…των «ισαποστόλων»
Με αφορμή τη γιορτή τους, ας κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα στους 2 εστεμμένους αγίους.
Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 285 στη Ναϊσό (Niš), περιοχή της σημερινής Σόφιας (Βουλγαρίας) και ήταν γιος του Ιλλυριού Κωνστάντιου του Χλωρού, που ξεκίνησε από σωματοφύλακας του αυτοκράτορα Διοκλητιανού και εξελίχθηκε σε συγκυβερνήτη στο δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας.
Για τη μητέρα του, την «αγία» Ελένη, ο ίδιος ο Κων/νος διέδιδε πως ήταν Βρετανή πριγκίπισσα, αλλά στην πραγματικότητα ήταν σερβιτόρα ελευθερίων ηθών σε καπηλειό των Βαλκανίων. Μ’ αυτή την «αγία» συζούσε για χρόνια ο Κωνστάντιος Χλωρός πριν από τον πρώτο γάμο του με τη Θεοδώρα. Μετά έγινε δίγαμος. Η ανώτερη τάξη ονόμαζε τον Κων/νο «γιο παλλακίδας» και την ίδια την περιφρονούσε. Αυτή όμως, με μηχανορραφίες, αυταρχισμό και χωρίς κανένα ενδοιασμό, έχοντας την υποστήριξη των χριστιανών, έκανε τα πάντα να χωρίσει τη Θεοδώρα από τον Κωνστάντιο, να την εκτοπίσει με όλη της την οικογένεια και να εξασφαλίσει το θρόνο για το δικό της γιο (Benoist-Méchin).
«…Αυτό το τέρας ο Κωνσταντίνος…Αυτός ο ψυχρός, υποκριτής και σκληρός άνθρωπος, έσφαξε το γιο του, στραγγάλισε τη γυναίκα του, δολοφόνησε τον πεθερό και το γαμπρό του και συντηρούσε στην Αυλή του μια ομάδα αιμοδιψών και θρησκόληπτων ιερέων, από τους οποίους ένας και μόνο θα αρκούσε για να στρέψει τη μισή ανθρωπότητα ενάντια στην άλλη…» (Percy Bysshe Shelley). Είναι τα πράγματα έτσι; Ας δούμε…
Οι πρόδρομοι του Κων/νου φοβούνταν το χριστιανισμό. Εκείνος τον υποστήριξε με άφθονες παραχωρήσεις και προνόμια, που ωφελούσαν και τον ίδιο, ώστε να θεωρεί τον εαυτό του «χωροφύλακα της εκκλησίας». Η εκκλησία έγινε ισχυρή μ’ αυτή την υποστήριξη, έχασε όμως κάθε ελευθερία και έγινε τμήμα της αχανούς αυτοκρατορίας. Το κράτος ήταν ανώτερο απ’ αυτή και οι επίσκοποι χρωστούσαν χάρη στον ευεργέτη τους αυτοκράτορα. Με τη χρησιμοποίηση της εκκλησίας ο Κων/νος έγινε απόλυτος μονάρχης, εξοντώνοντας τους 3 συναυτοκράτορες (Μαξέντιο, Μαξιμίνο και Λικίνιο) και διαλύοντας το σύστημα της τετραρχίας του Διοκλητιανού.
Ο Κων/νος διεξήγαγε αλλεπάλληλους πολέμους και συνεχείς εκστρατείες, που χαρακτηρίζονται από φρικτή σκληρότητα (Kornemann): Το 310 εξοντώνει τους Βρούκτερους καίγοντας τα χωριά τους και κατακρεουργώντας ζωντανούς τους αιχμαλώτους. Το 313 επιτίθεται στους Φράγκους, το 314 νικά τους Σαρμάτες, το 315 τους Γότθους, το 320 τους Αλαμαννούς. Το 323 καίει ζωντανούς όλους τους συμμάχους των Γότθων. Το 328 κατατροπώνει τους Γότθους στο Banat και το 329 αποδεκατίζει ολόκληρο το στρατό των Αλαμαννών. Το 332 στη Μαρκιανούπολη οι νεκροί των Γότθων και τα θύματα από την πείνα και την παγωνιά ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες. Μιλάμε για πραγματική γενοκτονία! Και βέβαια, σ’ όλες του τις εκστρατείες έχει υποστηρικτές του τους χριστιανούς, που επάνδρωναν τις στρατιωτικές του τάξεις. Στο εξής ο χριστιανισμός επιβάλλεται με τον πόλεμο και τη βία, γι’ αυτό και θεωρείται «αληθινή θρησκεία». Η «θρησκεία της αγάπης» νομιμοποιείται με τις σφαγές και τους φόνους. Αυτά ισχύουν μέχρι τις μέρες μας στο χριστιανισμό, την κλασσική θρησκεία της υποκρισίας!
Ο «άγιος» Κων/νος διέταξε να κρεμάσουν τον πεθερό του, αυτοκράτορα Μαξιμιανό, το 310 στη Μασσαλία, διέταξε να στραγγαλίσουν τους γαμπρούς του Λικίνιο και Βασσιανό, συζύγους των αδελφών του Κωνσταντίας και Αναστασίας, το γιο του Λικίνιου Λικιανό, έδωσε εντολή το 336 να το σκοτώσουν στην Καρχηδόνα. Το 326 διέταξε να δηλητηριάσουν τον ίδιο του το γιο Κρίσπο (που είχε αποκτήσει από την ερωμένη του Μινερβίνα) μαζί με πολυάριθμους φίλους του, λίγους μήνες μετά τη σύνοδο της Νίκαιας, όπου επικύρωσε το «σύμβολο της πίστεως» (Ευτρόπιος). Τέλος, τη σύζυγό του Φαύστα, μητέρα δύο αγοριών και τεσσάρων κοριτσιών, την έπνιξε στο μπάνιο και πήρε δικιά του όλη την περιουσία της, επειδή την υποπτεύονταν (αναπόδεικτα) για μοιχεία με τον Κρίσπο (ενώ οι διαβόητες δικές του απιστίες ήταν…αθώα φλερτ!). Ο βυζαντινός ιστορικός Ζώσιμος, που τα βιβλία του αποτελούν την κύρια πηγή για την ιστορία του 4ου αιώνα, λέει πως στη Ρώμη ξεσηκώθηκε τέτοια γενική κατακραυγή εναντίον του Κων/νου μετά τη δολοφονία του γιου του και της γυναίκας του, ώστε αναγκάστηκε να αναζητήσει αλλού κατοικία!
Ο Κων/νος, καταστρατηγώντας το δικό του διάταγμα ανεξιθρησκίας (edictum Mediolanum) απαγόρευσε τη λατρεία των υπαρχόντων θεών, την κατασκευή νέων αγαλμάτων, τις επισκέψεις στα μαντεία και κάθε παγανιστική λατρεία. Το 326 διέταξε την καταστροφή των θεϊκών ειδώλων, δήμευσε τις περιουσίες των ναών και τα πολύτιμα αγάλματά τους, που τα μετέφερε σωρηδόν στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί απαγορεύτηκαν οι ειδωλολατρικές θρησκείες και εορτές, ενώ κατασχέθηκαν οι περιουσίες και τα έσοδα των ναών του Ηλίου, της Αρτέμιδος Σελήνης και της Αφροδίτης. Απαγόρευσε την ανοικοδόμηση των γκρεμισμένων ναών, διέταξε το οριστικό τους κλείσιμο και κατάστρεψε ολοσχερώς ακόμη κι εκείνους που είχαν μεγάλη λατρευτική σημασία για τους ειδωλολάτρες (Ευσέβιος). Διέταξε το κλείσιμο του Σεράπειου στην Αλεξάνδρεια, του ναού του Ηλίου στην Ηλιούπολη, την ερήμωση του βωμού των θυσιών του Μαβρή, τη διακοπή της λειτουργίας του ιερού του Ασκληπιού στις Αιγές (απ’ όπου δεν έμεινε ίχνος), την κατεδάφιση του ναού της Αφροδίτης των Γόγλων και της Άφακας στο Λίβανο. Έδωσε επίσης εντολή να καούν τα συγγράμματα του Πορφύριου και (από το 330, έτος της καταδίκης του νεοπλατωνισμού) να λεηλατηθούν και καταστραφούν ναοί και είδωλα σ’ όλη την αυτοκρατορία.
Οι εκκλησιαστικοί άρχοντες μαζί με τους ευνοούμενους του αυτοκράτορα έκλεβαν από παντού, δήμευαν και λεηλατούσαν απροκάλυπτα περίτεχνα αγγεία από χρυσό και ασήμι, ανάγλυφα, εντυπωσιακά χάλκινα αφιερώματα απ’ όλες τις επαρχίες, χρυσά και ασημένια ειδώλια θεών, ακόμη και ακριβά κεραμίδια, ξυλόγλυπτες πόρτες και άλλα στολίδια οικιών (Tinnefeld). Ούτε τον περίφημο τρίποδα της Πυθίας δε δίστασε να κλέψει ο Κων/νος από το ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ο ίδιος ο «άγιος» Ιερώνυμος παραδέχεται ότι η Κων/πολη χτίστηκε από τα λάφυρα των άλλων πόλεων. Τα λουτρά, οι βασιλικές, οι δημόσιες πλατείες διακοσμούνταν πλέον από διάσημα αγάλματα: της Ήρας (από τη Σάμο), της Αθηνάς και της Αφροδίτης (από τη Ρόδο) κ.λ.π.
Ο Γάλλος φιλόσοφος Ελβέτιος (1715-1771) λέει για τις πρώτες δεκαετίες της «θριαμβεύουσας» εκκλησίας του πρώτου «χριστιανού αυτοκράτορα»: «ο καθολικισμός υπερασπίζονταν πάντα την κλοπή, τη ληστεία, τη βιαιότητα και το φόνο. Γιατί να ενδιαφέρεται η εκκλησία για το πόσο τυραννικοί είναι οι κακομαθημένοι βασιλιάδες, εφόσον μοιράζεται μαζί τους τα αγαθά της εξουσίας;»
Αυτούς τους «αγίους και ισαποστόλους» γιορτάζουμε σήμερα. Βοήθειά μας…
Βιβλιογραφία:
Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 285 στη Ναϊσό (Niš), περιοχή της σημερινής Σόφιας (Βουλγαρίας) και ήταν γιος του Ιλλυριού Κωνστάντιου του Χλωρού, που ξεκίνησε από σωματοφύλακας του αυτοκράτορα Διοκλητιανού και εξελίχθηκε σε συγκυβερνήτη στο δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας.
Για τη μητέρα του, την «αγία» Ελένη, ο ίδιος ο Κων/νος διέδιδε πως ήταν Βρετανή πριγκίπισσα, αλλά στην πραγματικότητα ήταν σερβιτόρα ελευθερίων ηθών σε καπηλειό των Βαλκανίων. Μ’ αυτή την «αγία» συζούσε για χρόνια ο Κωνστάντιος Χλωρός πριν από τον πρώτο γάμο του με τη Θεοδώρα. Μετά έγινε δίγαμος. Η ανώτερη τάξη ονόμαζε τον Κων/νο «γιο παλλακίδας» και την ίδια την περιφρονούσε. Αυτή όμως, με μηχανορραφίες, αυταρχισμό και χωρίς κανένα ενδοιασμό, έχοντας την υποστήριξη των χριστιανών, έκανε τα πάντα να χωρίσει τη Θεοδώρα από τον Κωνστάντιο, να την εκτοπίσει με όλη της την οικογένεια και να εξασφαλίσει το θρόνο για το δικό της γιο (Benoist-Méchin).
«…Αυτό το τέρας ο Κωνσταντίνος…Αυτός ο ψυχρός, υποκριτής και σκληρός άνθρωπος, έσφαξε το γιο του, στραγγάλισε τη γυναίκα του, δολοφόνησε τον πεθερό και το γαμπρό του και συντηρούσε στην Αυλή του μια ομάδα αιμοδιψών και θρησκόληπτων ιερέων, από τους οποίους ένας και μόνο θα αρκούσε για να στρέψει τη μισή ανθρωπότητα ενάντια στην άλλη…» (Percy Bysshe Shelley). Είναι τα πράγματα έτσι; Ας δούμε…
Οι πρόδρομοι του Κων/νου φοβούνταν το χριστιανισμό. Εκείνος τον υποστήριξε με άφθονες παραχωρήσεις και προνόμια, που ωφελούσαν και τον ίδιο, ώστε να θεωρεί τον εαυτό του «χωροφύλακα της εκκλησίας». Η εκκλησία έγινε ισχυρή μ’ αυτή την υποστήριξη, έχασε όμως κάθε ελευθερία και έγινε τμήμα της αχανούς αυτοκρατορίας. Το κράτος ήταν ανώτερο απ’ αυτή και οι επίσκοποι χρωστούσαν χάρη στον ευεργέτη τους αυτοκράτορα. Με τη χρησιμοποίηση της εκκλησίας ο Κων/νος έγινε απόλυτος μονάρχης, εξοντώνοντας τους 3 συναυτοκράτορες (Μαξέντιο, Μαξιμίνο και Λικίνιο) και διαλύοντας το σύστημα της τετραρχίας του Διοκλητιανού.
Ο Κων/νος διεξήγαγε αλλεπάλληλους πολέμους και συνεχείς εκστρατείες, που χαρακτηρίζονται από φρικτή σκληρότητα (Kornemann): Το 310 εξοντώνει τους Βρούκτερους καίγοντας τα χωριά τους και κατακρεουργώντας ζωντανούς τους αιχμαλώτους. Το 313 επιτίθεται στους Φράγκους, το 314 νικά τους Σαρμάτες, το 315 τους Γότθους, το 320 τους Αλαμαννούς. Το 323 καίει ζωντανούς όλους τους συμμάχους των Γότθων. Το 328 κατατροπώνει τους Γότθους στο Banat και το 329 αποδεκατίζει ολόκληρο το στρατό των Αλαμαννών. Το 332 στη Μαρκιανούπολη οι νεκροί των Γότθων και τα θύματα από την πείνα και την παγωνιά ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες. Μιλάμε για πραγματική γενοκτονία! Και βέβαια, σ’ όλες του τις εκστρατείες έχει υποστηρικτές του τους χριστιανούς, που επάνδρωναν τις στρατιωτικές του τάξεις. Στο εξής ο χριστιανισμός επιβάλλεται με τον πόλεμο και τη βία, γι’ αυτό και θεωρείται «αληθινή θρησκεία». Η «θρησκεία της αγάπης» νομιμοποιείται με τις σφαγές και τους φόνους. Αυτά ισχύουν μέχρι τις μέρες μας στο χριστιανισμό, την κλασσική θρησκεία της υποκρισίας!
Ο «άγιος» Κων/νος διέταξε να κρεμάσουν τον πεθερό του, αυτοκράτορα Μαξιμιανό, το 310 στη Μασσαλία, διέταξε να στραγγαλίσουν τους γαμπρούς του Λικίνιο και Βασσιανό, συζύγους των αδελφών του Κωνσταντίας και Αναστασίας, το γιο του Λικίνιου Λικιανό, έδωσε εντολή το 336 να το σκοτώσουν στην Καρχηδόνα. Το 326 διέταξε να δηλητηριάσουν τον ίδιο του το γιο Κρίσπο (που είχε αποκτήσει από την ερωμένη του Μινερβίνα) μαζί με πολυάριθμους φίλους του, λίγους μήνες μετά τη σύνοδο της Νίκαιας, όπου επικύρωσε το «σύμβολο της πίστεως» (Ευτρόπιος). Τέλος, τη σύζυγό του Φαύστα, μητέρα δύο αγοριών και τεσσάρων κοριτσιών, την έπνιξε στο μπάνιο και πήρε δικιά του όλη την περιουσία της, επειδή την υποπτεύονταν (αναπόδεικτα) για μοιχεία με τον Κρίσπο (ενώ οι διαβόητες δικές του απιστίες ήταν…αθώα φλερτ!). Ο βυζαντινός ιστορικός Ζώσιμος, που τα βιβλία του αποτελούν την κύρια πηγή για την ιστορία του 4ου αιώνα, λέει πως στη Ρώμη ξεσηκώθηκε τέτοια γενική κατακραυγή εναντίον του Κων/νου μετά τη δολοφονία του γιου του και της γυναίκας του, ώστε αναγκάστηκε να αναζητήσει αλλού κατοικία!
Ο Κων/νος, καταστρατηγώντας το δικό του διάταγμα ανεξιθρησκίας (edictum Mediolanum) απαγόρευσε τη λατρεία των υπαρχόντων θεών, την κατασκευή νέων αγαλμάτων, τις επισκέψεις στα μαντεία και κάθε παγανιστική λατρεία. Το 326 διέταξε την καταστροφή των θεϊκών ειδώλων, δήμευσε τις περιουσίες των ναών και τα πολύτιμα αγάλματά τους, που τα μετέφερε σωρηδόν στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί απαγορεύτηκαν οι ειδωλολατρικές θρησκείες και εορτές, ενώ κατασχέθηκαν οι περιουσίες και τα έσοδα των ναών του Ηλίου, της Αρτέμιδος Σελήνης και της Αφροδίτης. Απαγόρευσε την ανοικοδόμηση των γκρεμισμένων ναών, διέταξε το οριστικό τους κλείσιμο και κατάστρεψε ολοσχερώς ακόμη κι εκείνους που είχαν μεγάλη λατρευτική σημασία για τους ειδωλολάτρες (Ευσέβιος). Διέταξε το κλείσιμο του Σεράπειου στην Αλεξάνδρεια, του ναού του Ηλίου στην Ηλιούπολη, την ερήμωση του βωμού των θυσιών του Μαβρή, τη διακοπή της λειτουργίας του ιερού του Ασκληπιού στις Αιγές (απ’ όπου δεν έμεινε ίχνος), την κατεδάφιση του ναού της Αφροδίτης των Γόγλων και της Άφακας στο Λίβανο. Έδωσε επίσης εντολή να καούν τα συγγράμματα του Πορφύριου και (από το 330, έτος της καταδίκης του νεοπλατωνισμού) να λεηλατηθούν και καταστραφούν ναοί και είδωλα σ’ όλη την αυτοκρατορία.
Οι εκκλησιαστικοί άρχοντες μαζί με τους ευνοούμενους του αυτοκράτορα έκλεβαν από παντού, δήμευαν και λεηλατούσαν απροκάλυπτα περίτεχνα αγγεία από χρυσό και ασήμι, ανάγλυφα, εντυπωσιακά χάλκινα αφιερώματα απ’ όλες τις επαρχίες, χρυσά και ασημένια ειδώλια θεών, ακόμη και ακριβά κεραμίδια, ξυλόγλυπτες πόρτες και άλλα στολίδια οικιών (Tinnefeld). Ούτε τον περίφημο τρίποδα της Πυθίας δε δίστασε να κλέψει ο Κων/νος από το ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ο ίδιος ο «άγιος» Ιερώνυμος παραδέχεται ότι η Κων/πολη χτίστηκε από τα λάφυρα των άλλων πόλεων. Τα λουτρά, οι βασιλικές, οι δημόσιες πλατείες διακοσμούνταν πλέον από διάσημα αγάλματα: της Ήρας (από τη Σάμο), της Αθηνάς και της Αφροδίτης (από τη Ρόδο) κ.λ.π.
Ο Γάλλος φιλόσοφος Ελβέτιος (1715-1771) λέει για τις πρώτες δεκαετίες της «θριαμβεύουσας» εκκλησίας του πρώτου «χριστιανού αυτοκράτορα»: «ο καθολικισμός υπερασπίζονταν πάντα την κλοπή, τη ληστεία, τη βιαιότητα και το φόνο. Γιατί να ενδιαφέρεται η εκκλησία για το πόσο τυραννικοί είναι οι κακομαθημένοι βασιλιάδες, εφόσον μοιράζεται μαζί τους τα αγαθά της εξουσίας;»
Αυτούς τους «αγίους και ισαποστόλους» γιορτάζουμε σήμερα. Βοήθειά μας…
Βιβλιογραφία:
Karlheinz Deschner: Η εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού. Τόμος Α΄, Έκδοση ΚΑΚΤΟΣ 2004
Ευσέβιος: Βίος Κωνσταντίνου
Ευσέβιος: Εκκλησιαστική ιστορία
Percy Bysshe Shelley: The complete works, 1965
E. Kornemann: Römische Geschichte, 1960
J. Vogt: Constantinus der Große, 1957
Ζώσιμος: Ιστορία νέα
F. Tinnefeld: Die frühbyzantinische Gesellschaft, 1977
Ευσέβιος: Βίος Κωνσταντίνου
Ευσέβιος: Εκκλησιαστική ιστορία
Percy Bysshe Shelley: The complete works, 1965
E. Kornemann: Römische Geschichte, 1960
J. Vogt: Constantinus der Große, 1957
Ζώσιμος: Ιστορία νέα
F. Tinnefeld: Die frühbyzantinische Gesellschaft, 1977
6 σχόλια:
Μεγάλη η χάρη τους...
Λέγοντας τα συγγράμματα του Πορφύριου εννοείς και το 15τομο "Κατά χριστιανών" ή όπως αλλίως αυτό ονομαζόταν? Ειλικρινά Θύμαμαι κάποτε όταν ήμουν μικρός που άκουγα τους ιερείς κατά τις γιορτές να λένε ότι θα έπρεπε να ακολουθούμε τους βίους των αγίων κατα των οποίων έχουν βαπτιστεί. Το ειρωνικό είναι ότι το βαπτιστικό μου είναι "Κωνσταντίνος" και δεν είμαι καθόλου περήφανος γι αυτό, και σίγουρα πότε δεν θα ήθελα να μιμιθώ το βίο αυτού του καθάρματος... Να τον χαίρονται τον άγιο τους...
αν μπορούσες να μου πεις που μπορώ να βρω την Εκκλησιαστική Ιστορία που Ευσέβιου της Καισαρείας θα σου ήμουν υπόχρεος.
στείλε μου μέηλ στο mroidis@gmail.com
Αγαπητέ Κέλσο, τα περισσότερα έργα των ελλήνων φιλοσόφων γνωρίζεις πολύ καλά ότι καταστράφηκαν με επίσημα διατάγματα βυζαντινών αυτοκρατόρων!("Θεσπίζομεν, πάντα, όσα Πορφύριος υπό της εαυτού μανίας ελαυνόμενος ή έτερός τις κατά της των Χριστιανών ευσεβούς θρησκείας συνέγραψε, παρ΄ οιωδήποτε ευρισκόμενα πυρί παραδίδοσθαι. Πάντα γαρ τα κινούντα τον θεόν εις οργήν συγγράμματα και τας ψυχάς αδικούντα ουδέ εις ακοάς ανθρώπων ελθείν βουλόμεθα").
(Ιουστινιάνειος Κώδιξ, Ι 1.3 και Βασιλικά, βιβλίον Α΄, τίτλος Α΄, διάταγμα γ΄).
Μπορούμε να πούμε πως το "κατά χριστιανών" στάθηκε πιο τυχερό, που διασώθηκε μέσα στο έργο "αποκριτικός προς Έλληνα" του Μακαρίου Μάγνητος, που το περιέσωσε για να το "ανασκευάσει"..
΄Οσο για το όνομά σου, είχα προς στιγμήν σκεφθεί να τελείωνα το ποστ με τη φράση "πρέπει να ντρέπονται οι Κωστήδες, Κων/νες και Ελένες που έχουν αυτά τα ονόματα". Τελικά άλλαξα γνώμη γιατί δεν κάνει το όνομα τον άνθρωπο! Αν εσύ, πάντως, ντρέπεσαι, δεν έχεις παρά να το αλλάξεις. Εύκολο είναι!
Για τα στοιχεία και τα άρθρα που μας προσφέρεις στο μπλογκ σου, μίνιμαλιστ, έχω μείνει... άφωνος. Θα σου επαναλάβω ΚΑΙ εδώ εκείνο που μόλις σου απάντησα, στο δικό μου μπλογκ, και θα δώσω το λινκ του σχολίου:
σχόλιο:
Συζήτηση με θέμα την Υπατία, κλπ
Κατάληξη:
Θα σε παρότρυνα ΠΟΛΥ ΘΕΡΜΑ, να ΜΗ ΓΡΑΦΕΙΣ “θέματα επικαιρότητας”, αλλά θέματα βαρυσήμαντα και διαχρονικά, όπως αυτά που προσφέρεις!!!
Με πολλή εκτίμηση
Γιώργος
Να και το δικό μου σχόλιο:
ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
(Διάλογος ανάμεσα σε δυο φίλους που έγινε το 1998)
Α. Πού ήσουνα φίλε μου και χάθηκες για δυο βδομάδες;
Β. Στην Αιώνια Πόλη φίλε μου,στη Ρώμη-πήγα να δω από κοντά τις
προετοιμασίες για το γιορτασμό του δύο χιλιάδες.
Α. Γιορτασμό του δύο χιλιάδες; Τι εννοείς;
Β. Μη μου πεις πως δεν ξέρεις.
Α. Ε λοιπόν στο λέω-δεν ξέρω γιατί μιλάς.
Β. Μιλάω για το γιορτασμό των γενεθλίων του χριστιανισμού που θα γίνει στη Ρώμη.
Α. Βρε καλά λες! Για σκέψου..δύο χιλιάδες χρόνια από τη γέννηση του
Χριστού! Δύο χιλιάδες χρόνια χριστιανισμός!..
Β. Μάλιστα.Δεν είναι υπέροχο;
Α. Υπέροχο λέει..Θαυμάσιο!
Β. Γι αυτό σου Λέω.Πήγα λοιπον εκεί για να δω τι ετοιμάζουν.
Α. Και είδες;
Β. Και βέβαια είδα.Είδα.άκουσα,συζήτησα με τους υπευθύνους,πήρα
συνεντεύξεις από πολλούς απ' αυτούς,πήρα αντίγραφα των σχεδίων των φαντασμαγορικών θεαμάτων που πρόκειται να προβληθούν...
Α. Τι μου λες...Αλλά έχω κι εγώ μεγάλη περιέργεια να μάθω τι πρόκειται να γίνει εκεί.Πες μου σε παρακαλώ,γιατί ποιος ξέρει,δυο χρόνια έχουμε ακόμα ως τότε,μπορεί κάτι να συμβεί και να μην μπορέσω να τα δω.
Β. Ω Φίλε μου! Είναι τόσα πολλά και θαυμαστά τα όσα ετοιμάζουν,που δεν έχω το χρόνο που χρειάζεται για να στα περιγράψω.Σε τρεις μήνες όμως θα κυκλοφορήσει το βιβλίο που γράφω σχετικά μ' αυτά και τότε θα τα δεις όλα εκεί μεσα με τις λεπτομέρειες και με την περιγραφή που αξίζει σε τέτια καταπληκτικά και
σπάνια γεγονότα.Έχω αρχίσει να γράφω το βιβλίο μου αυτό απ' όταν ήμουνα στη Ρώμη και τα τρία του πρώτα κεφάλαια βρίσκονται κιόλας στο τυπογραφείο.
Α. Σε παρακαλώ μη με βάζεις στην ίδια κατηγορία με τους άλλους.Είμαι ένας από τους καλλίτερους φίλους σου.Πες μου κάτι,γενικά έστω και μόνο τα σπουδαιότερα.Να,είμαστε κιόλας στο καφφνείο μπροστά.Πάμε και πίνοντας τον καφφέ μας μου τα λες.
Β. Αφού το θέλεις τόσο,πάμε φίλε μου.Ύστερα έχω κουραστεί πολύ αυτές τις μέρες με τη συγγραφή.Μιλώντας ελεύθερα για λίγο θα με ξεκουράσει.
Α. Πες μου λοιπόν.Λέγε...
Β. Πάντα ανυπόμονος...Λοιπόν,στη Ρώμη θα γίνει μία μεγάλη έκθεση των επιτευγμάτων του χριστιανισμού,της επίδρασης που είχε πάνω στους ανθρώπους,της αλλαγής που έφερε στην ανθρωπότητα.
Α. Μάλιστα.Και δε μου λες,θα γιορταστεί και ο ορθόδοξος χριστιανισμός και ο προτεσταντικός ή μόνο ο καθολικός;
Β. Ο χριστιανισμός στο σύνολό του.Αλλά το βάρος θα δοθεί στον
καθολικισμό.
Α. Λοιπόν;
Β. Λοιπόν ολόκληρη η Ρώμη θα είναι τότε ένα μεγάλο μουσείο που θα αναδεικνύει το θρίαμβο του χριστιανισμού .Δημόσια κτίρια,κοινόχρηστοι χώροι,δρόμοι,μεγάλα σπίτια,όλα θα επιστρατευτούν και θα γίνουν εκθετήριοι χώροι ή χώροι στησίματος τεράστιων πανώ ή φωτεινών κινουμένων σχεδίων.Θα σου πω τα πιο σπουδαία.
Και πρώτα το Κολοσσαίο.Ολόκληρο θα μετατραπεί στη φάτνη που γεννήθηκε ο Χριστός.Γιγάντιοι βοσκοί με τεράστια αρνάκια θα γονατίζουν ευλαβικά μπροστά στο νεογέννητο.Οι μάγοι θα φτάνουν με τις καμήλες τους και με δώρα στα χέρια.Όλα αυτά σχηματισμένα με πελώριες φντασμαγορικές φωτεινές γραμμές και κινούμενα σαν να 'ταν ζωντανά.Το σπήλαιο θα 'ναι φτιαγμένο με τιτάνιο που θα 'ρθει από την Αυστραλία,μέταλλο ανθεκτικό και ελαφρύ.Το αστέρι πάνω από τη σπηλιά θα έχει το σχήμα της ατομικής βόμβας αμέσως μετά την έκρηξή της,δηλαδή θα είναι ένα τεράστιο μανιτάρι,γιατί καθώς μου εξήγησαν οι υπεύθυνοι της διαμόρφωσης του Κολοσσαίου,το φως που σκορπίζει η ατομική βόμβα είναι το ισχυρότερο που έχουμε και που έτσι πλησιάζει πιο πολύ στη λάμψη του υπέρλαμπρου αστεριού της φάτνης.Άγγελοι θ' ανεβοκατεβαίνουν μια ψηλή σκάλα ψάλλοντας(οι λέξεις θα κυματίζουν ταυτόχρονα ψηλά στον αέρα φωτεινές):"Δόξα εν υψίστοις θεώ και επί γης πόλεμος εν ανθρώποις δυστυχία".
Α. Γιατί αυτή η αλλαγή στο δοξαστικό;
Β. Γιατί δεν μπορούνε να πούνε ψέμματα σε μια τέτια επέτειο,λένε.Πάμε στον κίονα του Τραϊανού.Πάνω σ' αυτόν θα 'χει στηθεί ένας ουρανομήκης Χριστός,που με ανοιχτά χέρια,θα ευλογεί ή θα προσύχεται.Και τα δυο μπορείς να τα υποθέσεις.Μπροστά του μια κατακόκκινη καρδιά πνιγμένη στο αίμα της,διαπερασμένη από ένα σπαθί.Το αίμα,που θα τρέχει σαν ποτάμι από την πληγή,κατρακυλώντας θ' αναλύεται σε χοντρές παχιές κόκκινες στάλες.Και πάνω ακριβώς από την καρδιά γραμμένο:"Ο Χριστός είναι αγάπη".
Α. Ναι.
Β. Στην αψίδα του αγίου Κωσταντίνου..αλλά όχι,παρέλειψα κάτι άλλο που έρχεται μετά από τη σειρά των εκθεμάτων και που είναι μια πραγματικά πολυδάπανη και συναρπαστική σύνθεση.Πρόκειται για μια παράσταση του Ηρώδη που,επικεφαλής των στρατιωτών του,δειχνει με μανία παιδάκια στην αγκαλιά της μάνας τους,προς τα οποία ορμάνε στρατιώτες και τα αποκεφαλίζουν.Το αίμα κυρίαρχο κι εδώ.Μερικές σταγόνες του πετάγονται τώρα πολύ πάνω και δεξιά και προβάλλονται πάνω στο λευκό φόρεμα της αγίας Ελένης του επόμενου συμπλέγματος.
Στην αψίδα του Μεγάλου και αγίου Κωσταντίνου,θα στηθεί μια μεγάλη και τρισδιάστατη,φωτεινή πάντοτε,εικόνα του ομώνυμου αγίου.Θα έχει τέσσερα χέρια,από τα οποία τα τρία θα κρατάνε σπαθί και το τέταρτο σταυρό.Με το ένα από τα τρία σπαθοφόρα χέρια του θα δολοφονεί το γιο του Κρίσπο,με το άλλο τοN Λικίνιο,και με το τρίτο τον Λικινιανό.Η λεζάντα της σύνθεσης θα είναι:"Γίνε κι εσύ άγιος-μπορείς".
Α. Καταπληκτικό!
Β. Στάσου,έχει κι άλλο κομμάτι αυτό το σύμπλεγμα.Ο άγιος Κωσταντίνος κουβεντιάζει με την αγία Ελένη γυρίζοντας το κεφάλι του κάθε τόσο προς αυτήν.Μέσα σε τετράγωνο πλαίσιο είναι γραμμένη η κοσμοϊστορική
και κοσμοσωτήρια συνομιλία τους.Λέει ο ωσταντίνος: οι μπάσταρδοι οι χριστιανοί θα με ρίξουνε.Του λέει η αγία Ελένη:Κάνε τους δικούς σου.Πώς;ρωτάει ο άγιος Κωσταντίνος.Και η αγία Ελένη:Βαφτίσου χριστιανός.Και κυκλικά γύρω από το διάλογο,με κυλιόμενα γράμματα:"Βοήθησε κι εσύ στην εξάπλωση του χριστιανισμού".
Α. Ωραία πράγματα!
Β. Ωραιότατα.Φαντάσου ότι εγώ τα σχέδιά τους είδα μόνο και έμεινα κατάπληκτος.Σκέψου πώς θα είναι όταν υλοποιηθούν τα σχέδια αυτά.
Α. Χριστέ μου βοήθησέ με να μπορέσω να τα δω..Μετά;..
Β. Μετά,στρέφοντας τη ματιά του λίγο αριστερά,θα βλέπει κανείς να ξεκινάει από τα ερείπια του Παλατίνου μια φωτεινή γραμμή,που περνώντας πάνω από τα πρόσθια εξαρτήματα του Βατικανού.από τα παλάτια Φαρνέζε και Ντόρια και από το Εθνικό Μουσείο,θα τελειώνει στην Γκαλλερία Κορσίνι.Την είπα φωτεινή
γραμμή,αλλά δεν πρόκειται για γραμμή γιατί παίρνει διάφορα σχήματα και αλλάζει διάφορα μεγέθη στη διαδρομή της,ανάλογα με τις ανάγκες της έκθεσης.Η αρχή της γραμμής είναι το Άγιο Πνεύμα,που κατεβαίνει σαν χείμαρρος φωτιάς από τον ουρανό και που φτάνοντας στα κεφάλια των Αποστόλων συμμαζεύεται σε μια
μικρή φλόγα που σημαδεύει και τους χτυπάει ίσια στην πάλαι ποτέ μεγάλη πηγή του κρανίου τους.Κατόπι,αφού τους φωτίσει ολόκληρους,βγαίνει από το πίσω μέρος του κρανίου τους σαν μια λεπτή γραμμή ,που σιγά σιγά όσο προχωρεί παχαίνει,ογκώνεται και πετάει φλόγες γύρω.Και φτάνοντας πάνω από τη Γκαλλερία Κορσίνι έχει γίνει μια μεγάλη φωτιά που μέσα της η Ιερή Εξέταση καίει τους αιρετικούς.Με αυτή τη σύλληψη δείχνεται χωρίς αμφιβολία πως οι φωτιές μέσα στις οποίες οι καθολικοί έκαιγαν τους αιρετικούς είναι η συνέχεια της φλόγας του Αγίου Πνεύματος,και,άραγε απόλυτα δικαιωμένες.
Α. Βέβαια.
Β. Πάνω από αυτή την παραπάνω φωτεινή γραμμή και στο ύψος της πορειας της ανάμεσα Παλατίνου και Βατικανού,βρίσκεται η εικόνα του Πάπα Ιννοκέντιου του Γ', που στέλνει στις Επισκοπές επιτρόπους ειδικούς στην ανακάλυψη αιρετικών.Είναι τόσο λεπτοδουλεμένη και έχει τόσο βαθύ νόημα αυτή η εικόνα!Το κεφάλι του κάθε επιτρόπου,που ξεκινάει γεμάτος περηφάνεια για την αποστολή που του ανατέθηκε,είναι το νύχι καθενός από τα δάχτυλα των χεριών του Πάπα.
Πάνω από το φωτεινό αυτό ποτάμι και στη διαδρομή του από το Βατικανό μέχρι το παλάτι Φαρνέζε,με φλόγες που ξεπηδούν επίτηδες απ' αυτό,είναιγραμμένο:EXTRIRPANTA.Και με τον ίδιο τρόπο,μεταξύ Φαρνέζε
και Ντόρια: DIRECTORUM INQUISITORUM.Πιο πέρα...
Α. Στάσου στάσου..Τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις;
Β. EXTRIRPANTA είναι η περίφημη βούλλα που εξέδωσε ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Δ ' και που περιέχει το πλήρες κείμενο σύστασης και οργάνωσης της Ιερής Εξέτασης,σαν να λέμε τη ληξιαρχική πράξη γέννησής της.Και DIRECTORUM INQUISITORUM.θα πει:οδηγός του καλού ιεροεξεταστή.
Πιο πέρα λοιπόν,πάνω από την Ποντιφικική Ακαδημία ο Πάπας Λέων ο Ι',καθισμένος σε περίλαμπρο θρόνο,έχει απλωμένα και τα δυο του χέρια.Με το δεξί δίνει τα συχωροχάρτια και με το αριστερό εισπράττει τα χρήματα.Δίπλα του μια ταμπέλλα;"Βλασφημία-59.99 φράγκα.Κλοπή-299.99 φράγκα.Φόνος-
1499.99 φράγκα. Με μια κλοπή κι ένα φόνο δώρο μία βλασφημία".
Και βλέπεις ανθρώπους να συνωστίζωνται ποιος να πρωταγοράσει.Και πάνω από τον Πάπα στέκει χαμογελώντας και θαυμάζοντας ο FUGGER.
Α. Δεν ξέρω ποιος είναι ο Φούγκερ,μα προχώρησε.
Β. Κόλλησε η γλώσσα μου.Παιδί,μια πορτοκαλλάδα!Λοιπόν πού ήμουνα;
Α. Έλεγες για τα συχωροχάρτια.
Β. Ναι. Και παντού όπου γυρίσεις βλέπεις -Πάπες.'Αλλους να καίν βιβλία,άλλους να καίνε ανθρώπους ζωντανούς,να κλέβουν,να μοιχεύουν,Ό,τι βάλεις με το μυαλό σου το βλέπεις.Θα σου πω μόνο για τον Πάπα Αλέξανδρο τον έκτο.Ντυμένος με όλα τα παπικά του άμφια,σκύβει και προσκυνάει τη μαιτρέσσα του,την παντρεμμένη Ιουλία Φαρνέζε,τη γνωστή σε όλη τη Ρώμη με την επωνυμία "Τζούλια λα μπέλλα",ενώ αυτή
μισόγυμνη,σκύβει κάθε τόσο και χαϊδεύει με το χέρι της τ' απόκρυφα του Πάπα,βογγώντας από ευχαρίστηση κάθε φορά.Ο Πάπας όταν ζούσε είχε επιστρατεύσει το ζωγράφο Πιντουρίκιο να τους ζωγραφίσει σ' αυτή τη στάση,αυτόνε σαν Πάπα όπως και ήταν,και την ερωμένη του σαν Παναγία.Κάθε φορά που η Τζούλια τον χαϊδεύει,ο Πάπας μουγκρίζει:Παναγίτσα μου..
Α. Πού μπορεί αλήθεια να οδηγήσει η μεγάλη πίστη!..Όμως μέχρι τώρα οι καθολικοί μόνο προβάλλονται.Οι ορθόδοξοι;Οι διαμαρυτυρόμενοι;
Β. Έχεις δίκιο,τη μερίδα του λέοντος την έχει ο καθολικισμός,Από ορθοδοξία έχει ένα Δεσπότη που διακορεύει ένα δεκάχρονο κορίτσι.Από κάτω διαβάζεις:
Προικοδότησις απόρων κορασίδων.Όσο για τους διαμαρτυρόμενους, παρουσιάζεται ο Καλβίνος μέσα στην κρεββατοκάμαρα ενός κατοίκου της Γενεύης.να παρατηρεί μ' ένα μεγεθυντικό φακό ένα αντρόγυνο που κάνει έρωτα.Στο άλλο χέρι κρατάει τη Γραφή για να βλέπει αν η σεξουαλική πράξη γίνεται σύμφωνα με τις επιταγές της ή όχι.Δίπλα του ο δήμιος με το τσεκούρι στο χέρι για την περίπτωση που αποδειχτεί ότι το αντρόγυνο αμάρτησε.Αυτά δειγματοληπτικά για τους καθολικούς και τους διαμαρτυρόμενους.Υπάρχει όμως κι ένα σύμπλεγμα που αφορά σε όλο το χριστιανισμό και που θα απλώνεται πάνω από τη βίλα Αλμάνι,το Καπιτώλιο και το Αντικουάριο.Αριστερά καθώς κυττάζουμε,θα είναι οι προ Χριστού άνθρωποι,να χαίρωνται τη ζωή με όλες τους τις αισθήσεις,και ν' αγωνίζωνται ενάντια σε κάθε καταπιεστή τους.Αριστερά τους ο Χριστός λέγοντας:Αν κάποιος σας ραπίσει από τη μια παρειά,στρέψετέ του και την άλλη.
Αριστερά του Χριστού ο κόσμος μετά από κείνον.Άνθρωποι κακομοίρηδες,με πρησμένα μάγουλα,με κορμιά ασθενικά,αποθέτουν τα λίγα χρήματα που έχει καθένας τους μέσα σε μια σακκούλα γεμάτη χρυσάφι.Πάνω από τη σακκούλα πλούσιοι χαμογελάνε ευτυχισμένοι,ενώ ο πρώτος στη σειρά από αυτούς,που βρίσκεται δίπλα στο Χριστό,ακουμπάει με οικειότητα το χέρι στον ώμο του λέγοντάς του;Είναι αλήθεια-είσαι ο σωτήρας μας.
Α. Τα ένιωσα όλα σαν να τα 'βλεπα ζωντανά.Όμως σε μια τέτιαν επέτειο θα περίμενε κανείς να προβληθεί και κάτι καλό του χριστιανισμού.
Β. Έχεις δίκιο.Η Επιτροπή γιορτασμού όμως έχει προβλέψει και γι αυτό-έχει προκηρύξει διαγωνισμό με βραβείο εκατό χιλιάδες δολλάρια για όποιον της υποδείξει κάτι καλό του που έκανε ο χριστιανισμός.
Α. Έχω μιαν ιδέα.
Β. Τότε έχεις εκατό χιλιάδες δολλάρια.Πες την.
Α. Ν γραφτεί,ψηλότερα από όλα τ΄άλλα με μεγάλα γράμματα,Αγαπάτε Αλλήλους.
Β. Σε πρόλαβαν.Το 'χουν γράψει κιόλας κάτω από μια σύνθεση που παρουσιάζει τους λαούς της γης όλων των μετά Χριστόν εποχών να αλληλοσπαράζωνται μανιασμένα.Αλλά αρκετά.Πάμε να φύγουμε γιατί με περιμένει το
βιβλίο.
Α. Να φύγουμε αλλά πρώτα να μου πεις ένα δυο ακόμα. Σε παρακαλώ...
Β. Το Εθνικό Μουσείο θα διασκευαστεί σε Μουσείο Σταυροφοριών.
Σε πίνακες θα δείχνωνται όλες οι καταστροφές,οι λεηλασίες,οι καταστροφές και οι ωμότητες των σταυροφόρων.Ο Χριστός θα ευλογεί κάθε αιματοβαμμένο σύνολο,λέγοντς διάφορα λόγια προτρεπτικά και ενθαρρυντικά των κτηνωδιών του.Τη φορά αυτή ο Χριστός θα μιλέι με στίχους. Στίχους λιτούς και επιγραμματικούς.Θυμάμαι ένα μικρό ποιηματάκι του:
Βιάστε,κάψτε,καταστρέψετε,σκοτώστε
και το λόγο μου στους άπιστους διαδώστε.
Κι όποιος άπιστους σκοτώσει εκατό
οι αμαρτίες του θα σβύσουν στο λεφτό.
Κι όποιος πάνω από χίλιους ξεκοιλιάσει
στον πατέρα μου τ΄ορκίζομαι-θ' αγιάσει.
Α. Από ένα Ποιητή θα περίμενα ένα καλλίτερο ποίημα.
Β. Έλα τώρα,δεν το 'γραψε ο Χριστός,άλλοι το βάλανε στα χειλια του. Και μη διακόψεις πάλι αν θέλεις να τελειώνουμε έχοντας ακούσει όσο περισσότερα γινόταν στο λίγο χρόνο που διαθέτω γι αυτό.
Α. Συγνώμη,λέγε.
Β. Στης παλιάς αγοράς το χώρο θα στηθούν μαρμάρινα συμπλέγματα που θα δείχνουν πόσο αγαπούν το Χριστό οι μεγάλοι τελετάρχες του.Το πιο αποκαλυπτικό και ωραίο είναι αυτό:Ο Πάπας τραβάει το Χριστό από το ένα χέρι και ο Πατριάρχης από το άλλο.Ο Λούθηρος δαγκώνει το δεξί χέρι του Πάπα και ο Καλβίνος το αριστερό.Σκυλιά και λύκοι-οι αιρετικοί-τραβάνε το Χριστό από όπου μπορούν,θέλοντας να του αποσπάσουν καθένας ένα κομμάτι.Πάπας και Πατριάρχης κλωτσάνε τα σκυλιά,ενώ ταυτόχρονα ο Πατριάρχης χαμογελάει όλο γλύκα στο Λούθηρο. Και ο Χριστός μόλις ανασαίνοντας:"Πάτερ,εις χείρας σου ξναπαραδίδω το
πνεύμα μου".
Και τώρα το τελευταίο και μη μου ζητήσεις άλλο.Στην απλωσιά του χώρου του παλαιού υδραγωγείου.Πάνω σε θράκα ψήνεται ένας άνθρωπος στη σούβλα.Γύρω του,με πηρούλια και με μαχαίρια στα χέρια,τσιμπώντας μεζεδάκια από το ψητό και κουτσοπίνοντας,βρίσκονται σε πρώτο πλάνο οι άγιος Αυγουστινος,άγιος Λέων ο Α',άγιος Ιερωνυμος,άγιος Γρηγόριος,άγιος Θωμάς ο Ακινάτος,Πάπας Λέων ο Ι' ,Πάπας Ιωάννης ο Γ ',άγιος Κωσταντίνος,Φρειδερίκος ο Β' ,μέγας Θεοδόσιος,Ονώριος,Αρκάδιος,και ο νέος Θεοδόσιος,και σε δεύτερο πλάνο περιμένοντας τη σειρά τους να τσιμπήσουν,πλήθος άλλων αγίων,οσίων και αυτοκρατόρων.Όλοι αυτοί κινούνται με το σύστημα του ανοιγοκλεισίματος των φωτεινών τους γραμμών που αποτελούν τα περιγράμματά τους.Κάθε τόσο μια φωνή ακούγεται να ρωτάει:"Γιατί;" Τότε όλοι στρέφουν προς τον αθέατο ερωτώντα και
λένε:"Είναι αιρετικός".Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος κάθεται μόνος παράμερα χωρίς να διασκεδάζει ιδιαίτερα,λέγοντας με απολογητικό ύφος:"Εγώ δεν τρώω-μόνο ξύλα εμάζεψα για τη φωτιά".
Γεια σου.
Α. Γεια σου.
Δημοσίευση σχολίου