24.6.09

AGORA

 
Το “σωτήριο έτος” 391 ο κόσμος θα αλλάξει για πάντα, για μια ξεχωριστή γυναίκα, την Υπατία, που απολάμβανε μιαν απίστευτη ελευθερία σ' αυτή την αρχαία εποχή, αν και αυτή γύρισε εναντίον της στο τέλος. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν μια πρώιμη φεμινίστρια, μια τολμηρή και έξυπνη γυναίκα, που με τη ζωή της αψηφούσε τις προκαταλήψεις της εποχής της.
Η “Αγορά” αναφέρεται στην αστρονόμο-φιλόσοφο Υπατία της Αλεξάνδρειας (Rachel Weisz) και τη σχέση της με το σκλάβο της Davus (Max Minghella). Η ιστορία τοποθετείται στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και λαμβάνει χώρα σε μια περίοδο αναταραχής, όπου ο Χριστιανισμός έχει εκτοπίσει σταδιακά το προηγούμενο θρησκευτικό κατεστημένο. Στη δίνη αυτής της αναταραχής η φιλόσοφος και μαθηματικός Υπατία, “ο γενναίος υπερασπιστής της επιστήμης ενάντια στη θρησκεία” δολοφονείται με τον πιο άγριο τρόπο από τον κοπτικό χριστιανικό όχλο, που την κατηγόρησε για αθεΐα. Μετά τη στυγερή αυτή δολοφονία μπορούμε να πούμε πως έφτασε το τέλος της “Ελληνιστικής” εποχής.
Η “Αγορά” είναι ένα ιστορικό δράμα, που σκηνοθετεί ο Χιλιανός Alejandro Amenabar. Στην ταινία πρωταγωνιστεί η Rachel Weisz και ο Max Minghella. Η “Αγορά” αναμένεται να ολοκληρωθεί στις 18 Δεκεμβρίου 2009.
Έχουμε ήδη μερικές ολοκληρωμένες εικόνες των επιβλητικών κινηματογραφικών σκηνικών της “Αγοράς”. Αν και η ιστορία συμβαίνει στην Αίγυπτο τα γυρίσματα γίνονται στο νησί Μάλτα στη Μεσόγειο. Εάν το απίστευτο χρηματικό ποσό που δαπανάται για τα σκηνικά και τα γυρίσματα είναι ένας δείκτης ποιότητας, τότε πρόκειται για μια αρκετά εντυπωσιακή ζωντανή ανασύνθεση της ρωμαϊκής Αιγύπτου. Ο σκηνοθέτης Amenabar δεν αρκέστηκε σε φτηνά σκηνικά από χαρτόνι. Τεράστια οικοδομικά σύνολα χτίστηκαν για την περίσταση. Τόσο τέλεια είναι χτισμένα, που αισθάνεσαι να μεταφέρεσαι πραγματικά πίσω, στην αρχαία Αίγυπτο.
Αν λάβουμε υπόψη μας τη χρονολογία στην οποία τοποθετεί ο Amenabar την ιστορία του (391), βλέπουμε αμέσως μια διαφορά 24 χρόνων από την πραγματική ημερομηνία δολοφονίας της Υπατίας (415). Βέβαια μια τόσο μικρή χρονική διαφορά, που μάλιστα αφορά την αρχαία εποχή, θα μπορούσε και να του συγχωρηθεί, αν πρόκειται για τη μοναδική. Ας ελπίσουμε πως τελικά ο Amenabar θα βρει τη σωστή ισορροπία μεταξύ των ιστορικών γεγονότων και της ψυχαγωγίας: εάν το καταφέρει η “Αγορά” θα μπορούσε να γίνει μια υπερπαραγωγή, που πολλά θα μπορούσε να προσφέρει με τη δύναμη της τέχνης και της εικόνας στην ορθή ενημέρωση του φιλοθεάμονος κοινού, σχετικά με τα πραγματικά γεγονότα της φριχτής δολοφονίας της ελληνίδας φιλοσόφου από το κοπάδι του αμόρφωτου και φανατισμένου χριστιανικού όχλου, που εξαπέλυσε εναντίον του πνεύματος ο επίσης φανατισμένος Κύριλλος “επίσκοπος” Αλεξάνδρειας. Ίσως καταπέσει έτσι άλλο ένα μέχρι τώρα “ταμπού” για τη “χριστιανική εκκλησία” και πάψει να θεωρείται ο μεγάλος αυτός σφαγέας των “εθνικών” της εποχής του, ως “εξέχων θεολόγος”(!) και να τιμάται ως “άγιος”(;)

Υ.Γ.

Από την πρώτη προβολή της Agora και παρά τα επαινετικά σχόλια κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, διαπιστώνουμε πως στο βάθος πρόκειται για μια αθλιότατη χριστιανική ταινία, η οποία στόχο έχει να ανασκευάσει  την  αλήθεια για τη δολοφονία της Υπατίας, προς  μακροπρόθεσμο  όφελος  των χριστιανών. Βεβαίως, έντεχνα έχει φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο, που ο μη ειδικός δε βλέπει το στόχο της και εύκολα, ανάλογα με τις πεποιθήσεις του, βγάζει τα δικά του  συμπεράσματα, αλλά παιδαγωγικά είναι πανάθλια, αφού έντεχνα δημιουργεί στοχευμένες αντιπάθειες και συμπάθειες στο υπό παίδευση άτομο, οι οποίες εν συνδυασμώ με άλλα δεδομένα, σαφέστατα και  προδήλως αποδιώχνονται οι ευθύνες από το χριστιανισμό για το ειδεχθέστερο έγκλημά του. Κάτι ανάλογο, όπως έγινε με την επίρριψη των ευθυνών υπό των  εγκληματιών  χριστιανών, της υπό αυτών πυρπόλησης της Ρώμης, στο Νέρωνα…