Η έμφαση στις λαϊκές παραδόσεις και στη δήθεν αγνότητα του απλού λαού (που, θεωρείται επί πλέον, ότι διασώζει τη μνήμη του κλασικού παρελθόντος με τη γλώσσα του, τους χορούς, τα τραγούδια κ.λπ.), ανάγεται στο 19ο αιώνα, αλλά έλαβε μεγαλύτερη ώθηση από το μεταξικό καθεστώς και παραμένει ισχυρή μέχρι σήμερα, που η εθνικοθρησκευτική παιδαγωγία προστατεύεται από το ίδιο το Σύνταγμα.Όσο για τις λέξεις, τις εκφράσεις, τις δημώδεις παραδόσεις, τους θρύλους κ.λπ., υποδεικνύεται, ότι στη σχολική παιδεία πρέπει να συμπεριλαμβάνονται επιλεγμένοι προσεκτικά μόνον εκείνοι, που έχουν ομοιότητες με αρχαίους μύθους, ενώ παράλληλα πρέπει να τονίζονται «αρχαίες και βυζαντινές επιβιώσεις» και να μην αναφέρονται καθόλου εκείνοι, που προδίδουν το σλαβο-αρβανιτο-βλαχο-οθωμανικό κ.λπ. παρελθόν μας.
Δέκα σύγχρονοι ειδικοί, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, γλωσσολόγοι και φιλόλογοι, και ένας λογοτέχνης του 19ου αιώνα, εξετάζουν δέκα βασικούς μύθους της φιλολογίας γύρω από τη γλώσσα. Απόψεις που εμφανίζονται σε κάθε εποχή σαν αυταπόδεικτες αλήθειες, ερήμην των γλωσσολογικών ερευνών και κυρίως των γλωσσικών νόμων, απόψεις για τη φθορά και το θάνατο της γλώσσας, για την αγλωσσία των νέων, για τη μοναδικότητα της ελληνικής γλώσσας, για την ανέφικτη διδασκαλία της νεοελληνικής χωρίς καταφυγή στα αρχαία ελληνικά, για τις πλούσιες και τις φτωχές γλώσσες κ.α. εξετάζονται εδώ μέσα από το πρίσμα της αρμόδιας επιστήμης αλλά και της ιστορικής εμπειρίας.
Τα κείμενα αυτά, που πρωτοδημοσιεύτηκαν στα "Πρόσωπα" (αρ.80, 16.9.2000), το ένθετο σαββατιάτικο περιοδικό των "Νέων", μαζί με αποσπάσματα από τη γλωσσολογική μελέτη του Εμμανουήλ Ροΐδη "Τα είδωλα", του 1893, επιχειρούν να ανασκευάσουν τους μύθους που αντιστρατεύονται ακριβώς το δυναμισμό της γλώσσας και εμποδίζουν μια ουσιαστική προσέγγιση της καλλιέργειάς της.
Συγγραφέας: Συλλογικό
| Εκδότης: | ΠΑΤΑΚΗΣ |
| Έκδοση: | Δεκέμβρης 2009 |
| Σελίδες: | 136 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου