτείας μας, να δρούμε τοπικά, να βελτιώνουμε ό,τι μπορούμε γύρω μας.
είναι ο τίτλος του καινούργιου ιστολογίου, που εμφανίστηκε πρόσφατα στο ιντερνετικό στερέωμα.
Το γράφει ή τελοσπάντων το επιμελείται η Stavronia (καμιά σχέση με τη Fevronia) και υπόσχεται να έχει ως αντικείμενο και περιεχόμενο πρωτίστως το λόγο και δευτερευόντως τη μουσική.
''Η κάθε λέξη είναι μια έξοδος για μια συνάντηση, πολλές φορές ματαιωμένη και τότε είναι μια λέξη αληθινή σαν επιμένει στη συνάντηση." Γ. ΡΙΤΣΟΣ
Κάπως έτσι, λοιπόν, ξεκινάει μια ακόμα
περιπέτεια ή αν θέλετε, μια απ' τις πολλές αποδράσεις του νου με
μοναδικό της προορισμό τη συνάντηση των λέξεων. Λέξεων που οικοδομούν
λογοτεχνικά κείμενα αλλά και άλλων που αφορούν τα δίσεχτα χρόνια που
ζούμε.
Κείμενα σ' αυτή τη χώρα που γέννησε το
λόγο, δηλαδή το θεμέλιο του πολιτισμού. Γιατί αναφερόμενοι στην Ελλάδα
ξεκινάμε με αφετηρία τον Όμηρο και φτάνουμε σ' έναν απ' τους
μεγαλύτερους εν ζωή ποιητές, τον Τίτο Πατρίκιο.
Ενδιάμεσα, θησαυροί και αποθησαυρίσματα
-προφορικά και γραπτά- όλων των ομότεχνων Ελλήνων αλλά και ξένων, που
αν τους αναφέρουμε έναν-έναν ο κατάλογος θα είναι ατέλειωτος.
Δεν έχω να πω περισσότερα.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο λόγος ύπαρξης αυτού του ιστολογίου είναι ο λόγος.
Ευχόμαστε καλορίζικο στο νέο αυτό blog, με πολλές και ποιοτικές αναρτήσεις και στη blogger Stavronia να μη ξεχάσει την υπόσχεσή της: "ο λόγος ύπαρξης αυτού του ιστολογίου είναι ο λόγος".
Τα πρώτα δείγματα είναι αντιγραφές λόγων. Περιμένουμε σύντομα και το δικό της λόγο...
Συλλογή υπογραφών για την απόσυρση του νεοθωμανού Σουλεϊμάν
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ Ο ΝΕΟΘΩΜΑΝΙΚΟΣ «ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ»
Το θράσος του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού
Αντένα ξεπερνάει κάθε όριο. Αφού πρώτα εγκαινίασε την πλημμύρα των
τουρκικών σήριαλ που επεκτάθηκαν ήδη στο Μέγκα και στον Άλφα,
τώρα επιχειρεί ένα ακόμα βήμα: Να παρουσιάσει, με τυμπανοκρουσίες, ένα
σφαγέα του ελληνικού και των λοιπών βαλκανικών λαών, το Σουλεϊμάν, ως ήρωα, στην ελληνική τηλεόραση.
Ο Σουλεϊμάν, ένας από τους απηνέστερους
διώκτες του ελληνισμού, κατέλαβε τη Ρόδο, σφαγίασε και εξανδραπόδισε το
λαό της Κέρκυρας, μαζί δε με τον Σελίμ Α΄, τον οποίον διαδέχτηκε,
υπήρξε ένας από τους οργανωτές των μεγάλων εκστρατειών του
παιδομαζώματος.
Έτσι από τη μία πλευρά εθνομηδενιστές
δήθεν διανοούμενοι ασκούν λοβοτομή στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, και
από την άλλη τα αφεντικά της τηλε-αποβλάκωσης, μας σπρώχνουν ολοένα και
βαθύτερα στο χειρότερο ραγιαδισμό.
Πρέπει να αντισταθούμε! Όπως έγινε με το
άθλιο βιβλίο «ιστορίας» της ΣΤ΄ Δημοτικού, έτσι και τώρα πρέπει να
απαιτήσουμε την απόσυρση του σοβινιστικού «Σουλεϊμάν»
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία.
Σε καμία άλλη χώρα δε θα διανοούνταν κανείς να προβάλει μια σειρά που
εκθειάζει τον ίδιο του τον κατακτητή. Αν δεν μπορούμε να το διανοηθούμε,
ας φανταστούμε τους Παλαιστίνιους να βλέπουν σήριαλ με τη ζωή του Αριέλ
Σαρόν ή να παίζεται σειρά με τους έρωτες των ναζί στο Ισραήλ.
Φτάνει πια! Οι Έλληνες έχουν
αξιοπρέπεια. Όπως εξεγειρόμαστε όταν μας σέρνει η Τρόικα ως επαίτες στα
ευρωπαϊκά σαλόνια, έτσι και αρνούμαστε να προσβάλλει την ιστορική
μας μνήμη και την εθνική μας αξιοπρέπεια ο κύριος Κυριακού και το κανάλι
του.
Ζητούμε την άμεση απόσυρση του σωβινιστικού-νεοθωμανικού «Σουλεϊμάν» από τον ΑΝΤ 1
Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας και
Πολιτισμού, το ΕΣΡ, την Ακαδημία Αθηνών και τα κόμματα τα οποία
αιδημόνως σιωπούν να πάρουν αμέσως θέση.
Καλούμε τους Έλληνες πολίτες να αναλάβουμε οι ίδιοι να υπερασπιστούμε την τιμή και την ιστορία του τόπου μας.
Κλείνουμε τις τηλεοράσεις, ανοίγουμε τα μάτια μας.
Ο ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ
ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΣΚΛΑΒΟ ΤΟΥ
Από το Ιστολόγιο “Νόστος”
Κατά τα χρόνια της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η παιδεραστία δεν ήταν εξαίρεση, αλλά κανόνας
ανάμεσα στις τάξεις των ελίτ. Γι’ αυτό το λόγο, όταν γινόταν το
περιβόητο παιδομάζωμα, τα όμορφα αγόρια στέλνονταν σε ειδικά σχολεία των
ανακτόρων της Υψηλής Πύλης για να μορφωθούν και να εκπαιδευτούν ως
υπηρέτες στα χαρέμια των Σουλτάνων. Η κύριά τους υπηρεσία ήταν να
προσφέρουν το κορμί τους για την σεξουαλική ευχαρίστηση των αφεντάδων
τους. Ένα τέτοιο όμορφο αγόρι ήταν και ο Παργκαλί Ιμπραΐμ Πασάς.
Ο Παργκαλί Ιμπραΐμ Πασάς γεννήθηκε Χριστιανός και Έλληνας κοντά στην
Πάργα της Ηπείρου. Ήταν ο γιος ενός ναύτη στην Πάργα και από μικρός είχε
κλαπεί από πειρατές οι οποίοι τον πούλησαν ως σκλάβο στο ανάκτορο της
Μαγνησίας (σημερινής Manisa) στη δυτική Ανατολία, όπου οι Οθωμανοί
πρίγκιπες (Şehzade) μορφώνονταν. Λόγω της εξαιρετικής ομορφιάς του, ο
Παργκαλί Ιμπραΐμ εστάλη να μορφωθεί στο σχολείο του ανακτόρου, με
προορισμό να υπηρετήσει ως σεξουαλικός σκλάβος σε κάποιο χαρέμι αγοριών
του Σουλτάνου.
Στο σχολείο του ανακτόρου γνωρίστηκε με το Σουλεϊμάν, ο οποίος ήταν
στην ίδια ηλικία με τον Παργκαλί Ιμπραΐμ. Από τότε έγιναν ένα αχώριστο
ζευγάρι και αργότερα, όταν ο Σουλεϊμάν έγινε ο δέκατος Σουλτάνος του
Οίκου του Οσμάν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παραχώρησε στον αγαπημένο
του πολλά αξιώματα. Το πρώτο ήταν να τον κάνει γερακάρη του. Οι διάφορες
προαγωγές του έγιναν τόσο γρήγορα, που ο ίδιος ο Παργκαλί Ιμπραΐμ
έφθασε στο σημείο να παρακαλέσει το Σουλεϊμάν να σταματήσει να τον
προάγει τόσο γρήγορα από φόβο μήπως και προκαλέσει τη ζήλια στους
άλλους. Ευχαριστημένος με αυτή την επίδειξη μετριοφροσύνης, ο Σουλεϊμάν
του ορκίστηκε ότι δεν θα τον άφηνε ποτέ να καταδικαστεί σε θάνατο κατά
τη διάρκεια της βασιλείας του.
Αργότερα, μετά το διορισμό του ως Μεγάλου Βεζύρη, ο τώρα Παργκαλί
Ιμπραΐμ Πασάς συνέχισε να λαμβάνει πολλά δώρα από το Σουλτάνο, και η
δύναμή του στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν απόλυτη, όπως ακριβώς αυτή
του αφεντικού του. Φαίνεται ότι η ομορφιά του συνέχισε να είναι τόσο
θαμπωτική ως άνδρα όσο ήταν και ως αγόρι γιατί μεταξύ των πολλών τίτλων
που είχε, ήταν επίσης ανεπίσημα γνωστός και ως «ο πιο όμορφος άνδρας
στην αυτοκρατορία». Ως εραστής του Σουλτάνου, μοιραζόταν τους οντάδες
του Σουλεϊμάν σε χρόνια ειρήνης και τη σκηνή του εν καιρώ πολέμου.
Ζούσαν μαζί, έτρωγαν μαζί, κοιμόντουσαν στο ίδιο κρεβάτι και μάλιστα
φορούσαν ο ένας τα ρούχα του άλλου. Η οικειότητα και το βάθος της φιλίας
τους σκανδάλισε την οθωμανική Υψηλή Πύλη η οποία έκρινε ακατάλληλο για
το σπουδαιότερο αυτοκράτορα του κόσμου να δείχνει τόση αδυναμία σε ένα
απλό σκλάβο.
Όμως ο Ιμπραΐμ Πασάς δε βρήκε το τέλος του από την Υψηλή Πύλη, αλλά
είχε πέσει θύμα της συζύγου του Σουλεϊμάν, Χουρέμ Σουλτάν (Ρωξελάνη), η
οποία ζήλευε με πάθος τη στενή σχέση των δύο ανδρών. Σε μια εκστρατεία
που είχε κάνει εναντίον της περσικής αυτοκρατορίας των Σαφαβιδών, ως
διοικητής του στρατού του Σουλεϊμάν, ο Ιμπραΐμ Πασάς έπεσε από τη
συμπάθεια του Σουλτάνου μετά από μια απερισκεψία που διέπραξε κατά τη
διάρκεια της εκστρατείας, όταν απένειμε ο ίδιος στον εαυτό του έναν
τίτλο που είχε μέσα τη λέξη «Σουλτάνος». Η απερισκεψία αυτή θεωρήθηκε ως
σοβαρή προσβολή προς το Σουλεϊμάν. Η γυναίκα του Σουλεϊμάν τον
παρότρυνε να τον σκοτώσει. Επειδή ο Σουλεϊμάν είχε ορκιστεί να μην πάρει
τη ζωή του Ιμπραΐμ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, απέκτησε έναν
ισλαμικό φετβά (θρησκευτική εντολή), ο οποίος του επέτρεψε να πάρει πίσω
τον όρκο με την ανέγερση τζαμιού στην Κωνσταντινούπολη. Ανακοίνωσε τον
φετβά μία εβδομάδα πριν από την εκτέλεση του Ιμπραΐμ και δείπνησε μαζί
του επτά φορές πριν από την τελική κίνηση, ώστε να δώσει στον δια βίου
φίλο του μια ευκαιρία να εγκαταλείψει τη χώρα ή να πάρει τη ζωή του
ιδίου του Σουλτάνου.
Αργότερα ανακαλύφθηκε στις επιστολές του Ιμπραΐμ ότι είχε πλήρη
επίγνωση της κατάστασης, αλλά παρ’ όλα αυτά αποφάσισε να μείνει πιστός
στον Σουλεϊμάν. Ο Σουλεϊμάν μετάνοιωσε πικρά για την εκτέλεση του
Ιμπραΐμ και ο χαρακτήρας του άλλαξε δραματικά, σε σημείο όπου απομόνωσε
τελείως τον εαυτό του από την καθημερινή διοίκηση της Αυτοκρατορίας. Η
μεγάλη του λύπη αντανακλάται στα ποιήματά του, στα οποία ακόμη και μετά
από είκοσι χρόνια τονίζει συνεχώς θέματα φιλίας και εμπιστοσύνης μεταξύ
φίλων, και συχνά αναφέρεται σε γνωρίσματα χαρακτήρα παρόμοια με αυτά του
Ιμπραΐμ.
Αυτή λοιπόν ήταν η πραγματική ζωή του Σουλεϊμάν, και αυτή ήταν η
μεγαλοπρεπής αγάπη που έτρεφε προς τον Έλληνα σκλάβο και εραστή του, ο
οποίος παρεμπιπτόντως παρά το γεγονός ότι είχε από καιρό ασπαστεί το
Ισλάμ, διατήρησε κάποιες σχέσεις με τις χριστιανικές του ρίζες,
φέρνοντας ακόμα και τους γονείς του για να ζήσουν μαζί του στην
οθωμανική πρωτεύουσα, την Κωνσταντινούπολη.
Όποιος μπορεί να ελέγξει την ορθότητα των παραπάνω ιστορικών στοιχείων, θα με υποχρεώσει…
Τί βλέπουμε λοιπόν εδώ; Το μεν περιοδικό "Άρδην" καταδικάζει το Σουλεϊμάν ως "σφαγέα και απηνή διώκτη των Ελλήνων" και ζητά με συλλογή υπογραφών την απόσυρσή του από την τηλεόραση, το δε ιστολόγιο "Νόστος", τον παρουσιάζει ως ομοφιλόφιλο, εραστή του "οθωμανικού δικαίου", για να τον απαξιώσει εντελώς. Κοινός στόχος δηλαδή και των δύο διαδικτυακών μέσων, είναι η "προστασία" των ελλήνων τηλεθεατών από τη μόλυνση που θα υποστούν, παρακαλουθώντας το τούρκικο αυτό σήριαλ.
Κάποιοι άλλοι όμως έχουν διαφορετική γνώμη, που μάλιστα τη διατυπώνουν σε μεγάλες λαοσυνάξεις και γίνεται ευμενώς δεκτή, χωρίς καμιά αντίρρηση από το πλήθος των συμμετεχόντων.
Δείτε, λοιπόν το βίντεο που ακολουθεί και διαβάστε προσεκτικά τον εκφωνούμενο πανηγυρικό...
«Πανηγυριζέτωσαν οι θεόφρονες»! Κατά την ομιλία του μετά τη λειτουργία
στην Παναγία Σουμελά το δεκαπενταύγουστο ο "ρωμιός" πατριάρχης Βαρθολομαίος,
τούρκος υπήκοος, δεν αναφέρθηκε σε έλληνες, αλλά σε ρωμιούς κι ευχαρίστησε την «έντιμον
τουρκικήν κυβέρνησιν», τόνισε δε «την χαράν και ικανοποίησιν, που θα
νοιώθουν αι ψυχαί των οθωμανών σουλτάνων, Μπαγιαζίτ Β΄, Σελίμ Α΄, Σελίμ
Β΄, Μουράτ Γ΄, Ιμπραήμ Α΄, Μεχμέτ Δ΄, Σουλεϊμάν Β΄ κ.ά.».
Στο τέλος της ομιλίας του βέβαια, το ορθόδοξο τουρκορωμιοποίμνιο θερμά τον χειροκρότησε φωνάζοντας άξιος, άξιος…
Ο ίδιος ο τουρκορωμιός πατριάρχης ευλόγησε το Σουλεϊμάν και άλλους 6
ομοίους του και δεν κουνήθηκε φύλλο, και τώρα εμάς εδώ μας έπιασε η
πρεμούρα για τον Αντέννα, που προβάλλει τούρκικο σήριαλ με πρωταγωνιστή τον "ευλογημένο" -από πατριάρχη- Σουλεϊμάν!
Υποκρισία; παχυλή άγνοια; καμμένες εγκεφαλικές φλάντζες; βραχυκύκλωμα και τρικυμία εν κρανίω των σημερινών "ελληναράδων"; Όλα αυτά μαζί. Και κυρίως, η σκοπίμως στρεβλή και με το ζόρι ανάπτυξη "εθνικής συνείδησης", συνεπικουρούμενης από τον άλλο ανεκδιήγητο πόλο, τη -σχεδόν με το ζόρι- ανάπτυξη "θρησκευτικής συνείδησης" στα ήδη ανατιναγμένα μυαλά της σύγχρονης τουρκορωμιοσύνης. Και βέβαια, μέσα σ΄ αυτό τον εθνικοθρησκευτικό μεσαίωνα να αλωνίζουν ανενόχλητοι -το έτος 2012!- καλόγεροι και καλόγριες, "παλιοημερολογίτες", "παραθρησκευτικές" οργανώσεις, "ιερές σύνοδοι", παπάδες και αρχιπαπάδες, ταλιμπάν κάθε λογής, χρυσές αυγές και "εθνικά λόμπυ", κολλημένοι έλληνες του εξωτερικού, πόντιοι, μικρασιάτες, θεούσοι και θεούσες του εσωτερικού!
Αχ, τρισάθλιε κάτοικε της τριτοκοσμικής Ελλάδας, πότε θ' ανοίξεις τα μάτια σου και θα βάλεις μυαλό;
Προς το παρόν τρώγε στη μάπα τούρκους ιμπεριαλιστές, σκοπιανούς "μακεδονιστές", γερμανούς νεοναζιστές, νομισματικά ταμεία, ντόικες τρόικες και τετρόικες, εγχώρια λαμόγια, λεφούσια φοροφυγάδων, σμήνη "αγανακτισμένων" μεγαλορωμιούς και μεγαλορωμιές με καταθέσεις μαμούθ σε Λόντρες και Βρυξέλλες κι εσύ περίμενε να ξεβρωμίσει ο τόπος σου με προσευχές και θείες σωτηρίες και να συνέλθει η οικονομία σου με δανεισμούς επί δανεισμών, με μνημόνια και μνημόσυνα, με ο,τιδήποτε έξω από σένα, πλην της "δικής" σου συμμετοχής και προσπάθειας!
Τα αρχαία ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο, αλλά εκφράζουν και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη μορφή του.
Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε: «Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του: «Θέλεις να φάμε ή να κάνουμε έρωτα». Εκείνη του απάντησε: «Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Είπε κάποιος στο Διογένη: «Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία». Και ο φιλόσοφος απάντησε: «Κι εγώ τους καταδίκασα να μείνουν στον τόπο τους».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρη»
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία: «Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;»
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει το γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό. -«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο». -«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «έτσι θα έχεις δύο».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο απάντησε: «Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Παρακινούσαν το Φίλιππο το Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε: «Δεν είστε καλά! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ' άλλα μέρη;»
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε: «Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα "μπράβο" στις τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε: «Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σα να σου επέβαλαν ποινή».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δε με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».
Μου τα έστειλε η φίλη αναγνώστρια "Γερόντισσα" (Μη την πιστεύετε, νεότατη "θεογκόμενα" είναι!)
Και αυτό το κείμενο μου ήρθε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Επομένως δεν μπορώ να γνωρίζω το συντάκτη του και τις προθέσεις του.* Το αναδημοσιεύω μόνο και μόνο γιατί περιέχει μιαν αλήθεια: στα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, ακόμα κι αν αυτά έχουν χαρακτηρισθεί ως "μυθολογικά" περιγράφονται δράσεις και στρατηγικές, που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και στη σημερινή εποχή με επιτυχία!
Βέβαια, όλα τα άλλα περί "προγόνων" που τα ήξεραν όλα και περί "απογόνων" αναξιοπαθούντων σημερινών διαχειριστών του οικοπέδου, που έχει το γεωγραφικό όνομα "Ελλάς", τα αφήνω σ΄ εκείνους που αρέσκονται να ανακαλύπτουν συσχετίσεις γεγονότων, έστω και "μυθολογικών" με τωρινές καταστάσεις...
Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες για τη χώρα μας ώρες, να ρίξουμε μια
ματιά στη βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και
την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.
Δηλαδή, να κρατήσουμε την
ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση, να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις
αντένες μας ανοιχτές, ώστε να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας
διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορά, στους σύγχρονους "μνηστήρες".
Όταν ο
Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μέγιστη επιθυμία του είναι να πάρει πίσω τον κόσμο του, τον κόσμο που του έκλεψαν. Παρά τη μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την
ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από τη θεά Αθηνά, πηγαίνει στο
παλάτι, ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει,
υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και τη χλεύη των μνηστήρων. Γιατί αυτό που θέλει είναι η επίτευξη του στόχου του και όχι η στείρα αντιπαράθεση. Γι αυτό το λόγο και είναι ο αγαπημένος της θεάς Αθηνάς, που αντιπροσωπεύει τη νόηση, τη σοφία, τη στρατηγική της σκέψης και του πολέμου. Της θεάς, που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του
τα όπλα.
Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε
ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, τότε εκφράζει όλη την οργή του. Και δε δείχνει οίκτο σε κανένα, γιατί ο κόσμος του είναι το βιός του, που με το δικό
του ιδρώτα δημιούργησε,είναι η ίδια του η πατρίδα, πουοι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν
μαζί με τη φιλοξενία του οίκου του που τίμησε τον Ξένιο Δία
Ο ισχυρότερος
αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ. Η λέξη μιλά από μόνη της. Είναι η αντι-νόηση, είναι αυτό που μας κάνουν τώρα, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν
τις καταστάσεις και την πραγματικότητα, ώστε να μη σκεφτόμαστε καθαρά, για να μας ελέγχουν. Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του
ανθρώπου. Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ. Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο,
με εύρος, με κάθε μέσον, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής. Ο ΑΜΦΙΝΟΜΟΣ. Αυτός
που διαστρεβλώνει το νόμο και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι
και έτσι και αλλιώς! Ο ΑΓΕΛΑΟΣ. Αυτός που άγει το λαό, που τον παρασύρει με την
βοήθεια του Αντίνοου, που τον μετατρέπει σε κατευθυνόμενη αγέλη.
Κανένα
όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη. Κρύβουν όλα βαθύτατα νοήματα
και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα
να συνετιστούμε. Οι αρχαίοι μας μιλούν, μας λένε τί να κάνουμε,
μας λένε πώς να πολεμήσουμε, μας λένε πως να τινάξουμε το ζυγό. Αρκεί να τους ακούσουμε!
Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του
Οδυσσέα, είναι αυτός που πρέπει να πεθάνει πρώτος. Και τον σκοτώνει ρίχνοντάς του το βέλος στο λαιμό,
εκεί που βρίσκεται το όργανο της ομιλίας, δηλαδή της επικοινωνίας, που τη χρησιμοποιεί ενάντια στη
νόηση των ανθρώπων.
Γι' αυτό, μακριά από
την προπαγάνδα των ΜΜΕ!
Οι αρχαίοι, λοιπόν, τα ήξεραν όλα, τα είπαν όλα, αλλά
ακολουθούσαν το Δελφικό ρητό:
"Απόλλων, ο άναξ, ού το μαντείον έστιν εν Δελφοίς, ουδέν λέγει, ουδέν κρύπτει, αλλά σημαίνει".
* filologos10.wordpress.com αυτός φέρεται ως συντάκτης, αλλά ο σύνδεσμος δεν οδηγεί στο παρόν άρθρο.
Δε γνωρίζω
αν οι παρακάτω κουβέντες ειπώθηκαν πράγματι απ’ αυτόν που ισχυρίζεται το
κείμενο. Δε γνωρίζω επίσης, ούτε έχω τη δυνατότητα να το εξακριβώσω, αν όλα
αυτά είναι αληθινά ή απλά ένας ακόμη αστικός μύθος, απ΄ αυτούς που κυκλοφορούν
ευρύτατα στο διαδίκτυο. Το αναδημοσιεύω λοιπόν με μεγάλη επιφύλαξη, όπως μου
ήρθε με το e-mail,
μόνο και μόνο γιατί περιγράφει τη σχέση ενός κορυφαίου δημοσιογράφου με την
εργοδοσία. Καταλαβαίνετε, πως αν αυτά συμβαίνουν σε μεγάλα και διεθνή Μ.Μ.Ε, τί
γίνεται στα δικά μας τριτοκοσμικά και εντελώς αναξιόπιστα! Γι’ αυτό και δεν τα
εμπιστεύομαι και, χρόνια τώρα, έπαψα να τα παρακολουθώ. Όσο για τους έλληνες
δημοσιογράφους... καλύτερα ας μη μιλήσω...
«Είναι δουλειά και καθήκον κάθε
δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια».
Είπε O Τζον Σουΐντον, πρώην αρχισυντάκτης
των New York Times, στην αποχαιρετιστήριαδεξίωση που έγινε προς τιμήν του, πριν βγει στη σύνταξη.
Κάποιος από τους παρευρισκόμενους έκανε
πρόποση για τον ανεξάρτητο Τύπο, και ο Σουΐντον διέκοψε και συμπλήρωσε:
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σ’ αυτή την
περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζω
και το γνωρίζετε.
Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να
εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε, γνωρίζετε εκ
των προτέρων ότι ποτέ δε θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρωνόμαστε αρκετά,
ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία
γράφουμε.
Εσείς, επίσης, παίρνετε ικανοποιητικούς
μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός
ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο...
Είναι δουλειά και καθήκον κάθε
δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να
εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το μαμωνά* και να πουλάει την πατρίδα του για
τον άρτο τον επιούσιο...
Είμαστε
υποτελείς.Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο.Είμαστε καραγκιόζηδες.Αυτοί οι
άνθρωποι κινούν τα νήματα κι εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους.Ο χρόνος, η ζωή μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων.Είμαστε διανοούμενες πόρνες!»
45 κείμενα αθέων που αποχαιρέτισαν για πάντα τη θρησκευτική πίστη
Με πρόλογο του Δημήτρη Φύσσα από την Ένωση Αθέων Ελλάδας
Ο θεός των μονοθεϊστικών θρησκειών δεν ορίζεται, δεν κατανοείται... Ο κουζουλός κάθε χωριού έχει την ίδια γνώση για το θεό με τον εκάστοτε αρχιεπίσκοπο: απολύτως καμία!..
Κι όμως αυτός ακριβώς ο θεός αποτελεί το σημείο αναφοράς για τη διάδοση ευτελών παραμυθιών και ηθικολογιών, οι οποίες αποτελούν τη λεγόμενη "θεολογία".
Όλα αυτά δεν θα είχαν καμία σημασία, αν δεν υπήρχε από πίσω ένας ιεραρχικά δομημένος μηχανισμός, η λεγόμενη εκκλησία, που γιγάντωσε με την υποστήριξη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας και με σκοπό τον πλουτισμό και την κοινωνική επιρροή των ρασοφόρων μελών της.
Η δύναμη της εκκλησίας διασφαλίζεται από τον πολλαπλασιασμό, τον αυστηρό έλεγχο και την εκμετάλλευση του "ποιμνίου" της, όπως στην πραγματική κτηνοτροφία κάθε βοσκός διατηρεί το "ποίμνιό" του αποκλειστικά για άρμεγμα, κούρεμα, πούλημα και σφαγή...
Ένας συνήθης πολίτης, που γεννιέται και μεγαλώνει ως αθώος αμνός του εκκλησιαστικού "ποιμνίου", δεν είναι εύκολο να χειραφετηθεί θρησκευτικά, ακόμα κι αν έχει καταλάβει από νωρίς την κοροϊδία και την εκμετάλλευση που υφίσταται. Υπάρχουν γύρω του πολλοί άλλοι, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται, δεν ενοχλούνται ή και βολεύονται από τη διαμορφωμένη κατάσταση...
Κάποιοι άλλοι όμως δεν βολεύονται, αντιδρούν, επαναστατούν και διεκδικούν αποδέσμευση από τον έλεγχο των ρασοφόρων !
Αυτήν ακριβώς την πράξη "αποχαιρετισμού" περιγράφουν σε τούτο το βιβλίο σαράντα πέντε φίλες και φίλοι που καταθέτουν όσες προσωπικές εμπειρίες και δυσκολίες αντιμετώπισαν με τον εαυτό τους, την οικογένεια, τον κοινωνικό περίγυρο και τους διάφορους καταπιεστικούς μηχανισμούς, όταν αποφάσισαν να κάνουν το μικρό αλλά σημαντικό βήμα της αποστασιοποίησης από τη θρησκευτική πίστη... Συγγραφέας: Στέλιος Φραγκόπουλος
"Το βιβλίο αυτό είναι μια από εκείνες τις πολύ σπάνιες εκδόσεις για την οποία μπορεί κανείς να πει ότι είναι επείγουσα, έγκαιρη και απολύτως απαραίτητη".
