Οι λέξεις Οικολογία, Περιβάλλον και Ποιότητα Ζωής αποκτούν πια στις μέρες μας κρίσιμη σημασία. Μας οδηγούν σε κριτικές σκέψεις και έντονους προβληματισμούς για τη συσχέτιση, αφενός, της ανάπτυξης με τη φύση, τον πολιτισμό και τον άνθρωπο και, αφετέρου, της οικολογίας με την τεχνολογία και την κοινωνία.
Μέχρι τώρα η προσοχή μας εστιάζονταν μόνο στη γεωπολιτική και όχι στη γεωφυσική και πολιτισμική τάξη πραγμάτων. Όμως σήμερα πλέον γίνεται συνείδηση των ανθρώπων ότι κάθε ανάπτυξη δεν είναι αναγκαστικά συνώνυμη με την πρόοδο.
Στις μέρες μας όλοι κατανοούν και συμφωνούν ότι η ζωή υπονομεύεται και κινδυνεύει από την επικίνδυνη διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας. Ο πλανήτης μας είναι ένα κλειστό σύστημα, του οποίου η θαυμαστή ισορροπία και αρμονία έχει θυσιαστεί στο βωμό μιας παράλογης και καταστροφικής βιομηχανικής ανάπτυξης, σε Ανατολή και Δύση, σε Βορρά και Νότο. Το χάσμα και οι ανισότητες ανάμεσα στις Μητροπόλεις και την Περιφέρεια, στο Βορρά και το Νότο, διευρύνονται δραματικά και παίρνουν τραγικές κοινωνικές και εθνικές διαστάσεις.
· Οι πόλεις μεγεθύνoνται, γίνονται απρόσωπες και απάνθρωπες, βίαιες και αβίωτες, την ίδια στιγμή που οι οικισμοί της υπαίθρου εγκαταλείπονται.
· Ο «τέταρτος κόσμος» των μητρoπόλεων είναι μια εφιαλτική πραγματικότητα, που ουσιαστικά βρίσκεται στην ίδια τροχιά ή και συμπορεύεται με τον «τρίτο κόσμο», σε συνθήκες φτώχειας και υπoβάθμισης.
· Στον «υπό ανάπτυξη» Νότο, 60 εκατομμύρια στρέμματα τροπικού δάσους που απoτελoύσαν ανέκαθεν τον πνεύμονα του πλανήτη μας, αποψιλώνονται και μεταβάλλονται σε έρημο. Η ξηρασία και η διάβρωση των εδαφών στην Αφρική επιτείνει το φαύλο κύκλο του υπερπληθυσμού και της πείνας.
· Οι πόλεμοι του μέλλοντος εικάζεται ότι θα γίνουν για τον έλεγχο των νερών και όχι των πετρελαίων ή των άλλων πρώτων υλών.
Στον αναπτυγμένο Βορρά η όξινη βροχή, οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και τα τοξικά απόβλητα συνοδεύουν τη βιομηχανική ανάπτυξη και την εντατική γεωργία. Ταυτόχρονα, όμως, υψώνoνται φωνές διαμαρτυρίας, προπαγανδίζεται το καθαρό περιβάλλον και εφαρμόζονται εκτεταμένα προγράμματα απορρύπανσης. Ωστόσο, υπό την πίεση του εντεινόμενου οικονομικού ανταγωνισμού, η «ανάπτυξη» συνεχίζεται, υπερκαταναλώνοντας φυσικούς πόρους και ενέργεια και αυξάνοντας τη ρύπανση.
Ο υποανάπτυκτoς και αναπτυσσόμενος Νότος, αν και ασφυκτιά από την έλλειψη φυσικών πόρων, εξακoλoυθεί να εντυπωσιάζεται από τα καταναλωτικά πρότυπα του αναπτυγμένου Βορρά, τα οποία και επιζητεί, ενώ συνεχίζει να πολλαπλασιάζεται με γενετικά πρότυπα που οδηγούν σε πληθυσμιακή έκρηξη. Μ’ ένα λόγο: σε Νότο και Βορρά, υπoανάπτυξη και υπερανάπτυξη αγνοούν τα όρια που βάζει η φύση.
Μέχρι τώρα η προσοχή μας εστιάζονταν μόνο στη γεωπολιτική και όχι στη γεωφυσική και πολιτισμική τάξη πραγμάτων. Όμως σήμερα πλέον γίνεται συνείδηση των ανθρώπων ότι κάθε ανάπτυξη δεν είναι αναγκαστικά συνώνυμη με την πρόοδο.
Στις μέρες μας όλοι κατανοούν και συμφωνούν ότι η ζωή υπονομεύεται και κινδυνεύει από την επικίνδυνη διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας. Ο πλανήτης μας είναι ένα κλειστό σύστημα, του οποίου η θαυμαστή ισορροπία και αρμονία έχει θυσιαστεί στο βωμό μιας παράλογης και καταστροφικής βιομηχανικής ανάπτυξης, σε Ανατολή και Δύση, σε Βορρά και Νότο. Το χάσμα και οι ανισότητες ανάμεσα στις Μητροπόλεις και την Περιφέρεια, στο Βορρά και το Νότο, διευρύνονται δραματικά και παίρνουν τραγικές κοινωνικές και εθνικές διαστάσεις.
· Οι πόλεις μεγεθύνoνται, γίνονται απρόσωπες και απάνθρωπες, βίαιες και αβίωτες, την ίδια στιγμή που οι οικισμοί της υπαίθρου εγκαταλείπονται.
· Ο «τέταρτος κόσμος» των μητρoπόλεων είναι μια εφιαλτική πραγματικότητα, που ουσιαστικά βρίσκεται στην ίδια τροχιά ή και συμπορεύεται με τον «τρίτο κόσμο», σε συνθήκες φτώχειας και υπoβάθμισης.
· Στον «υπό ανάπτυξη» Νότο, 60 εκατομμύρια στρέμματα τροπικού δάσους που απoτελoύσαν ανέκαθεν τον πνεύμονα του πλανήτη μας, αποψιλώνονται και μεταβάλλονται σε έρημο. Η ξηρασία και η διάβρωση των εδαφών στην Αφρική επιτείνει το φαύλο κύκλο του υπερπληθυσμού και της πείνας.
· Οι πόλεμοι του μέλλοντος εικάζεται ότι θα γίνουν για τον έλεγχο των νερών και όχι των πετρελαίων ή των άλλων πρώτων υλών.
Στον αναπτυγμένο Βορρά η όξινη βροχή, οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και τα τοξικά απόβλητα συνοδεύουν τη βιομηχανική ανάπτυξη και την εντατική γεωργία. Ταυτόχρονα, όμως, υψώνoνται φωνές διαμαρτυρίας, προπαγανδίζεται το καθαρό περιβάλλον και εφαρμόζονται εκτεταμένα προγράμματα απορρύπανσης. Ωστόσο, υπό την πίεση του εντεινόμενου οικονομικού ανταγωνισμού, η «ανάπτυξη» συνεχίζεται, υπερκαταναλώνοντας φυσικούς πόρους και ενέργεια και αυξάνοντας τη ρύπανση.
Ο υποανάπτυκτoς και αναπτυσσόμενος Νότος, αν και ασφυκτιά από την έλλειψη φυσικών πόρων, εξακoλoυθεί να εντυπωσιάζεται από τα καταναλωτικά πρότυπα του αναπτυγμένου Βορρά, τα οποία και επιζητεί, ενώ συνεχίζει να πολλαπλασιάζεται με γενετικά πρότυπα που οδηγούν σε πληθυσμιακή έκρηξη. Μ’ ένα λόγο: σε Νότο και Βορρά, υπoανάπτυξη και υπερανάπτυξη αγνοούν τα όρια που βάζει η φύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου