24.9.12

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ




Τα αρχαία ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο, αλλά εκφράζουν και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη μορφή του.

Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά
προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε:
«Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του:
«Θέλεις να φάμε ή να κάνουμε έρωτα».
Εκείνη του απάντησε:
«Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Είπε κάποιος στο Διογένη:
«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».
Και ο φιλόσοφος απάντησε:
«Κι εγώ τους καταδίκασα να μείνουν στον τόπο τους».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο
Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος
ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως
εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρη»
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ
δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:
«Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;»
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει το γιο του. Ο φιλόσοφος
ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
-«Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «έτσι θα έχεις δύο».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί
κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:
«Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Παρακινούσαν το Φίλιππο το Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
 «Δεν είστε καλά! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ' άλλα μέρη;»
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα "μπράβο" στις
τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε:
«Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σα να σου επέβαλαν ποινή».
~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο
φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δε με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι
ακόμα και να με μαστιγώνουν». 

Μου τα έστειλε η φίλη αναγνώστρια "Γερόντισσα" (Μη την πιστεύετε, νεότατη "θεογκόμενα" είναι!)

23.9.12

ΑΡΑΓΕ ΜΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΞΑΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ; MAΛΛΟΝ ΟΧΙ



    Και αυτό το κείμενο μου ήρθε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Επομένως δεν μπορώ να γνωρίζω το συντάκτη του και τις προθέσεις του.* Το αναδημοσιεύω μόνο και μόνο γιατί περιέχει μιαν αλήθεια: στα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, ακόμα κι αν αυτά έχουν χαρακτηρισθεί ως "μυθολογικά" περιγράφονται δράσεις και στρατηγικές, που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και στη σημερινή εποχή με επιτυχία!
   Βέβαια, όλα τα άλλα περί "προγόνων" που τα ήξεραν όλα και περί "απογόνων" αναξιοπαθούντων σημερινών διαχειριστών του οικοπέδου, που έχει το γεωγραφικό όνομα "Ελλάς", τα αφήνω σ΄ εκείνους που αρέσκονται να ανακαλύπτουν συσχετίσεις γεγονότων, έστω και "μυθολογικών" με τωρινές καταστάσεις...

     Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες για τη χώρα μας ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στη βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.
Δηλαδή, να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση, να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ανοιχτές, ώστε να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορά, στους σύγχρονους "μνηστήρες".
 
    Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μέγιστη επιθυμία του είναι να πάρει πίσω τον κόσμο του, τον κόσμο που του έκλεψαν. Παρά τη μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από τη θεά Αθηνά, πηγαίνει στο παλάτι, ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και τη χλεύη των μνηστήρων. Γιατί αυτό που θέλει είναι η επίτευξη του στόχου του και όχι η στείρα αντιπαράθεση. Γι αυτό το λόγο και είναι ο αγαπημένος της θεάς Αθηνάς, που αντιπροσωπεύει τη νόηση, τη σοφία, τη στρατηγική της σκέψης και του πολέμου. Της θεάς, που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα.
 
    Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, τότε εκφράζει όλη την οργή του. Και δε δείχνει οίκτο σε κανένα, γιατί ο κόσμος του είναι το βιός του, που με το δικό του ιδρώτα δημιούργησε, είναι η ίδια του η πατρίδα, που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με τη φιλοξενία του οίκου του που τίμησε τον Ξένιο Δία
 
     Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ.
Η λέξη μιλά από μόνη της. Είναι η αντι-νόηση, είναι αυτό που μας κάνουν τώρα, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα, ώστε να μη σκεφτόμαστε καθαρά, για να μας ελέγχουν. Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.
Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ.
Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, με κάθε μέσον, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.
Ο ΑΜΦΙΝΟΜΟΣ. Αυτός που διαστρεβλώνει το νόμο και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι και έτσι και αλλιώς!
Ο ΑΓΕΛΑΟΣ. Αυτός που άγει το λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του Αντίνοου, που τον μετατρέπει σε κατευθυνόμενη αγέλη.
 
    Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη. Κρύβουν όλα βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε. Οι αρχαίοι μας μιλούν, μας λένε τί να κάνουμε, μας λένε πώς να πολεμήσουμε, μας λένε πως να τινάξουμε το ζυγό. Αρκεί να τους ακούσουμε!

    Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα, είναι αυτός που πρέπει να πεθάνει πρώτος. Και τον σκοτώνει ρίχνοντάς του το βέλος στο λαιμό, εκεί που βρίσκεται το όργανο της ομιλίας, δηλαδή της επικοινωνίας, που τη χρησιμοποιεί ενάντια στη νόηση των ανθρώπων.
Γι' αυτό, μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ!
 
   Οι αρχαίοι, λοιπόν, τα ήξεραν όλα, τα είπαν όλα, αλλά ακολουθούσαν το Δελφικό ρητό:
"Απόλλων, ο άναξ, ού το μαντείον έστιν εν Δελφοίς, ουδέν λέγει, ουδέν κρύπτει, αλλά σημαίνει".
 
* filologos10.wordpress.com αυτός φέρεται ως συντάκτης, αλλά ο σύνδεσμος δεν οδηγεί στο παρόν άρθρο.

18.9.12

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΟΥΝΤΑ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ ΤΩΝ NEW YORK TIMES


 

Δε γνωρίζω αν οι παρακάτω κουβέντες ειπώθηκαν πράγματι απ’ αυτόν που ισχυρίζεται το κείμενο. Δε γνωρίζω επίσης, ούτε έχω τη δυνατότητα να το εξακριβώσω, αν όλα αυτά είναι αληθινά ή απλά ένας ακόμη αστικός μύθος, απ΄ αυτούς που κυκλοφορούν ευρύτατα στο διαδίκτυο. Το αναδημοσιεύω λοιπόν με μεγάλη επιφύλαξη, όπως μου ήρθε με το e-mail, μόνο και μόνο γιατί περιγράφει τη σχέση ενός κορυφαίου δημοσιογράφου με την εργοδοσία. Καταλαβαίνετε, πως αν αυτά συμβαίνουν σε μεγάλα και διεθνή Μ.Μ.Ε, τί γίνεται στα δικά μας τριτοκοσμικά και εντελώς αναξιόπιστα! Γι’ αυτό και δεν τα εμπιστεύομαι και, χρόνια τώρα, έπαψα να τα παρακολουθώ. Όσο για τους έλληνες δημοσιογράφους... καλύτερα ας μη μιλήσω...
«Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια».
Είπε O Τζον Σουΐντον, πρώην αρχισυντάκτης των New York Times, στην αποχαιρετιστήρια  δεξίωση που έγινε προς τιμήν του, πριν βγει στη σύνταξη.
Κάποιος από τους παρευρισκόμενους έκανε πρόποση για τον ανεξάρτητο Τύπο, και ο Σουΐντον διέκοψε και συμπλήρωσε:
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σ’ αυτή την περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζω και το γνωρίζετε.
Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε, γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δε θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρωνόμαστε αρκετά, ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφουμε.
Εσείς, επίσης, παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο...
Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το μαμωνά* και να πουλάει την πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο...
Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα κι εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωή μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες!»
*χρήμα

14.9.12

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ


Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη

45 κείμενα αθέων που αποχαιρέτισαν για πάντα τη θρησκευτική πίστη
Με πρόλογο του Δημήτρη Φύσσα από την Ένωση Αθέων Ελλάδας

Ο θεός των μονοθεϊστικών θρησκειών δεν ορίζεται, δεν κατανοείται...
Ο κουζουλός κάθε χωριού έχει την ίδια γνώση για το θεό με τον εκάστοτε αρχιεπίσκοπο: απολύτως καμία!..

Κι όμως αυτός ακριβώς ο θεός αποτελεί το σημείο αναφοράς για τη διάδοση ευτελών παραμυθιών και ηθικολογιών, οι οποίες αποτελούν τη λεγόμενη "θεολογία".

Όλα αυτά δεν θα είχαν καμία σημασία, αν δεν υπήρχε από πίσω ένας ιεραρχικά δομημένος μηχανισμός, η λεγόμενη εκκλησία, που γιγάντωσε με την υποστήριξη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας και με σκοπό τον πλουτισμό και την κοινωνική επιρροή των ρασοφόρων μελών της.

Η δύναμη της εκκλησίας διασφαλίζεται από τον πολλαπλασιασμό, τον αυστηρό έλεγχο και την εκμετάλλευση του "ποιμνίου" της, όπως στην πραγματική κτηνοτροφία κάθε βοσκός διατηρεί το "ποίμνιό" του αποκλειστικά για άρμεγμα, κούρεμα, πούλημα και σφαγή...

Ένας συνήθης πολίτης, που γεννιέται και μεγαλώνει ως αθώος αμνός του εκκλησιαστικού "ποιμνίου", δεν είναι εύκολο να χειραφετηθεί θρησκευτικά, ακόμα κι αν έχει καταλάβει από νωρίς την κοροϊδία και την εκμετάλλευση που υφίσταται. Υπάρχουν γύρω του πολλοί άλλοι, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται, δεν ενοχλούνται ή και βολεύονται από τη διαμορφωμένη κατάσταση...

Κάποιοι άλλοι όμως δεν βολεύονται, αντιδρούν, επαναστατούν και διεκδικούν αποδέσμευση από τον έλεγχο των ρασοφόρων !

Αυτήν ακριβώς την πράξη "αποχαιρετισμού" περιγράφουν σε τούτο το βιβλίο σαράντα πέντε φίλες και φίλοι που καταθέτουν όσες προσωπικές εμπειρίες και δυσκολίες αντιμετώπισαν με τον εαυτό τους, την οικογένεια, τον κοινωνικό περίγυρο και τους διάφορους καταπιεστικούς μηχανισμούς, όταν αποφάσισαν να κάνουν το μικρό αλλά σημαντικό βήμα της αποστασιοποίησης από τη θρησκευτική πίστη...
 
Συγγραφέας: Στέλιος Φραγκόπουλος

Εκδότης: Βερέττας
Σελίδες: 284
Έκδοση: 2012