Την «ιστορία» που ακολουθεί μου την έστειλε με e-mail φίλος μου εκπαιδευτικός και τη μεταφέρω ασχολίαστη, αφού τα διηγείται όλα τόσο γλαφυρά η ίδια η κ. Χ!
Από μικρή δε συμπαθούσα τους εκπαιδευτικούς. Στα θετικά μαθήματα ήμουνα πιο καλή από τα θεωρητικά. Ο μπαμπάς ήτανε τμηματάρχης στο υπουργείο δημοσίων έργων και ήθελε να γίνω πολιτικός μηχανικός για να με βάλει στο υπουργείο. Έδωσα εξετάσεις, αλλά πέρασα μαθηματικός. Τελείωσα σχετικά εύκολα με πτυχίο «σχεδόν καλώς 5,6» κι έκανα τα χαρτιά μου για διορισμό.
Μέχρι να διοριστώ πέρασαν αρκετά χρόνια. Στην αρχή έκανα κάποια ιδιαίτερα. Πολύ το άγχος όμως. Είχαν από μένα την απαίτηση να μάθω στα παιδιά ό,τι δεν μπορούσαν να μάθουν στο σχολείο και με θεωρούσαν υπεύθυνη για όλα. Μίλησε κάποιος συγγενής και με προσέλαβαν σ’ ένα φροντιστήριο. Αυτό ήταν κάτεργο κι όχι δουλειά. Στην τάξη ήταν παιδιά από διαφορετικά σχολεία και είχαν άλλες ασκήσεις το καθένα. Ο ιδιοκτήτης όλο ερχόταν απ’ το παραθυράκι και παρακολουθούσε. Ακόμα ζητούσε απ’ τα παιδιά τη γνώμη τους για τους καθηγητές. Τα παράτησα γρήγορα. Ύστερα ήρθε ο γάμος και τα παιδιά, οπότε για μερικά χρόνια σταμάτησα τη δουλειά.
Αργότερα έκανα τα χαρτιά μου για αναπληρώτρια. Μέσω ενός πολιτικού τοποθετήθηκα σ’ ένα γυμνάσιο σχετικά κοντά στο σπίτι μου. Ο διευθυντής ήταν καλός άνθρωπος και του είχαν μιλήσει για μένα από την τοπική κι έτσι δεν είχα προβλήματα. Οι άλλοι καθηγητές δε με είδαν με πολύ καλό μάτι, αλλά έκανα την πάπια. Για πρώτη χρονιά ανέχτηκα κάποια ριξίματα στο πρόγραμμα, αλλά μικρό το κακό. Ευτυχώς είχα όλο πρώτη γυμνασίου. Καμία σχέση η δουλειά εδώ και στο φροντιστήριο. Κανένας δε με έλεγχε. Δεν είχα το άγχος να προλάβω την ύλη. Τα έλεγα κι όποιος ήθελε ας τα πρόσεχε. Για τα λεφτά που με πλήρωναν και πολλά έκανα. Έβαλα σ’ όλους μεγάλους βαθμούς και δεν είχαν παράπονο.
Την επόμενη και τη μεθεπόμενη χρονιά τοποθετήθηκα αναπληρώτρια στο λύκειο της γειτονιάς μου. Με φόβιζε στην αρχή το λύκειο, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι κανένας δεν ενδιαφερόταν για τίποτα. Οι μαθητές πήγαιναν όλοι φροντιστήριο, γιατί τότε ήταν οι δέσμες και στο σχολείο έρχονταν μόνο για τα τυπικά. Ωραία χρόνια τότε στο λύκειο. Ήταν η χρυσή εποχή! Δεν είχαμε την παραμικρή ευθύνη. Το μεγάλο καλό ήταν ότι η διευθύντρια ήταν πολύ καλή μας γνωστή και γρήγορα τα κατάφερα και γίναμε και φίλες. Έτσι με βοηθούσε όταν οι μόνιμοι πήγαιναν να με ρίξουν στην κατανομή ή στο πρόγραμμα.
Ύστερα ήρθε ο διορισμός Κοιτάζω την εφημερίδα και διαβάζω: Γ’ περιφέρεια Περανησίου. Ε, όχι δα, σιγά μην πάω εκεί! Πήραμε αμέσως τηλέφωνο κάποιο γνωστό με πολλές διασυνδέσεις κι αυτός κανόνισε να πάρω απόσπαση στη γραμματεία του ΙΕΚ της περιοχής μου. Υπήρχε όμως ακόμα ένα πρόβλημα: το Περανήσι είχε 12 μόρια, ενώ η περιοχή μου μόνο 2. Τελικά μετά από σκληρό αγώνα και πολλά τηλεφωνήματα ήρθαμε σε επαφή με κάποιο βουλευτή που κατάφερε να θεωρηθεί η απόσπασή μου «για τις ανάγκες της υπηρεσίας» κι έτσι θα ήμουνα κοντά στο σπίτι μου, αλλά θα έπαιρνα και τα μόρια του Περανησίου. Στο ΙΕΚ έμεινα 3 χρόνια. Με βόλευε τότε το απογευματινό ωράριο. Άλλωστε ήμασταν τόσοι πολλοί αποσπασμένοι εκεί, που ουσιαστικά δεν είχα αντικείμενο εργασίας. Ο διευθυντής ήταν καλός άνθρωπος, του είχαν μιλήσει για μένα από το υπουργείο κι έτσι μ’ άφηνε να φεύγω με άδεια ή να φεύγω νωρίτερα, όποτε ήθελα.
Επειδή ήταν δύσκολο να ξαναπάω στο ίδιο ΙΕΚ, έκανα αίτηση για μετάθεση. Ευτυχώς είχα μαζέψει κάμποσα μόρια και ήρθα στη δική μου περιφέρεια. Βοήθησε και κάποιος άλλος γνωστός, ήταν και συγγενής μου ο προϊστάμενος του γραφείου δευτεροβάθμιας κι έτσι τα κατάφερα να πάρω οργανική θέση στο λύκειο της γειτονιάς μου, αυτό που είχα υπηρετήσει δύο χρόνια αναπληρώτρια και η διευθύντρια ήταν πια κολλητή μου φίλη. Για να είμαι ειλικρινής θα προτιμούσα γυμνάσιο, αλλά δεν υπήρχε κενή οργανική σε γυμνάσιο 3 λεπτά από στο σπίτι μου. Δε σκοπεύω να το κουνήσω πια από ’δω.
Τώρα πήγα στο σχολείο με άλλο αέρα. Ήμουν πια μόνιμη και δε θα ανεχόμουνα εξυπνάδες Πάλεψα, με βοήθησε και η φίλη μου η διευθύντρια, η οποία επανεξελέγη με τη βοήθειά μου μέσω γνωστών και κέρδισα να μην έχω πολλά αντικείμενα, να διαλέγω κάθε χρόνο τα μαθήματα που θέλω να κάνω και να επιβάλλω άλλους όρους μου στο πρόγραμμά μου. Κάθε Σαββατοκύριακο φεύγουμε για το εξοχικό μας. Έτσι την Παρασκευή πρέπει να έχω το πολύ άλλους 3 πρώτες ώρες και τη Δευτέρα να αρχίζω μετά την 4η ώρα. Άλλες όμως μέρες δεν μπορώ ούτε πρώτη ώρα, ούτε 6η και 7η. Δε θέλω κενά, που είναι χαμένος χρόνος. Μόνο την Πέμπτη θέλω δύο ώρες συνεχόμενο κενό για να πηγαίνω στη λαϊκή.
Είμαι τώρα στο λύκειο άλλους γειτονιάς μου 5 χρόνια. Η φίλη μου η διευθύντρια, μου στέκεται σε όλα. Με αφήνει να λείπω όταν έχω δουλειά, ή να φεύγω πιο νωρίς. Σε γιορτές και εκδρομές μου επιτρέπει να εξαφανίζομαι. Το καλοκαίρι με βάζει ότι δεν κάνω χρήση αδείας και πληρώνομαι, ας μην πατάω στο σχολείο. Ας γκρινιάζουν κάποιοι, από την τσέπη τους τα παίρνω; Στις στάσεις εργασίας και στις απεργίες ενώ δεν πηγαίνω σχολείο και όλοι με θεωρούν απεργό, δε με δηλώνει κι έτσι δε μου κόβουν χρήματα. Σιγά τα λεφτά που παίρνουμε, να μας κόψουν κιόλας! Έχουμε κάνει ωραία ομάδα οι παλιοί και ντόπιοι καθηγητές και με τη βοήθεια και άλλους διευθύντριας, δεν αφήνουμε κάποιους πονηρούς να κάνουν εξυπνάδες ότι τάχα μου δουλεύουν για το καλό της παιδείας.
Για τη δουλειά μου στην τάξη κανείς δε μπορεί να με κατηγορήσει. Βγάζω την ύλη μου έγκαιρα και βάζω το υποχρεωτικό διαγώνισμα στο 1ο τετράμηνο. Από ασκήσεις κάνω όσες προλάβω. Σιγά! Αφού όλοι πάνε φροντιστήριο, ας δουλέψουν εκεί αν θέλουν. Βαθμούς βάζω από 15 ως 20 για να μην έχει παράπονο κανένας. Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα; Ας το βρουν από αλλού. Αρχή μου είναι να μην απορρίπτεται κανείς στο λύκειο. Στις πανελλήνιες ας κόψουν το λαιμό τους.
Η οικογένειά μου ήταν πάντα με τη Νέα Δημοκρατία. Ο πατέρας μου είχε σχέσεις με βουλευτές και υπουργούς της. Σα φοιτήτρια ήμουνα με την ΟΝΝΕΔ. Ο άντρας μου ήταν στο ΠΑΣΟΚ κι αυτό μας βοήθησε σε πολλά. Τώρα που άλλαξαν τα πράγματα προσπαθώ να αποκαταστήσω τις διασυνδέσεις του μπαμπά με τη Νέα Δημοκρατία και τις δικές μου από το πανεπιστήμιο. Πάντα χρειάζεται να έχεις επαφές μ’ αυτούς που είναι στην κυβέρνηση. Μπορεί να ήμουνα με το ΠΑΣΟΚ και να το ψήφιζα, αλλά η αλήθεια να λέγεται. Δε μας έδωσε τα λεφτά που μας έπρεπαν. Με τη λεγόμενη μεταρρύθμιση του Αρσένη, προσπάθησε να μας διαλύσει. Ζητούσε από όλους υπερβολική δουλειά. Άσε που ήθελε να μας κάνει κι αξιολόγηση! Ποιος είναι αυτός που θα με κρίνει εμένα; Η τωρινή αξιολόγηση σαχλαμάρα είναι γιατί η διευθύντρια μου βάζει σε όλα άριστα και ο σύμβουλος ακούει τον προϊστάμενο που είναι συγγενής μου.
Γενικά μπορώ να πω μου είναι ανεκτή η δουλειά στο σχολείο. Λίγες ώρες, βολικό ωράριο, μεγάλες διακοπές. Τα λεφτά έπρεπε να είναι περισσότερα. Μπαίνω βέβαια σε διάφορες επιτροπές και κάτι γίνεται. Πήγα να κάνω και ενισχυτική, αλλά τα κωλόπαιδα έφευγαν και διαλύθηκαν τα τμήματά μου. Εκείνο που μου τη δίνει είναι η τάξη και τα παιδιά, αλλά δεν μπορεί να τα έχει κανείς όλα. Δεν το μπορώ το μάθημα, κοιτάω να το αποφεύγω όσο γίνεται. Λέω πάντα ναι σε γιορτές, περιπάτους, εκδρομές κλπ. Όμως επειδή δε θέλω ευθύνες και πάντα μπορεί κάτι να συμβεί, αποφεύγω να πηγαίνω οπουδήποτε εκτός σχολείου. Άλλωστε έχω και τις δικές μου δουλειές να κάνω. Ξέχασα να σας πω ότι κάθε χρόνο παίρνω όλες τις άδειες που δικαιούμαι. Έχουμε και φίλο ιδιώτη γιατρό, αλλά και πολύ γνωστό το διευθυντή στο κρατικό νοσοκομείο και μου γράφουν ό,τι θέλω. Από τον προϊστάμενο δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί είμαστε και συγγενείς. Την επόμενη φορά θα φροντίσω να γίνω υποδιευθύντρια για να έχω και περισσότερα λεφτά και λιγότερες ώρες. Η διευθύντρια έχει πολλές ευθύνες και δεν τις θέλω με τίποτα.
Εκείνο που με κάνει έξαλλη είναι κάποιοι συνάδελφοι που το παίζουν ιδεολόγοι της παιδείας. Θέλουν δήθεν παραπάνω ώρες, γιατί δεν προλαβαίνουν να κάνουν περισσότερες ασκήσεις, μοιράζουν στα παιδιά φωτοτυπίες για φιγούρα, θέλουν να κάνουν εργαστήρια, βάζουν συχνά τεστ και διαγωνίσματα κι όλο προσπαθούν να μη χάνουν μάθημα. Αυτοί ένα μόνο στόχο έχουν: να κατασυκοφαντήσουν τους υπόλοιπους καθηγητές ότι δήθεν δε δουλεύουν και μαζί όλο τον κλάδο. Εγώ όμως δεν τους μιλάω καθόλου, αλλά τους παρακολουθώ και όποια παρατυπία κάνουν την καταγγέλλω και στη διεύθυνση και στους μαθητές και στον προϊστάμενο δευτεροβάθμιας. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να μας χαλάνε την πιάτσα.
Κατηγορεί ο κόσμος τους καθηγητές ότι δε δουλεύουν και τέτοια. Ας λένε ό,τι θέλουν! Εμείς για τα λεφτά που παίρνουμε και πολλά προσφέρουμε! Γιατί δεν κοιτάνε τους δασκάλους και τους γυμναστές που δεν κάνουν τίποτα; Γιατί δεν κοιτάνε το υπόλοιπο δημόσιο που όλη μέρα οι υπάλληλοι κάθονται; Ας μας δώσουν εμάς λεφτά και θα δούνε! Όμως δεν εννοώ μικροαυξήσεις. Κι όχι επιδόματα, αλλά να μετράνε στη σύνταξη. Οι εφοριακοί γιατί πληρώνονται τόσα πολλά; Αφήστε ήσυχους τους καθηγητές και μην κατασυκοφαντείτε τον κλάδο! Υπάρχουν κι άλλοι πολύ χειρότεροι.
Αυτή λοιπόν είμαι εγώ και σε όποιον αρέσω! Σας είπα την ιστορία μου και τις απόψεις μου για την παιδεία. Μην ασχολείστε άλλο μαζί μου.
Από μικρή δε συμπαθούσα τους εκπαιδευτικούς. Στα θετικά μαθήματα ήμουνα πιο καλή από τα θεωρητικά. Ο μπαμπάς ήτανε τμηματάρχης στο υπουργείο δημοσίων έργων και ήθελε να γίνω πολιτικός μηχανικός για να με βάλει στο υπουργείο. Έδωσα εξετάσεις, αλλά πέρασα μαθηματικός. Τελείωσα σχετικά εύκολα με πτυχίο «σχεδόν καλώς 5,6» κι έκανα τα χαρτιά μου για διορισμό.
Μέχρι να διοριστώ πέρασαν αρκετά χρόνια. Στην αρχή έκανα κάποια ιδιαίτερα. Πολύ το άγχος όμως. Είχαν από μένα την απαίτηση να μάθω στα παιδιά ό,τι δεν μπορούσαν να μάθουν στο σχολείο και με θεωρούσαν υπεύθυνη για όλα. Μίλησε κάποιος συγγενής και με προσέλαβαν σ’ ένα φροντιστήριο. Αυτό ήταν κάτεργο κι όχι δουλειά. Στην τάξη ήταν παιδιά από διαφορετικά σχολεία και είχαν άλλες ασκήσεις το καθένα. Ο ιδιοκτήτης όλο ερχόταν απ’ το παραθυράκι και παρακολουθούσε. Ακόμα ζητούσε απ’ τα παιδιά τη γνώμη τους για τους καθηγητές. Τα παράτησα γρήγορα. Ύστερα ήρθε ο γάμος και τα παιδιά, οπότε για μερικά χρόνια σταμάτησα τη δουλειά.
Αργότερα έκανα τα χαρτιά μου για αναπληρώτρια. Μέσω ενός πολιτικού τοποθετήθηκα σ’ ένα γυμνάσιο σχετικά κοντά στο σπίτι μου. Ο διευθυντής ήταν καλός άνθρωπος και του είχαν μιλήσει για μένα από την τοπική κι έτσι δεν είχα προβλήματα. Οι άλλοι καθηγητές δε με είδαν με πολύ καλό μάτι, αλλά έκανα την πάπια. Για πρώτη χρονιά ανέχτηκα κάποια ριξίματα στο πρόγραμμα, αλλά μικρό το κακό. Ευτυχώς είχα όλο πρώτη γυμνασίου. Καμία σχέση η δουλειά εδώ και στο φροντιστήριο. Κανένας δε με έλεγχε. Δεν είχα το άγχος να προλάβω την ύλη. Τα έλεγα κι όποιος ήθελε ας τα πρόσεχε. Για τα λεφτά που με πλήρωναν και πολλά έκανα. Έβαλα σ’ όλους μεγάλους βαθμούς και δεν είχαν παράπονο.
Την επόμενη και τη μεθεπόμενη χρονιά τοποθετήθηκα αναπληρώτρια στο λύκειο της γειτονιάς μου. Με φόβιζε στην αρχή το λύκειο, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι κανένας δεν ενδιαφερόταν για τίποτα. Οι μαθητές πήγαιναν όλοι φροντιστήριο, γιατί τότε ήταν οι δέσμες και στο σχολείο έρχονταν μόνο για τα τυπικά. Ωραία χρόνια τότε στο λύκειο. Ήταν η χρυσή εποχή! Δεν είχαμε την παραμικρή ευθύνη. Το μεγάλο καλό ήταν ότι η διευθύντρια ήταν πολύ καλή μας γνωστή και γρήγορα τα κατάφερα και γίναμε και φίλες. Έτσι με βοηθούσε όταν οι μόνιμοι πήγαιναν να με ρίξουν στην κατανομή ή στο πρόγραμμα.
Ύστερα ήρθε ο διορισμός Κοιτάζω την εφημερίδα και διαβάζω: Γ’ περιφέρεια Περανησίου. Ε, όχι δα, σιγά μην πάω εκεί! Πήραμε αμέσως τηλέφωνο κάποιο γνωστό με πολλές διασυνδέσεις κι αυτός κανόνισε να πάρω απόσπαση στη γραμματεία του ΙΕΚ της περιοχής μου. Υπήρχε όμως ακόμα ένα πρόβλημα: το Περανήσι είχε 12 μόρια, ενώ η περιοχή μου μόνο 2. Τελικά μετά από σκληρό αγώνα και πολλά τηλεφωνήματα ήρθαμε σε επαφή με κάποιο βουλευτή που κατάφερε να θεωρηθεί η απόσπασή μου «για τις ανάγκες της υπηρεσίας» κι έτσι θα ήμουνα κοντά στο σπίτι μου, αλλά θα έπαιρνα και τα μόρια του Περανησίου. Στο ΙΕΚ έμεινα 3 χρόνια. Με βόλευε τότε το απογευματινό ωράριο. Άλλωστε ήμασταν τόσοι πολλοί αποσπασμένοι εκεί, που ουσιαστικά δεν είχα αντικείμενο εργασίας. Ο διευθυντής ήταν καλός άνθρωπος, του είχαν μιλήσει για μένα από το υπουργείο κι έτσι μ’ άφηνε να φεύγω με άδεια ή να φεύγω νωρίτερα, όποτε ήθελα.
Επειδή ήταν δύσκολο να ξαναπάω στο ίδιο ΙΕΚ, έκανα αίτηση για μετάθεση. Ευτυχώς είχα μαζέψει κάμποσα μόρια και ήρθα στη δική μου περιφέρεια. Βοήθησε και κάποιος άλλος γνωστός, ήταν και συγγενής μου ο προϊστάμενος του γραφείου δευτεροβάθμιας κι έτσι τα κατάφερα να πάρω οργανική θέση στο λύκειο της γειτονιάς μου, αυτό που είχα υπηρετήσει δύο χρόνια αναπληρώτρια και η διευθύντρια ήταν πια κολλητή μου φίλη. Για να είμαι ειλικρινής θα προτιμούσα γυμνάσιο, αλλά δεν υπήρχε κενή οργανική σε γυμνάσιο 3 λεπτά από στο σπίτι μου. Δε σκοπεύω να το κουνήσω πια από ’δω.
Τώρα πήγα στο σχολείο με άλλο αέρα. Ήμουν πια μόνιμη και δε θα ανεχόμουνα εξυπνάδες Πάλεψα, με βοήθησε και η φίλη μου η διευθύντρια, η οποία επανεξελέγη με τη βοήθειά μου μέσω γνωστών και κέρδισα να μην έχω πολλά αντικείμενα, να διαλέγω κάθε χρόνο τα μαθήματα που θέλω να κάνω και να επιβάλλω άλλους όρους μου στο πρόγραμμά μου. Κάθε Σαββατοκύριακο φεύγουμε για το εξοχικό μας. Έτσι την Παρασκευή πρέπει να έχω το πολύ άλλους 3 πρώτες ώρες και τη Δευτέρα να αρχίζω μετά την 4η ώρα. Άλλες όμως μέρες δεν μπορώ ούτε πρώτη ώρα, ούτε 6η και 7η. Δε θέλω κενά, που είναι χαμένος χρόνος. Μόνο την Πέμπτη θέλω δύο ώρες συνεχόμενο κενό για να πηγαίνω στη λαϊκή.
Είμαι τώρα στο λύκειο άλλους γειτονιάς μου 5 χρόνια. Η φίλη μου η διευθύντρια, μου στέκεται σε όλα. Με αφήνει να λείπω όταν έχω δουλειά, ή να φεύγω πιο νωρίς. Σε γιορτές και εκδρομές μου επιτρέπει να εξαφανίζομαι. Το καλοκαίρι με βάζει ότι δεν κάνω χρήση αδείας και πληρώνομαι, ας μην πατάω στο σχολείο. Ας γκρινιάζουν κάποιοι, από την τσέπη τους τα παίρνω; Στις στάσεις εργασίας και στις απεργίες ενώ δεν πηγαίνω σχολείο και όλοι με θεωρούν απεργό, δε με δηλώνει κι έτσι δε μου κόβουν χρήματα. Σιγά τα λεφτά που παίρνουμε, να μας κόψουν κιόλας! Έχουμε κάνει ωραία ομάδα οι παλιοί και ντόπιοι καθηγητές και με τη βοήθεια και άλλους διευθύντριας, δεν αφήνουμε κάποιους πονηρούς να κάνουν εξυπνάδες ότι τάχα μου δουλεύουν για το καλό της παιδείας.
Για τη δουλειά μου στην τάξη κανείς δε μπορεί να με κατηγορήσει. Βγάζω την ύλη μου έγκαιρα και βάζω το υποχρεωτικό διαγώνισμα στο 1ο τετράμηνο. Από ασκήσεις κάνω όσες προλάβω. Σιγά! Αφού όλοι πάνε φροντιστήριο, ας δουλέψουν εκεί αν θέλουν. Βαθμούς βάζω από 15 ως 20 για να μην έχει παράπονο κανένας. Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα; Ας το βρουν από αλλού. Αρχή μου είναι να μην απορρίπτεται κανείς στο λύκειο. Στις πανελλήνιες ας κόψουν το λαιμό τους.
Η οικογένειά μου ήταν πάντα με τη Νέα Δημοκρατία. Ο πατέρας μου είχε σχέσεις με βουλευτές και υπουργούς της. Σα φοιτήτρια ήμουνα με την ΟΝΝΕΔ. Ο άντρας μου ήταν στο ΠΑΣΟΚ κι αυτό μας βοήθησε σε πολλά. Τώρα που άλλαξαν τα πράγματα προσπαθώ να αποκαταστήσω τις διασυνδέσεις του μπαμπά με τη Νέα Δημοκρατία και τις δικές μου από το πανεπιστήμιο. Πάντα χρειάζεται να έχεις επαφές μ’ αυτούς που είναι στην κυβέρνηση. Μπορεί να ήμουνα με το ΠΑΣΟΚ και να το ψήφιζα, αλλά η αλήθεια να λέγεται. Δε μας έδωσε τα λεφτά που μας έπρεπαν. Με τη λεγόμενη μεταρρύθμιση του Αρσένη, προσπάθησε να μας διαλύσει. Ζητούσε από όλους υπερβολική δουλειά. Άσε που ήθελε να μας κάνει κι αξιολόγηση! Ποιος είναι αυτός που θα με κρίνει εμένα; Η τωρινή αξιολόγηση σαχλαμάρα είναι γιατί η διευθύντρια μου βάζει σε όλα άριστα και ο σύμβουλος ακούει τον προϊστάμενο που είναι συγγενής μου.
Γενικά μπορώ να πω μου είναι ανεκτή η δουλειά στο σχολείο. Λίγες ώρες, βολικό ωράριο, μεγάλες διακοπές. Τα λεφτά έπρεπε να είναι περισσότερα. Μπαίνω βέβαια σε διάφορες επιτροπές και κάτι γίνεται. Πήγα να κάνω και ενισχυτική, αλλά τα κωλόπαιδα έφευγαν και διαλύθηκαν τα τμήματά μου. Εκείνο που μου τη δίνει είναι η τάξη και τα παιδιά, αλλά δεν μπορεί να τα έχει κανείς όλα. Δεν το μπορώ το μάθημα, κοιτάω να το αποφεύγω όσο γίνεται. Λέω πάντα ναι σε γιορτές, περιπάτους, εκδρομές κλπ. Όμως επειδή δε θέλω ευθύνες και πάντα μπορεί κάτι να συμβεί, αποφεύγω να πηγαίνω οπουδήποτε εκτός σχολείου. Άλλωστε έχω και τις δικές μου δουλειές να κάνω. Ξέχασα να σας πω ότι κάθε χρόνο παίρνω όλες τις άδειες που δικαιούμαι. Έχουμε και φίλο ιδιώτη γιατρό, αλλά και πολύ γνωστό το διευθυντή στο κρατικό νοσοκομείο και μου γράφουν ό,τι θέλω. Από τον προϊστάμενο δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί είμαστε και συγγενείς. Την επόμενη φορά θα φροντίσω να γίνω υποδιευθύντρια για να έχω και περισσότερα λεφτά και λιγότερες ώρες. Η διευθύντρια έχει πολλές ευθύνες και δεν τις θέλω με τίποτα.
Εκείνο που με κάνει έξαλλη είναι κάποιοι συνάδελφοι που το παίζουν ιδεολόγοι της παιδείας. Θέλουν δήθεν παραπάνω ώρες, γιατί δεν προλαβαίνουν να κάνουν περισσότερες ασκήσεις, μοιράζουν στα παιδιά φωτοτυπίες για φιγούρα, θέλουν να κάνουν εργαστήρια, βάζουν συχνά τεστ και διαγωνίσματα κι όλο προσπαθούν να μη χάνουν μάθημα. Αυτοί ένα μόνο στόχο έχουν: να κατασυκοφαντήσουν τους υπόλοιπους καθηγητές ότι δήθεν δε δουλεύουν και μαζί όλο τον κλάδο. Εγώ όμως δεν τους μιλάω καθόλου, αλλά τους παρακολουθώ και όποια παρατυπία κάνουν την καταγγέλλω και στη διεύθυνση και στους μαθητές και στον προϊστάμενο δευτεροβάθμιας. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να μας χαλάνε την πιάτσα.
Κατηγορεί ο κόσμος τους καθηγητές ότι δε δουλεύουν και τέτοια. Ας λένε ό,τι θέλουν! Εμείς για τα λεφτά που παίρνουμε και πολλά προσφέρουμε! Γιατί δεν κοιτάνε τους δασκάλους και τους γυμναστές που δεν κάνουν τίποτα; Γιατί δεν κοιτάνε το υπόλοιπο δημόσιο που όλη μέρα οι υπάλληλοι κάθονται; Ας μας δώσουν εμάς λεφτά και θα δούνε! Όμως δεν εννοώ μικροαυξήσεις. Κι όχι επιδόματα, αλλά να μετράνε στη σύνταξη. Οι εφοριακοί γιατί πληρώνονται τόσα πολλά; Αφήστε ήσυχους τους καθηγητές και μην κατασυκοφαντείτε τον κλάδο! Υπάρχουν κι άλλοι πολύ χειρότεροι.
Αυτή λοιπόν είμαι εγώ και σε όποιον αρέσω! Σας είπα την ιστορία μου και τις απόψεις μου για την παιδεία. Μην ασχολείστε άλλο μαζί μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου