Τα δώρα του Θεού στον άνθρωπο
Είδαμε στο προηγούμενο μάθημα πόσο ξεχωριστός από τα άλλα δημιουργήματα είναι ο άνθρωπος. Γιατί ο άνθρωπος έχει χαρίσματα που δεν τα έχει κανένα άλλο δημιούργημα.
Πρώτα-πρώτα σκέφτεται, έχει μυαλό, νου, όπως το λέμε. Θέλει και μπορεί να μαθαίνει, να ψάχνει, ν’ ανακαλύπτει και να δημιουργεί. Καταλαβαίνει και μπορεί να διαλέγει ανάμεσα στο καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο. Έχει και μια μικρή φωνούλα στην καρδιά του, τη συνείδηση, για να μπορεί να τα ξεχωρίζει Έχει ακόμη κάτι πολύ σημαντικό: να ζει και να σκέφτεται με ελευθερία. Αυτά τα τόσο ξεχωριστά χαρίσματα τού δόθηκαν ως εφόδια για τη ζωή του.
Με τη βάφτισή του ο άνθρωπος μπαίνει στην αγκαλιά της Εκκλησίας. Ο Θεός τότε τον προικίζει με καινούρια χαρίσματα όπως η αγάπη, η ειρήνη, η χαρά, η πίστη και άλλα. Ο άνθρωπος, βέβαια, έχει και τα δικά του χαρακτηριστικά που κληρονομεί από τους γονείς του.
Όλα αυτά τα δώρα από το Θεό και τους γονείς χρειάζονται φροντίδα και καλλιέργεια από τον ίδιο τον άνθρωπο. Έτσι θα αποκτήσει μόρφωση, θα γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του και θα γίνει χρήσιμος για τους συνανθρώπους του και την κοινωνία.
Μαθαίνω τις λέξεις
χαρίσματα: Οι ξεχωριστές ικανότητες που δώρισε ο Θεός στον άνθρωπο.
εφόδια: Τα απαραίτητα που έχει κάποιος άνθρωπος και τον βοηθούν να βαδίσει στη ζωή.
Με μια φράση
Ο Θεός μας προίκισε με ξεχωριστά χαρίσματα που καλλιεργούμε για το δικό μας καλό και των άλλων.
Λόγια Πατέρων της Εκκλησίας
Είσαι από χώμα πλασμένος κι έχεις λιγότερη δύναμη από πλάσματα που δεν έχουν νου. Όμως σου έδωσα τη χάρη να εξουσιάζεις και να κυριαρχείς στη φύση. Και με το νου που σου χάρισα, μπορείς να φτάσεις ακόμη και στον ουρανό.
Μέγας Βασίλειος
Αναρωτιέστε σε ποιους απευθύνεται το παραπάνω κείμενο; Λοιπόν, είναι το μάθημα No 11 του νέου σχολικού βιβλίου θρησκευτικών «Ο Θεός στη ζωή μας» και απευθύνεται στα 8χρονα παιδάκια της Γ΄ Δημοτικού! (σελ. 36 - 37). Θέλετε και τους συγγραφείς του εγχειριδίου;
Παντελής Ζούρας, Θεολόγος - Εκπαιδευτικός, Δημήτριος Θερμός, Δάσκαλος, Αντώνης Παναγάκης, Δάσκαλος, Μαίρη Βούκανου, Δασκάλα, Αγγελική Μαστρομιχαλάκη, Δασκάλα.
Θυμάται κανείς σας τα μικρούλικα τετραδιάκια που μας έδιναν (πουλούσαν) στο «κατηχητικό» για να γράφουμε το «δίδαγμα» και το «ρητόν» μετά από κάθε μάθημα της Κυριακής; Γιατί αυτά μου θύμισε η κατακλείδα του παραπάνω (και όχι μόνο) μαθήματος, μόνο που τώρα είναι διατυπωμένα με άλλες λέξεις: το δίδαγμα έγινε «με μια φράση» και το ρητό «λόγια πατέρων» (το κερασάκι στην τούρτα)
Όμως το θέμα δεν είναι το χρονικό πισωγύρισμα -και μάλιστα με τη βούλα του ΥΠΕΠΘ- αλλά η χωρίς καμιά βελτίωση λογική που διέπει αυτά τα μουχλιασμένα κείμενα, που απευθύνονται σε ανυπεράσπιστα μικρά παιδιά και προκαλούν απ’ αυτή την τρυφερή ηλικία εγκληματική πλύση των εγκεφάλων τους. Περίμενα από τόσους (σύγχρονους;) δασκάλους και δασκάλες συγγραφείς να κάνουν αυτή τη φορά την υπέρβαση, να προχωρήσουν ένα τόσο δα βηματάκι μπροστά. Όμως όχι. Μια απ’ τα ίδια και χειρότερα: συντήρηση, οπισθοδρόμηση, μεσαίωνας. Κρίμα…Και να ’χεις και τον ακατονόμαστο να ωρύεται ότι στα νέα βιβλία αγνοείται η χριστιανική διδ/λία!!!
Δίδαγμα, λοιπόν, για όλους: Ο θεός δίνει σε κάθε άνθρωπο ένα δώρο (χάρισμα). Όποιος το αξιοποιήσει θα αμειφθεί στα ουράνια ως «πρόβατον καθήμενον εκ δεξιών αυτού». Όποιος όχι, θα καταλήξει ως γίδι στην κόλαση! Η χριστιανική (και όχι μόνο) θρησκεία με το ιδεολόγημα «χάρισμα του θεού» ή «ταλέντο» χωρίζει τους ανθρώπους σε άτομα προικισμένα (χαρισματικά) και όχλο ατάλαντο. Έτσι, η γνώση και η παιδεία δεν μπορούν να μεταβάλουν τη φύση των ανθρώπων. Τη βελτιώνουν λίγο, αλλ’ όμως δε δημιουργούν ιδιοφυΐες!
Εκ διαμέτρου αντίθετες είναι όμως οι γνώμες κάποιων άλλων, που αν και διατυπώθηκαν αιώνες πριν, είναι πρωτοποριακές κι ολόφρεσκες. Στα ερωτήματα αν είναι έμφυτες οι ικανότητες του ανθρώπου, είναι διδακτές ή οφείλονται σε δώρα θεού, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Διογένης, Αντισθένης, Πλούταρχος, Πρωταγόρας, Ηράκλειτος, καταλήγουν ότι όχι μόνο η τέχνη, η επιστήμη, η φιλοσοφία, αλλά και το ήθος και η αρετή είναι δυνατό να διδαχθούν! Δε δέχονται δηλ. την πριμοδότηση κάποιων ανθρώπων από τους θεούς. Θεωρούν αδιανόητο, ανήθικο, ανελεύθερο και άδικο να φιλοδωρούν οι θεοί κάποιους ανθρώπους κατά τη γέννησή τους ή μετά, για τον απλούστατο λόγο ότι η ιδέα του «χαρισματικού» πολίτη, καλλιτέχνη ή ηγέτη αντιβαίνει στη δημοκρατική πολιτεία, όπου εξ ορισμού όλοι έχουν ίσες δυνατότητες, ίσα δικαιώματα, ίσες ευκαιρίες! Απλή λογική. Αλλά πού να βρεθεί, έστω και σε ελάχιστα μικρογραμμάρια, στον ωκεανό της χριστιανικής αλογίας!
Θα επανέλθω όμως, με κριτική και άλλων «νέων» εγχειριδίων, όχι απαραίτητα θρησκευτικών. Γιατί μέχρι και σε βιβλία φυσικής έχει εισχωρήσει ύπουλα η θρησκευτική προπαγάνδα!