30.6.13

ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
«Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές,
υπάρχει μια δίψα, υπάρχει μια αγάπη,
υπάρχει μια έκσταση,
όλα σκληρά σαν τα κοχύλια
μπορείς να τα κρατήσεις στην παλάμη σου»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 Γ. Σεφέρης, «Σχέδια για ένα καλοκαίρι»

Η θάλασσα ποτίζει τους θρύλους, τους μύθους, την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Λί­γo κάτω από το γαλάζιο της, εκεί που οι ακτίνες του ήλιου σβήνουν αργά σ’ ένα σιωπηλό ημί­φως, ζει και αναπτύσσεται στους δικούς του ρυθμούς ένας κόσμος μαγευτικός και μυστηριακός.
Η γοητεία και το δέος που γεννούσε η απεραντοσύνη του βυθού οδήγησαν από νωρίς τους Έλληνες να γνωρίσουν και να εξερευνήσουν τη θάλασσά τους, το Αιγαίο και να δημιουργήσουν το θαλάσσιο ρυθμό απεικονίζοντας τρεισήμισι χιλιετίες πριν, τους θαλάσσιους οργανισμούς στα αγγεία τους. Ο Αριστοτέλης στα βιολογικά του συγγράμματα αναφέρεται με εξαιρετικές λεπτο­μέρειες -οι οποίες υιοθετήθηκαν από τη σύγχρονη επιστήμη- στη διατροφή, την αναπαραγωγή και την ανατομία των ψαριών, των θαλάσσιων θηλαστικών, των καρκινοειδών, των κεφαλόποδων. Είναι εντυπωσιακό να σκεφτεί κανείς ότι ο Σταγειρίτης φιλόσοφος μελετούσε τις φάλαι­νες και τους φυσητήρες του Αιγαίου, ενώ οι περισσότεροι από εμάς, ακόμη και σήμερα, αγνοού­με την ύπαρξή τους στις ελληνικές θάλασσες.
Το Αρχιπέλαγος, διαθέτοντας μια τεράστια ποικιλία μορφών και ειδών ζωής, αποτελεί ένα απαράμιλλο βιολογικό εργαστήρι. Συγκεντρώνει στα νερά και στο βυθό του περισσότερα από 5000 διαφορετικά είδη ζώων και 1000 περίπου είδη φυτών, που διηγούνται την ιστορία της εξέ­λιξης σε μια διάρκεια πλέον των 120 εκατομμυρίων χρόνων.
Η χλωρίδα και η πανίδα του βυθού, ένα σύμπαν αρμονίας και ομορφιάς, συνιστούν μιαν αναντικατάστατη φυσική κληρονομιά, που πρέπει να διατηρηθεί και να διαφυλαχθεί για τις επόμενες γενιές. Το γεγονός ότι τα επίπεδα των ρύπων είναι ακόμη χαμηλά και ότι το Αιγαίο παραμένει μία από τις διαυγέστερες θάλασσες στον κόσμο, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να επαγρυ­πνούμε.


SERPULA VERMICULARIS
Είναι ένα σκουλήκι του βυθού, που
ζει μέσα σ’ ένα ασβεστολιθικό
σωλήνα, που κατασκευάζει πάνω στα
βράχια.. Όταν κινδυνεύει κλείνεται μέσα σ’ αυτόν.


PARAZOANTHUS AXINELLAE
Είναι μικρές, πορτοκαλόχρωμες
ανεμώνες, που προτιμούν τις πιο
σκιερές γωνιές του βυθού και
κυρίως τα κάθετα τοιχώματα των βράχων.


LERTOPSAMMIA PRUVOTI
Ένα μικρό, κίτρινο κοραλλάκι.
Δε συμπαθεί καθόλου το φως,
γι’ αυτό ζει στις οροφές και τα
τοιχώματα των υποβρύχιων σπηλαίων.
 

29.6.13

ΜΕ ΘΕΑ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ


Αιγαίο, θαλασσινό σύνορο ανάμεσα σ’ Ευρώπη και Ανατολή, σταθμός και πέρασμα μαζί σε δυο κόσμους τόσο γνώριμους και τόσο διαφορετικούς.
Και καταμεσής, μεσοπέλαγα, αραγμένα σα θαλασσινά πουλιά αποσταμένα από μεγάλο ταξίδι, να ξεκουράζονται αιώνια νησιά, πλήθος νησιά, μικρά και μεγάλα, τυλιγμένα στη γοητευτική γαλάζια αρμονία άλλους πιο καθάριας θάλασσας, χρυσωμένα απ΄ τον πιο γελαστό ήλιο, χαϊδεμένα απ’ το πιο μυρωδάτο αγέρι.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
«Ο έρωτας
το αρχιπέλαγος
κι η πρώρα των αφρών του
κι οι γλάροι των ονείρων του
στο πιο ψηλό κατάρτι ο ναύτης ανεμίζει ένα τραγούδι…»

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 
Ο. Ελύτης: Αιγαίο - Προσανατολισμοί

Αιγαίο, πανάρχαιο λίκνο του πολιτισμού, Αιγαίο της ποίησης και της μουσικής, Αιγαίο του Αλκαίου, του Αρίωνα και της Σαπφώς…Αιγαίο της φιλοσοφίας, Αιγαίο του Ομήρου, του Θεόφραστου, του Πυθαγόρα, του Ιπποκράτη…
Αιγαίο, αρχέγονο στοιχείο υδάτινο, μυριόχρονο κι ακατάλυτο. Αιγαίο της αρμύρας και της πίκρας, του χωρισμού και της ορφάνιας, αλλά και της παρηγοριάς και του νόστου…
Τραγουδάς και σε σιγοντάρει το κάθε κύμα του.
Βουτάς μέσα του κι εξαγνίζεσαι


23.6.13

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ

Το περίγειο συμπίπτει με την πανσέληνο. Αυτή είναι η επιστημονική εξήγηση για το υπέροχο, ολόγιομο φεγγάρι που πρόκειται να απολαύσουμε σήμερα Κυριακή, να σεργιανάει στον ουρανό. Όταν πρόκειται για φεγγάρια, το όνομα το 'χει ο Αύγουστος, αλλά, τουλάχιστον φέτος, τη χάρη την έχει ο Ιούνιος. Η σημερινή πανσέληνος λοιπόν, θα είναι 14% μεγαλύτερη και 30% φωτεινότερη σε σχέση με την πανσέληνο όπως εμφανίζεται όταν το φεγγάρι είναι στο πλέον απομακρυσμένο σημείο από τη Γη (στο απόγειο).

Ενώ διάβαζα αυτές τις αστρονομικές εξηγήσεις, μου ήρθε στο νου ο στίχος: «είναι 12 η ώρα, είν’ η ώρα των τρελών...» από ένα τραγούδι της Αρλέτας.
Αδέλφια ξενύχτηδες,
αλήθεια, είναι πια τα μεσάνυχτα η ώρα των τρελών; Κάποτε, ναι, ήταν. Και των τρελών και των παράνομων και των ερωτευμένων και των βαμπίρ... Κι έβρισκαν οι καημένοι οι ποιητές έμπνευση, και τραγουδούσαν οι ρομαντικοί φεγγαροτράγουδα, κι έπλεκαν οι παραμυθάδες όμορφα παραμύθια για νεράιδες και στοιχειά κι οι σεναριογράφοι έγραφαν το «εξπρές του μεσονυχτίου»…
Πάνε όλ’ αυτά, πέρασαν. Η έμπνευση στέρεψε. Οι δράκοι και τ’ άλλα στοιχειά κρύφτηκαν. Το φεγγάρι μόνο, συνεχίζει ν’ ασημώνει τα βράδια, αλλά ποιος νοιάζεται πια; Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν, προόδεψαν πολύ (;), ξεθώριασαν οι μύθοι για νεράιδες και γοργόνες...
Σήμερα, 12 τα μεσάνυχτα είναι ακόμα... απόγευμα! Όταν πηγαίνεις για ύπνο στις 4, γιατί στις 12 έχει την τάδε σημαντική συζήτηση, ή τη δείνα ταινία, που δεν πρέπει να χάσεις, ή το άλλο, το αγαπημένο σήριαλ, πώς να κοιμηθείς με τις κότες; Και το πρωί με πρησμένα τα μάτια, πρέπει να πας στη δουλειά και τα παιδιά, όσα ξενύχτησαν μαζί σας, να κοιμούνται στα θρανία! Πρόοδος μεγάλη...Η τηλεόραση διαφεντεύει πια σήμερα το σπιτικό μας. Άμα θέλει αυτή, θα κοιμηθούμε, θα ξεκουραστούμε σαν ανθρώποι. Άμα όχι, θα ξαγρυπνήσουμε σα στοιχειά μαζί της! Υπάρχει, βέβαια, και το OFF. Αλλά να χάσουμε τέτοιες εκπομπές, γίνεται;
Φίλοι συμπλογκίτες ή συμπλογκέρηδες ή πώς αλλιώς να σας αποκαλέσω χωρίς να θεωρηθεί αδόκιμος ο νεολογισμός μου (στα ελληνικά...«blogger»), όσοι έχετε ακόμη μέσα σας μια στάλα ρομαντισμού και κάποιο ποιητικό χάρισμα -δυσεύρετο είδος στη σημερινή ξεραΐλα της πεζότητας- γράψτε κανένα τραγούδι για τα μεσάνυχτα, κάποια μεταμεσονύχτια σερενάτα, για κάποια αισθήματα που μας κυριεύουν τα μεσάνυχτα, κάποιους φόβους, κάποιες επιθυμίες μεταμεσονύχτιες και δημοσιεύστε τα να τα απολαύσουμε κι εμείς, οι μη χαρισματούχοι, να ξεδώσουμε λίγο απ’ το άγχος της καθημερινότητας, να ταξιδέψουμε σε κόσμους της φαντασίας, να ξεφύγουμε απ’ την πεζότητα και τη μιζέρια του σήμερα. Το έχουμε, νομίζω, ανάγκη οι περισσότεροι, ιδιαίτερα εγώ...
Ξενύχτης τρελός...αλλ’ όχι δέσμιος της τηλεόρασης!