Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

Στη χώρα μας επικρατεί ένα σύστημα «άγριου πλουτισμού», που δε βασίζεται στην αύξηση της παραγωγής, αλλά στην αρπαγή των πόρων και των εισοδημάτων, στην απομύζηση του δυναμικού ολόκληρης της κοινωνίας, μέσω προνομιακών συμβάσεων με το Δημόσιο, μέσω του δανεισμού και της καταχρέωσης των οφειλετών.

Με πρόσχημα τη σύγκλιση με την Ευρώπη και την προσαρμογή στην παγκοσμιοποίηση, εξαπολύεται ατέλειωτη επίθεση κατά του εισοδήματος, κατά του τρόπου ζωής και του πολιτισμού των εργαζομένων. Εκτρέφονται συγκροτήματα μεγάλου πλούτου, με τη συνενοχή της κρατικής εξουσίας, με παράλληλη επέκταση της φτώχειας και των αποκλεισμών. Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη, όμως η τάξη του χρήματος αντιγράφει λατινο-αμερικανικά πρότυπα και καθηλώνει την κοινωνία σε ασιατικά.

Μια «νέα δουλοπαροικία» αναδύεται στη χώρα μας: η εργασία δε βελτιώνει τις συνθήκες ζωής του εργαζομένου, αλλά εκείνες των πιστωτών του. Αλαζονεία του πλούτου, ενοχοποίηση των θυμάτων. Μοναδική ελπίδα: εκείνη που πηγάζει από την απελπισία. Το σημερινό σύστημα δεν εξασφαλίζει την αναπαραγωγή του, δεν έχει προοπτική και φέρει ημερομηνία λήξης.

Συγγραφέας: Κώστας Βεργόπουλος, Εκδόσεις Λιβάνη, 2005

«ΓΙΑΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ, ΠΑΤΕΡΑ…»

Αρκετά ετεροχρονισμένο το σημερινό ποστ. Αν και η «4η Αυγούστου» διαδραμάτισε ιδιαίτερα σοβαρό ρόλο στην εξέ­λιξη της ελληνικής Ιστορίας, δεν έχει μελετηθεί παρά ελάχιστα.

Ο Μεταξάς δεν ήταν μόνο αυτός που του έτυχε να διαχειριστεί τη μοίρα του ελληνικού λαού κατά το πρώτο δραματικό στάδιο της ελληνικής εμπλοκής στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο αντικομουνισμός του, η πολιτική του απέναντι στις μειονότητες, η σχέση του με τις ξένες δυνάμεις και με τα φασιστικά καθεστώτα της εποχής (παρόλο που ο ίδιος δεν ηγείτο ενός «φασιστικού» καθεστώτος με τη στενή έννοια του όρου), είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά της διακυβέρνησής του που επη­ρέασαν δυναμικά τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Η προπαγάνδα του δικτάτορα, άμεσα συνυφασμένη με τις πολιτικές του επιλογές και πρωτoφανής σε μέγεθος για τα έως τότε ελληνικά δεδο­μένα, αποτυπώνει εύγλωττα τον πολιτικοϊδεολογικό χαρακτήρα της 4ης Αυγούστου και ερμηνεύει πολλές εξελίξεις από τη μετέπειτα πορεία της χώρας.

Μέσα σ’ αυτό το ευρύτερο πολιτικό και ιστορικό πλαίσιο αναλύονται πολλά από τα θέματα που παρoυσιάζονται σε τούτο το βιβλίο, όπως: ο τρό­πος που επηρέασε η φασιστική προπαγάνδα τη μεταξική προπαγάνδα μέ­σω συγκεκριμένων πρακτικών μίμησης και θεσμικών επαφών με το εξωτερικό, όπως αποδεικνύει το σχετικό αρχειακό υλικό, η εισαγωγή της τεχνολογίας στην προπαγάνδα μετά το 1936, η σχέση της τέχνης και του καλλιτεχνικού κόσμου με την προπαγάνδα της 4ης Αυγούστου, ο ρόλος της ΕΟΝ, ο προπαγανδιστικός - ιδεολογικός πόλεμος μεταξύ καθεστώτος και κομμουνιστών με νέα ενδιαφέροντα αρχεία που φωτίζουν ενδιαφέ­ρουσες πτυχές της διαμάχης, τα ίχνη που άφησε η μεταξική προπαγάνδα στη δύσκολη περίοδο της Κατοχής και ο αντίκτυπός της τα αμέσως επόμενα χρόνια…

Βαγγέλη Αγγελή: «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα…» Εκδόσεις «Βιβλιόραμα» 2006

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ!

Βρε πότε έγινε ο Χριστόδουλος αρχηγός της Αστυνομίας και δεν το πήραμε χαμπάρι;
Όσο για τον Παρθενώνα, ε, καλά, δεν το ξέρατε; Αυτός τον έχτισε…Τότε, επί Ιουστινιανού!
Άντε μετά με τέτοια αστυνομία να κοιμάσαι ήσυχος…

Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Στον κόσμο μας, σήμερα, τα αφεντικά του παγκοσμισποιημένου κεφαλαίου, που επιδιώκουν το δίχως όρια κέρδος, προκαλούν τον θάνατο ενός παιδιού κάτω των δέκα ετών από πείνα, κάθε επτά δευτερόλεπτα.

Αυτοί οι νέοι κοσμοκράτορες και οι αφοσιωμένοι μισθοφόροι τους, τραπεζίτες και υψηλά στελέχη υπερεθνικών εταιρειών, σε συνερ­γασία με την αμερικάνικη αυτοκρατορία, ελέγχουν απόλυτα την Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τον Παγκό­σμιο Οργανισμό Εμπορίου και άλλους διεθνείς οργανισμούς.

Σιγά, όμως, από τοπικά κινήματα, που συγκροτούν τη νέα δια­πλανητική κοινωνία των πολιτών, οργανώνεται ένα ελπιδοφόρο μέτωπο αντίστασης.

Ο Τσε ΓκεΒάρα, όταν βρέθηκε στη Γενεύη, πριν από χρόνια, ζήτησε από τον Ζαν Ζιγκλέρ να τον ξεναγήσει στην πόλη και να του δείξει τις πιο πλoύσιες και πλέον δηλητηριώδεις τράπεζες του κόσμου. Μόλις τελείωσε η ξενάγηση, ο Τσε παρατήρησε: «Βρίσκεσαι στην καρδιά του θηρίου. Μείνε εδώ. Αυτό ίσως απο­δειχθεί το πιο χρήσιμο που θα μπορούσες να κάνεις».

Αν διαβάσει κανείς το τελευταίο βιβλίο του Ζιγκλέρ, τότε θα καταλάβει πόσο δίκιο είχε ο Τσε. Ο γνωστός Ελβετός κοινωνιο­λόγος και ειδικός συνεργάτης του ΟΗΕ σε θέματα διατροφής, γνωρίζοντας άριστα την εσωτερική λειτουργία των οργανισμών και ιδρυμάτων που επικρίνει, αποκαλύπτει αλήθειες που δεν πρέ­πει να μας ξαφνιάζουν. Επιπλέον, είναι σε θέση να εκτιμήσει σωστά το παγκόσμιο κίνημα αντίστασης και τις ανάγκες που αυτό υπηρετεί.

Ζαν Ζιγκλέρ:
«Η ιδιωτικοποίηση του κόσμου και οι νέοι κοσμοκράτορες» Εκδόσεις: «Σύγχρονοι ορίζοντες» 2004

Α Ν Τ Ι Γ Ν Ω Σ Η

Το έχω καιρό στη βιβλιοθήκη μου κι όποτε έλεγα να το διαβάσω, πάντα τ’ άφηνα για χάρη κάποιου άλλου, πιο «διαβαστερού». Το φετινό όμως καλοκαίρι, που το ’πιασα, επιτέλους, στα χέρια μου, διαπίστωσα πόσο λάθος έκανα, θεωρώντας το ήσσονος ενδιαφέροντος.
Για το βιβλίο «Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού» της Λιλής Ζωγράφου, λέω. Που, αν και 31 χρόνια από την πρώτη του έκδοση (έχει φτάσει ήδη στη 18η), παραμένει επίκαιρο και αποκαλυπτικό.
Η «Αντιγνώση», θέτει μια σειρά ερωτημάτων, που ποτέ ως τώρα δεν έχουν απαντηθεί αντικειμενικά και καίρια: Πώς καταποντίστηκε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός; Γιατί; Ποιους εξυπηρετούσε ο αφανισμός του; Και ποιον εγκατέστησαν στη θέση του, που αποτέλεσε τα «δεκανίκια του καπιταλισμού»;
Ένας είναι ο στόχος του βιβλίου, η απομυθοποίηση μιας κολοσσιαίας απάτης. Περισσότερα, στις 460 σελίδες της «Αντιγνώσης» των εκδόσεων «Αλεξάνδρεια».

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

1. Στα 8 την πηγαίνεις στο κρεβάτι και για να αποκοιμηθεί της λες μια ιστορία.

2. Στα 18 της λες μια ιστορία και την πηγαίνεις στο κρεβάτι.

3. Στα 28 την πηγαίνεις στο κρεβάτι χωρίς καμιά ιστορία.

4. Στα 38 σου λέει εκείνη μια ιστορία και σε πηγαίνει στο κρεβάτι.

5. Στα 48 της λες μια ιστορία για να μην πάτε στο κρεβάτι.

6. Στα 58 μένεις στο κρεβάτι για να αποφύγεις την ιστορία της.

7. Στα 68 αν την πας στο κρεβάτι, σίγουρα γράφεις ιστορία!

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ

Οι στόχοι δίνουν τις επιδιώξεις.
Οι επιδιώξεις δίνουν την πίστη.
Η πίστη δίνει το κουράγιο.
Το κουράγιο δίνει τον ενθουσιασμό.
Ο ενθουσιασμός δίνει την ενέργεια.
Η ενέργεια δίνει τη ζωή.
Η ζωή σ΄ ανεβάζει πάνω απ΄ τα εμπόδια.

Bob Richards

· Οι αποτυχημένοι έχουν πάντα μια δικαιολογία
· Οι νικητές έχουν πάντοτε μια ιδέα

· Οι αποτυχημένοι τα «φορτώνουν» στην κατάσταση
· Οι νικητές αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους

· Οι αποτυχημένοι δίνουν υποσχέσεις
· Οι νικητές παίρνουν δεσμεύσεις

· Οι αποτυχημένοι το αφήνουν να συμβεί
· Οι νικητές το κάνουν να συμβεί

· Οι αποτυχημένοι λένε: "γιατί δεν κάνουν κάτι αυτοί;"
· Οι νικητές λένε: "αυτό είναι κάτι που μπορώ να κάνω"

Θυμοσοφία αγνώστου

ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΑΙΓΑΙΟΥ

Το «Αρχιπέλαγος Αιγαίου» είναι μια ολιγομελής ομάδα επιστημόνων, που οργώνουν με το ερευνητικό τους σκάφος «Πηνελόπη» όλο το Αιγαίο και ερευνούν τις θαλάσσιες περιοχές γύρω από τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά, ψάχνουν για σπάνιους θαλάσσιους οργανισμούς, κάνουν καταδύσεις για φωτογράφηση των βυθών, βρίσκουν τρόπους προστασίας ειδών που κινδυνεύουν με εξαφάνιση και εκπαιδεύουν φοιτητές από διάφορα πανεπιστήμια της Ευρώπης στις μεθόδους της ωκεανολογίας και της υδροβιολογίας. Ακόμα, επισκέπτονται τα σχολεία των νησιών και ευαισθητοποιούν τους μαθητές με ειδικά μαθήματα και προβολές σε θέματα οικολογίας και προστασίας του περιβάλλοντος.

ερευνητικό σκάφος "Πηνελόπη"

Πρόσφατα, με συντονισμένες παρεμβάσεις τους σε πολιτειακούς φορείς κατάφεραν ν’ αποτρέψουν στρατιωτική άσκηση του ναυτικού σε περιοχές του Αιγαίου με σπάνια υποθαλάσσια είδη.

Επισκεφθείτε το site τους: http://www.archipelago.gr

από τους θησαυρούς του βυθού

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

· Ανακαλύπτω το διαμαντάκι του άλλου. Ψάχνω να βρω σε τί είναι ανώτερος και του το λέω.
· Δε θέλω να γίνω καλύτερος από κανένα .Θέλω να γίνομαι καλύτερος από το χθεσινό εαυτό μου.
· Πιάνω το συνάνθρωπό μου να κάνει κάτι καλό ή σωστό και τον ενθαρρύνω.
· Αντιμετωπίζω τον καθένα θεωρώντας τον δυνατό σαν τον Ηρακλή και σοφό σαν το Σωκράτη.
· Γνωρίζω ότι ο σεβασμός εμπνέεται. Είναι κάτι που δεν επιβάλλεται.
· Ελεύθερος και ώριμος είμαι, όταν κάνω το χρέος μου χωρίς να μου το υπενθυμίζουν οι άλλοι.
· Εξουσιάζω και μπορώ ν’ αλλάξω μόνο τον εαυτό μου. Ποτέ τον άλλο.
· Για ό,τι γίνει και δε γίνει φταίω εγώ, όχι οι άλλοι.
· Ο μοναδικός δρόμος για τη δική μου πρόοδο είναι η αγάπη.
· Ζω και αξιοποιώ το σήμερα, γιατί μόνο αυτό υπάρχει και μου ανήκει.
· Πορεύομαι στη ζωή χωρίς να νιώθω ντροπή, ενοχή και τύψεις.
· Ενεργώ και εργάζομαι σαν όλα να εξαρτώνται από μένα.

ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

· Αν σήμερα το πρωί ξυπνήσατε υγιείς, τότε είστε πιο τυχεροί από 1 εκατομμύριο ανθρώπους, που δεν πρόκειται να ζουν την επόμενη εβδομάδα.
· Αν δε ζήσατε ποτέ έναν πόλεμο, ούτε ζήσατε την αγωνία της αιχμαλωσίας, τότε είστε τυχερότεροι από 500 εκατομμύρια του κόσμου.

· Αν έχετε φαγητό στο ψυγείο σας, αν είστε ντυμένοι, αν έχετε μια στέγη πάνω απ’ το κεφάλι σας κι ένα κρεβάτι, τότε είστε πλουσιότεροι από το 75% των κατοίκων αυτού του κόσμου.

· Αν έχετε λογαριασμό στην τράπεζα, λίγα λεφτά στο πορτοφόλι και λίγα ψιλά σ΄ έναν κουμπαρά, τότε ανήκετε στο 8% των εύπορων ανθρώπων αυτού του κόσμου.

· Αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές είστε διπλά ευτυχισμένοι γιατί:
· α) δεν ανήκετε στα δύο δισεκατομμύρια ανθρώπων που δεν ξέρουν να διαβάζουν και
· β) ανήκετε στα 600 εκατομμύρια ανθρώπων που διαθέτουν υπολογιστή και σύνδεση με Ίντερνετ.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΜΑRΚΕΤΙΝG…ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Είσαι σ’ ένα πάρτι και βλέπεις έναν ωραίο άντρα.
Τον πλησιάζεις και του λες: «είμαι καταπληκτική στο κρεβάτι»
- Αυτό λέγεται Direct marketing.

Είσαι σ’ ένα πάρτι με παρέα και βλέπεις έναν ωραίο άντρα.
Μια φίλη απ’ την παρέα σου τον πλησιάζει, δείχνει εσένα, και λέει:
«Είναι καταπληκτική στο κρεβάτι»
- Αυτό λέγεται διαφήμιση.

Είσαι σ’ ένα πάρτι και βλέπεις έναν ωραίο άντρα.
Τον πλησιάζεις και ζητάς τον αριθμό του τηλεφώνου του.
Την επόμενη μέρα τον παίρνεις τηλέφωνο και του λες:
«Γεια, ξέρεις, είμαι καταπληκτική στο κρεβάτι»
- Αυτό λέγεται Telemarketing.

Είσαι σ’ ένα πάρτι και βλέπεις έναν ωραίο άντρα.
Σηκώνεσαι, τον πλησιάζεις και τον κερνάς ένα ποτό.
Του ισιώνεις τη γραβάτα και του λες: «Α, επίσης, είμαι καταπληκτική στο κρεβάτι»
- Αυτό λέγεται δημόσιες σχέσεις.

Είσαι σ’ ένα πάρτι και βλέπεις έναν ωραίο άντρα.
Σε πλησιάζει αυτός και σου λέει «Έμαθα πως είσαι καταπληκτική στο κρεβάτι»
- Αυτό λέγεται αναγνώριση προϊόντος.

Είσαι σ’ ένα πάρτι και βλέπεις έναν ωραίο άντρα.
Τον πλησιάζεις και τον πείθεις να πάρει τη φίλη σου στο σπίτι του.
- Αυτό λέγεται προώθηση προϊόντος.

Αυτός όμως δεν είναι ευχαριστημένος με την απόδοση της φίλης σου
και σε παίρνει τηλέφωνο.
- Αυτό λέγεται τεχνική υποστήριξη.

ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ...

Σαντορίνη

Τήνος
Μύκονος
Χίος
Μεγάλη τέχνη από μικρούς καλλιτέχνες. Ζωγραφική από παιδιά Δ-Ε-Στ Δημοτικού

ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΝΕΡΟΜΥΛΟΙ

Νερόμυλος και κρέμαση

Νιώθεις ένα δέος μπροστά σ’ αυτές τις παλιές, υδροκίνητες κατασκευές, τις χαμένες μέσα στις ερημιές και στο χρόνο…Με τη θεόρατη κρέμαση, τα σιφούνια, τις φτερωτές, τις μυλόπετρες, τις κοφινίδες, τις γούλες…Μια ορολογία άγνωστη στους σημερινούς, που μόνο λίγοι παλιοί θυμούνται ακόμα και που ξεχνιέται σιγά-σιγά και χάνεται…

Και μέσα από τα ερείπια να ξεπροβάλουν οι μυλωνάδες, οι άνθρωποι που μπορούσαν να ελέγχουν τη δύναμη του νερού και να την κατευθύνουν κατά τη δική τους βούληση, οι εκφραστές της έννοιας της τεχνολογίας στις προβιομηχανικές κοινωνίες, οι τεχνοκράτες του παρελθόντος…

Δεν κατάφερα ακόμα να προσδιορίσω τι με σπρώχνει να τριγυρνώ με τις ώρες ανάμεσα στα χαλάσματα. Η νοσταλγία να ζήσω -με τη φαντασία- την ατμόσφαιρα εκείνης τις εποχής; Η επιθυμία να βρω το νήμα που τη συνδέει με τη σημερινή, πλήρως βιομηχανική; Ίσως…

Στη μάχη της φύσης με τη μηχανή, η δεύτερη ανακηρύχθηκε αδιαμφισβήτητος νικητής. Αλλά οι νικητές, έχουν πάντα την έπαρση να γκρεμίζουν τα οχυρά των αντιπάλων. Γι’ αυτό κι όλοι οι παλιοί νερόμυλοι κείτονται σήμερα σε ερείπια. Ερειπωμένα κεφάλαια της ιστορίας του τόπου τους, αλλ’ αδιάψευστα τεκμήρια μιας ζωής απλής μα κι ανεξιχνίαστης…

κοφινίδα

γούλα και μυλόπετρα

ρόδα

ΗΛΙΑΝΘΟΙ ΑΠΕΞΩ…

Αυτός είναι ο τόπος, όπου περνώ τις διακοπές μου…Αυτή είναι η αυλή του σπιτιού όπου μένω, ο κήπος με τις βουκαμβίλιες, τα κρινάκια και τους γιγάντιους ηλίανθους, το τραπεζάκι, όπου πίνω, νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα, το καφεδάκι μου, ελληνικό πάντα και σκέτο (για να μην ανεβαίνει το ζάχαρο!)

Είναι ένας τόπος ήσυχος, γραφικός, αλώβητος -ακόμα- απ’ το μαζικό, καταναλωτικό τουρισμό, αεράτος -τον πιάνει πολύ το μελτέμι- αδιάφορος για τους πολλούς, ακόμα και γι’ αυτούς που το χρησιμοποιούν ως πέρασμα για κάπου αλλού…

Δε σας τα λέω αυτά ούτε για να ζηλέψετε, ούτε για να κάνω διαφήμιση. Ο τόπος μου δεν έχει τέτοια ανάγκη, αν και ορισμένοι θερμοκέφαλοι παράγοντες, για ψηφοθηρικούς -γιατί άλλο;- λόγους, επιδιώκουν την τουριστική του άλωση (λέγε την αλλοίωση, καλύτερα).

Για όλα τα παραπάνω, θα μου επιτρέψετε να μην αποκαλύψω το όνομά του, παρά μόνο την πληροφορία πως είναι αιγαιοπελαγίτικο νησί…Α, παρεμπιπτόντως, να σας πληροφορήσω ότι τυχαίνει να είμαι μόνιμος κάτοικος αυτού του τόπου…Ζηλέψατε τώρα, πραγματικά; Δε θα ’πρεπε. Καθένας που αγαπάει τον τόπο του, πιάνει και τον παινεύει και του βρίσκει μόνο χάρες!

ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ

Τις ώρες της ονειροπόλησης,
τις ώρες της περισυλλογής,
γράφω τις σκέψεις μου…

Μα τι μπορεί να δώσει ένα τραγούδι,
απ’ της ψυχής τον κόσμο τον απέραντο
και τον τρικυμισμένο;

Το νιώθω μέσα μου, είναι ένα φως αλλιώτικο,
είναι μια φλόγα άσβηστη, μια θύελλα είναι,
μια καταιγίδα, που δε σταματά.

Στις σκέψεις το μυαλό μου είναι βυθισμένο,
σε μιαν άβυσσο δίχως αρχή και τέλος,
σε μια διάσταση έξω απ’ το χώρο και το χρόνο.

Τις ώρες τις δικές μου,
τις ώρες τις μοναχικές,
γράφω τις σκέψεις μου…

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Τούτο τ’ απόβραδο χρωματισμένο με μυστικές λαχτάρες
και μακρινές ανταύγειες του περασμένου τραγουδιού,
σε τούτο τα ’ απόβραδο οράματα και ζωντανές μορφές
-όσο μπορούν μετά το χαλασμό- μορφές αγάπης,
μορφές άγιες, σκιές, εικόνες και φαντάσματα,
χορεύουν χορό ουράνιο, απόκοσμο κι απόμακρο.

Γελούν και κλαίνε και φωνάζουν και σιωπούν,
πονούν και χαίρονται κι απελπίζονται,
πέφτουν χωρίς ψυχή, χωρίς πνοή και δίχως δύναμη
και ζωντανεύουν γι΄ άλλη μια φορά,
κουράζονται και πάλι κι όλο απ΄ την αρχή…

Η κάθε κίνηση τραγούδι, τραγούδι η σιωπή, ο πόνος και η καρτεριά,
τραγούδι μιας τρυφερής καρδιάς ο κάθε χτύπος της.

Κι εκείνες οι ασήμαντες μικροχαρές, η ευτυχία η ακέραια,
οι εκνευρισμοί, οι ανησυχίες και οι φόβοι,
όλη η απογοήτευση και το φαρμάκι όλο,
η κάθε διαπίστωση, το κάθε χαμογέλιο
και η ματιά κι ο λόγος και η κίνηση και η γαλήνη και η ταραχή,
η εμπειρία κι η ελπίδα, το φως και το σκοτάδι,
η φλόγα και η παγωνιά, οι προσδοκίες, τα όνειρα, οι πεποιθήσεις,
τα σκόρπια νυχτολούλουδα, τα δάκρυα κι η λύτρωση.

Όλα τραγούδι της αγάπης, του έρωτα τραγούδι
ανεπιτήδευτο, ανθρώπινο, ολοδύναμο.

ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΗ

Η επανάληψη η απαράλλαχτη, αβάσταχτη,
μέσα απ’ τις καταστάσεις τις καταπιεστικές,
τις γκρίζες μέρες, τις αδιάφορες.
Κάθε αισθηματισμός ανώφελος
και κάθε παρατήρηση χαμένη.

Άλλοι σε νιώθουν σαν ανάγκη,
εγώ σ’ αγάπησα από καταβολής.
Για όλους είσαι η συνήθεια η ταπεινή,
για μένα είσαι ουρανοπνοή, αιωνιότητα.

Σα συνηθίσεις στην απόλυτη δικαίωση,
πονάς στην περιφρόνηση και στην αδιαφορία ακόμα.
Φτωχός ο στοχασμός
στην απεραντοσύνη του αισθήματος,
αργοπλανιέται ανήμπορος και χάνεται.

Βαθιές οι ξωτικές οι λίμνες,
λαχτάρα αβυσσόθρεφτη, χαμένος πόθος κι όνειρο.
Λαχτάρα πυρωμένη, ελπίδα χίμαιρα
και τρυφερή συγκίνηση.

Νυχτόπεπλα απλώνονται στ’ αλλοτινό το φως.
Πρώτα τ’ αστέρια ήταν στον ουρανό,
τώρα κυλήσαν μεσ’ τις λάσπες και τη σκόνη.
Πρώτα τ’ αστέρια φώτιζαν ψυχές, τώρα ζητούν φως στο σκοτάδι.
Άδικη καρτεριά, δέηση αναπάντητη.

Στέρεψε η δροσοπηγή, βουβάθηκε η μιλιά,
ξεθώριασε η γνώριμη σκιά.
Βαρέθηκα να σε ψάχνω στους δρόμους τους ατέλειωτους,
κουράστηκα σε τούτη την ανέλπιδη την προσμονή.

Τι περιμένεις απ’ τις σταλαγματιές,
Απ’ τις αχνές μορφές της θύμησης;
Μια σπίθα είναι που θα σβήσει, δες αν μπορείς να τη ζωντανέψεις.
Κρύβε, ψυχή, μικρές, αγνές σταλαγματιές,
κράτα υπομονετικά μικροχαρές και αντηλιές γλυκές…