1.12.14

ΠΛΑΤΩΝΙΚΕΣ ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΙΕΣ

ή Πλάτωνας: ο Μέγας Παπάρας
Α) Τίμαιος

Τίμαιος I 18 Ε
«Μήπως δε θυμάστε πως είπαμε ότι, για να γεννιούνται τα παιδιά με όσο το δυνατόν καλύτερη φύση, πρέπει οι άρχοντες και οι αρχόντισσες κρυφά, να μηχανεύονται τρόπους, ώστε μέσα από κληρώσεις να συνάπτουν γάμους οι κακοί με τους κακούς και οι καλοί με τους καλούς χωριστά και να μην γεννιέται έχθρα από αυτό, διότι πρέπει να νομίζουν ότι η τύχη τα έφερε έτσι;».
Σχόλια:
Ο Χίτλερ ήταν απλώς κόπανος, γιατί δε διάβασε Πλάτωνα, ώστε να καταλάβει ότι, για να εφαρμόσει την ευγονική, δε χρειαζότανε τίποτε παραπάνω από στημένες κληρώσεις (όπως περίπου γίνεται με τους διαιτητές για τα ντέρμπυ). Τζάμπα ο κόπος.
Το μαγικό είναι ότι ο Παπάρας θεωρεί αυτονόητο ότι οι “άρχοντες” θα πρέπει να ορίζουν ακόμα και τις τύχες των ανθρώπων στο γάμο. Κι αν πάμε λίγο δυσσεβώς παρακάτω αυτήν την άποψη, γιατί και να μη “δοκιμάζουν” τους μελλόνυμφους πρώτα οι ίδιοι οι άρχοντες και μετά να τους βάζουν στην κλήρωση για τους καλούς ή τους κακούς;
Παρακάτω ο Μέγας Παπαρολόγος μας εξηγεί και πού πρέπει να πηγαίνουν οι κακοί και τι πρέπει να κάνουμε μ’ αυτούς. Και πάλι ο Χίτλερ αποδεικνύεται λίγος μπροστά του. Και μάλλον γι’ αυτό έχασε και τον πόλεμο: γιατί του έλειπε ένα τέτοιο υπόβαθρο.

Τίμαιος XIV B
Και αν μεν κάποιος ζήσει σωστά το χρόνο που του αναλογεί, θα επανέλθει στην κατοικία του οικείου άστρου και θα ζήσει εκεί ζωή ευδαίμονα και φυσιολογική (για το άστρο του). Όποιος όμως αποτύχει, θα μεταμορφωθεί κατά τη δεύτερη γέννησή του σε γυναίκα.
Σχόλια:
Με λίγα λόγια: όποιος δεν τα καταφέρει να είναι όπως πρέπει στη ζωή του, στη δεύτερη ζωή του, για τιμωρία, θα γυρίσει σα γυναίκα. Για να μάθει ο μαλάκας.
Κατά το Μέγα Παπάρα λοιπόν, κάθε ψυχή κατοικεί σε ένα άστρο και γυρίζει σ’ αυτό αν ζήσει καλά και σωστά στη γη. Αν όχι, μαύρο φίδι που τον έφαγε.
Αν τα έλεγε αυτά η Βίκυ Παγιατάκη ή η Λίτσα Πατέρα θα τις είχαμε κλείσει ήδη στο Ψυχιατρείο.

Τίμαιος XLI B
«Το αληθές όμως είναι ότι η ακολασία γύρω από τις αφροδίσιες ηδονές είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος ασθένεια της ψυχής, η οποία προκαλείται από τις ιδιότητες μιας ουσίας που ρέει μέσα στο σώμα και το υγραίνει».
Σχόλια:
Γι’ αυτό, άμα η γκόμενα σου αρχίσει τα “είμαι μούσκεμα” και “έβρεξα το βρακάκι μου” μην την πηδήξεις, γιατί η γυναίκα είναι άρρωστη. Καλύτερα να την πας στο γιατρό…

Τίμαιος XLIII 90 B
«Όταν λοιπόν κάποιος είναι παραδομένος στις ηδονές και τις φιλονικίες και το παρακάνει μ’ αυτά, όλες του οι σκέψεις γίνονται κατ’ ανάγκην θνητές. Και επομένως γίνεται εντελώς θνητός -όσο είναι δυνατόν να γίνει αυτό- και όλο του το είναι γίνεται θνητό. Γιατί έχει αναπτύξει μονομερώς αυτήν την πλευρά του».
Σχόλια:
Κατά τον παπάρα τον Πλάτωνα υπάρχει “Αθάνατο” μέρος της ψυχής. Και εμείς με τις κραιπάλες μας το ψαλιδίζουμε και στο τέλος μπορεί να καταλήξουμε και εντελώς θνητοί (όσο είναι αυτό δυνατόν, κατά τον ίδιο, γιατί απ’ ότι καταλάβαμε δεν είναι και εύκολο να γίνουμε και εντελώς θνητοί. Θέλει αγώνα).
Αυτό σημαίνει ότι αν κραιπαλεύουμε με μέτρο μπορεί να κρατήσουμε μέσα μας και λιγουλάκι “Αθανασία”.
Είμαι σίγουρος ότι αν ζούσε στα χρόνια μας, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, θα είχε καταφέρει να φτιάξει και ένα σύγχρονο “Ψηφιακό Αθανασόμετρο” για να ξέρουμε πότε πρέπει να σταματάμε τα τσίπουρα και πότε επιτρέπεται να τσακωνόμαστε για τα πολιτικά και να μετράει τέλος πάντων πόσες ζωές μάς έχουνε μείνει πριν την επόμενη πίστα…

Τίμαιος XLIV 91 A
«Όσοι από τους άνδρες ήταν δειλοί και είχαν περάσει τη ζωή τους αδικώντας τους άλλους, όπως είπαμε (ή όπως είναι πιθανόν) κατά τη δεύτερη ζωή τους μεταμορφώθηκαν σε γυναίκες. Ακριβώς τότε και ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο οι θεοί σκαρφίστηκαν τον έρωτα της (σαρκικής) συνουσίας. Και αφού εμείς (οι άντρες) είχαμε μέσα μας ζωή, έπλασαν και τις γυναίκες σαν έμψυχα όντα.
Σχόλια:
Πρώτ’ απ’ όλα όσοι είναι δειλοί στη ζωή τους και όσοι είναι κωλόπαιδα να έχουν το νου τους, γιατί στη δεύτερη ζωή που θα ‘ρθουν θα είναι γυναίκες και θα τους πηδάμε ασύστολα και θα τους ξεκατινιάσουμε, τους πούστηδες.
Δεύτερον, είναι φανερό, ότι πριν ανακαλύψουν οι θεοί το τρυκ με τις γυναίκες, οι άντρες ήταν μόνοι τους και είχαν πήξει στη μαλακία.
Από αυτό μας έσωσαν οι θεοί. Γαμάμε επειδή οι θεοί “ξυνουσίας έρωτα ετεκτήκοντο”. Γι’ αυτό και
μιλάμε για “θεϊκό γαμήσι” στις μέρες μας.

Τίμαιος XLIV 91 Β – C
«Η διέξοδος των υγρών του σώματος, τα οποία αφού περάσουν από τους πνεύμονες κατευθύνονται προς τα κάτω από τους νεφρούς για να μπουν στην κύστη κι από εκεί δε να εκσφενδονιστούν υπό την πίεση αέρα (εκσπερμάτωση), την έφτιαξαν δημιουργώντας μια τρύπα και βάζοντας σε επικοινωνία τον συμπυκνωμένο μυελό, τον οποίον προηγουμένως ονομάσαμε σπέρμα και ο οποίος κατεβαίνει από το κεφάλι δια του αυχένος και της σπονδυλικής στήλης».
Σχόλια:
Είναι φανερό ότι του Πλάτωνα δεν του έχει μιλήσει κανένας για τ’ αρχίδια. Και είναι τόσο
“Λουλού του καναπέ” που δεν έχει κάνει τον κόπο να ρωτήσει έναν αγρότη, πώς μουνουχίζει τα
τραγιά και από πού έρχεται αυτό το γαμημένο το σπέρμα.
Είναι φανερό επίσης ότι θεωρεί πως τη μαλακία την έχουμε στο κεφάλι και από εκεί κατεβαίνει στο πέος και εκσφενδονίζεται υπό την πίεση αέρα. Με λίγα λόγια “τρομπάροντας”.
Έχει ακόμα την εντύπωση ότι τα πνευμόνια είναι κάτι σαν “φρεάτιο θραύσεως” για τα
λύματα. Από όπου κι αν το πιάσεις αυτό το κομμάτι το μόνο που μπορείς να βγάλεις είναι φτηνή
κωμωδία με βωμολοχίες.

Τίμαιος XLIV 91 Β – C
«Επειδή δε ο μυελός είναι έμψυχος και αναπνέει, το άνοιγμα δια του οποίου αναπνέει, του γεννά την επιθυμία της εκροής. Και έτσι ο μυελός παράγει τον έρωτα της γέννησης».
Σχόλια:
Όλ’ αυτά, τα παραπάνω, θα τα είχαμε γλιτώσει αν είχε βάλει ένας πούστης τον Πλάτωνα να δουλέψει ένα εξάμηνο στη ζωή του. Γιατί αποκλείεται να ρώταγες, στην εποχή του, έναν αγρότη ή έναν κτηνοτρόφο και να σου αράδιαζε τόσες μαλακίες μαζεμένες σε δυο προτάσεις. Και είμαι σίγουρος ότι θα πέθαιναν στα γέλια αν πήγαινε να τους πει κάποιος ότι “ο μυελός είναι ζωντανός από μόνος του και αναπνέει και επειδή αναπνέει γεννάει έρωτα”.
Αν όλα αυτά τα ακούγαμε από κανέναν μάγο ή αρχηγό απομονωμένης φυλής στην Αφρική θα χλευάζαμε ότι είναι ακόμη πρωτόγονοι, δεισιδαίμονες, παγανιστές και διάφορες άλλες τέτοιες
κουλτιουριάρικες μαλακίες. Όταν τα λέει ο Πλάτωνας όμως είναι “θεμέλια της δυτικής κουλτούρας”.

Τίμαιος XLIV 91 C
«Για το λόγο αυτό τα γεννητικά όργανα των ανδρών είναι απειθή και αυταρχικά, σαν τα ζώα που δεν υπακούουν (που δεν παίρνουν από λόγια) και λόγω των μανιακών επιθυμιών τους επιχειρούν να εξουσιάζουν».
Σχόλια:
Μυθικό κομμάτι, γιατί εδώ δίνεται ο ορισμός της “ανυπάκουης ψωλής” και δίνεται και η εξήγηση και ο λόγος που αυτή είναι ανυπάκουη.
Επίσης, αν δεν καταλάβατε, ο Πλάτωνας μας είπε ζώα, που επιχειρούμε από μανιακές επιθυμίες να εξουσιάζουμε τους πάντες και τα πάντα. Άρα αν πρέπει να προχωρήσουμε τον πολιτισμό ένα βηματάκι επιτέλους, θα πρέπει να εκπαιδεύσουμε τις ψωλές μας να είναι υπάκουες.

Τίμαιος XLIV 91 D
«Το δε γένος των πτηνών, αλλάζοντας τις τρίχες σε φτερά, προήλθε από τους άκακους άνδρες αλλά επιπόλαιους (σήμερα θα τους λέγαμε μαλακοπίτουρες), οι οποίοι ασχολούνται με τα ουράνια και τα μετεωρολογικά φαινόμενα και οι οποίοι νομίζουν από απλοϊκότητα ότι οι αποδείξεις που βρίσκουν γι’ αυτά, μόνο με βάση αυτά που βλέπουν (μόνο από την όψη τους) είναι οι πλέον ασφαλείς και σωστές».
Σχόλια:
Μεγάλη ρήση, που απόηχός της, στην Ελληνική παράδοση, είναι το ότι ακόμα και σήμερα την ψωλή μας την ονομάζουμε “πουλί” και ότι αν πούμε καμιά μαλακία στη γυναίκα μας, μας απαντάει με το γνωστό “τί λες πουλάκι μου”.

Τίμαιος XLIV 91 Ε – 2
«Το γένος των πεζών (χερσαίων) ζώων και των άγριων θηρίων γεννήθηκε αφού μεταμορφώθηκαν εκείνοι οι άνδρες που δεν ασχολούνται καθόλου με τη φιλοσοφία και δεν εξετάζουν ποτέ τη φύση των ουράνιων φαινομένων, κι αυτό γιατί δεν αξιοποιούν τα περιοδικά φαινόμενα που έχουν μέσα στο κεφάλι τους, αλλά ακολουθούν σαν οδηγούς αποκλειστικά τα μέρη της ψυχής που εδρεύουν στο στήθος».
Σχόλια:
Μνημειώδες συμπέρασμα: αν δεν ασχολείσαι με τις “αμπελοφιλοσοφίες” είσαι ζώον. Και είσαι ζώον γιατί δεν χρησιμοποιείς τις διεργασίες που γίνονται από μόνες τους στο κεφάλι σου αλλά χρησιμοποιείς τους οδηγούς (drivers) που έχεις στο στήθος. Είναι φανερό λοιπόν ότι όποιος έχει λάθος drivers είναι ζώον. Είναι επίσης φανερό ότι η ψυχή έχει χωριστεί σε πολλά μέρη. Και κάποια, όχι τόσο καλά μέρη της, εδρεύουν στο στήθος μας. Είναι επίσης φανερό ότι εμείς που καπνίζουμε, το κάνουμε μόνο γι’ αυτόν το λόγο. Προσπαθούμε να ζαλίσουμε με τον καπνό, την ψυχή του στήθους, για να μη μας παρασύρει και γίνουμε και εμείς ζώα σαν τους “αφιλοσόφητους” του Πλάτωνα.
Λογική επαγωγή είναι, ότι μπορούμε να θεωρήσουμε πως όποιος δεν καπνίζει έχει μια ισχυρότατη τάση να καταλήξει ζώον.

Τίμαιος XXXII 71 D – E
«Ενθυμούμενοι, εκείνοι που μας έπλασαν, την εντολή του πατρός (την επιστολή του πατέρα τους) που τους διέτασσε να πλάσουν γένος το δυνατόν τελειότερο, κατάφεραν να διορθώσουν ακόμη και το κακό μας μέρος και για να μπορούμε να προσεγγίσουμε την αλήθεια εγκατέστησαν στο μέρος αυτό (στο συκώτι) τη μαντεία».
Σχόλια:
Ο παπάρας ο Πλάτωνας, αφιερώνει ένα κεφάλαιο ολόκληρο για να μας πει ότι η “μαντική τέχνη” είναι ιδιότητα του ήπατος. Το οποίο το περιγράφει σαν “γυαλιστερό”. Κάτι σαν καθρέφτη.
Και επειδή είναι “γυαλιστερό”, καθρεφτίζει διάφορα, και μπορεί μετά ο άνθρωπος να τα διαβάζει
και να τα ερμηνεύει και να προβλέπει το μέλλον.
Φαντάζομαι ότι κάποιος απόηχος αυτού είναι η σύγχρονη έκφραση “μας έπρηξες τα συκώτια” διότι έτσι χάνουν τη “γυαλάδα” τους και δε θα μπορούμε να τα διαβάσουμε και να καταλάβουμε τι “μέλλει γενέσθαι”.

Β) Νόμοι

Νόμοι 967 B – C
Όποιοι κατά το παρελθόν βρέθηκαν μπλεγμένοι με το να διαβεβαιώνουν ψευδώς, ότι τα ουράνια σώματα είναι “μεστά λίθων και γης”, οφείλουν να θεωρήσουν ως μόνους υπεύθυνους τους εαυτούς τους.
Σχόλια:
Με λίγα λόγια “καλά να πάθουν” οι μαλάκες που τους τραβολογήσαμε στα δικαστήρια αφού δεν πείστηκαν ότι τα ουράνια σώματα είναι οι “ψυχές” πριν κατέβουν στην γη και έλεγαν παπαριές ότι είναι πλανήτες.

Νόμοι I 908
Είναι, λοιπόν, εφικτό να διαθέτει κάποιος, παρά το γεγονός ότι δεν πιστεύει στην ύπαρξη των θεών (είναι άθεος), ένα χαρακτήρα από τη φύση του δίκαιο και να μισεί τους κακούς. Η δυσφορία, που του προκαλεί η αδικία, είναι δυνατόν να έχει ως αποτέλεσμα να μη συμβιβάζεται στη διάπραξη παρόμοιων πράξεων και να αποφεύγει εκείνους, που δεν είναι δίκαιοι. Στην περίπτωση όμως ενός κάποιου άλλου, που είναι πεισμένος ότι τα πάντα είναι κενά θεών, εάν διαθέτει μνήμη ισχυρή και έντονη διάθεση για μάθηση αυτό προστίθεται (λειτουργεί αθροιστικά) στην έλλειψη αυτοσυγκράτησης, στις ηδονές και τις λύπες, Τότε αναμφίβολα η νόσος της αθεΐας είναι μεν κοινή και στους δυο, αλλά, ενώ η νόσος του πρώτου θα βλάψει ελάχιστα τους υπόλοιπους ανθρώπους, η νόσος του δεύτερου θα έχει σοβαρότατες συνέπειες.
Σχόλια:
Πρώτ’ απ’ όλα η αθεΐα είναι αρρώστια. Και γίνεται επικίνδυνη αρρώστια, αν ο άθεος είναι και λίγο έξυπνος και έχει και καλή μνήμη. Και είναι ακόμα πιο επικίνδυνη αρρώστια αν είναι και φιλομαθής ο πούστης. Τότε αυτή η αρρώστια έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για τους άλλους ανθρώπους.
Επομένως κατά τον Πλάτωνα αρρώστια είναι κάτι που έχεις εσύ αλλά που κάνει τους άλλους να υποφέρουν. Αν έχεις κάτι εσύ και υποφέρεις εσύ (π.χ. πνευμονία) αυτό είναι απλώς ένα δικό σου πρόβλημα αλλά δεν είναι σίγουρα αρρώστια.
Στο ίδιο κομμάτι προτείνει τη θέσπιση κατασταλτικής νομοθεσίας κατά της αθεΐας και της ασέβειας γενικότερα. Λέει ότι οι πολίτες πρέπει (επιβάλλεται) να καταδίδουν τους άθεους. Να γίνονται ρουφιάνοι. Αν κάποιος ξέρει, αλλά επιλέγει τη σιωπή, πρέπει να θεωρείται και ο ίδιος ασεβής.
Οι ποινές πρέπει να είναι ανάλογες της σοβαρότητας της ασέβειας. Ψάχνει και εδώ ένα “Ψηφιακό Ασεβόμετρο”. Γενικά έχει ένα κόλλημα μ’ αυτά που “μας τη μετράνε”… τη συμπεριφορά.
Σοβαρότερη όλων βέβαια είναι η “νόσος της αθεΐας”, στην οποία όπως είδαμε παραπάνω διακρίνει δύο βαθμούς: υπάρχει ο άθεος, που όμως συμπεριφέρεται σωστά και υπάρχει και ο έξυπνος, διεφθαρμένος, καριόλης άθεος, που είναι επικίνδυνος με τις ιδέες του για τους άλλους.
Για την πρώτη κατηγορία, για τους “απλούς άθεους”, ο Πάνσοφος Πλάτων ζητάει, σε πρώτο στάδιο, τον εγκλεισμό τους σε πλήρη απομόνωση τουλάχιστον επί μία πενταετία σε ένα “Σωφρονιστήριον”.
Όσο διάστημα θα βρίσκονται σ’ αυτό, θα παρακολουθούν αναμορφωτικά μαθήματα. Λέει λίγο παρακάτω : “Απαγορεύεται η επαφή τους με τους άλλους πολίτες, πλην εκείνων του Νυκτερινού Συμβουλίου, που θα έχει στόχο τη νουθεσία και τη φροντίδα για τη σωτηρία της ψυχής τους”.
Μετά την ολοκλήρωση αυτής της πλύσης εγκεφάλου, εάν μεν ο κρατούμενος δείχνει σημεία
επανόδου στη σωφροσύνη, γίνεται “αποδεκτός στην κοινωνία των σωφρόνων”.
“Στην αντίθετη περίπτωση και εάν δικασθεί για κάτι παρόμοιο και κριθεί ένοχος, η ποινή θα
είναι ο θάνατος”. (Νόμοι, Ι΄, 909).
Η δεύτερη κατηγορία, οι διεφθαρμένοι, έξυπνοι και φιλομαθείς άθεοι, εγκλείονται διαβίου σε μια φυλακή εγκατεστημένη σε “τοποθεσία έρημη, όσο το δυνατόν πιο άγρια, της οποίας η ονομασία θα πρέπει να θυμίζει, ότι είναι ο τόπος της τιμωρίας”.
Στο χώρο αυτό θα βρίσκονται σε πλήρη απομόνωση, “τρεφόμενοι από τους δεσμοφύλακες μόνο με
την τροφή, που έχουν συστήσει οι φύλακες του νόμου” (Λευκά κελιά).
Για δεύτερη φορά μετά τον Χίτλερ, οι Γερμανοί συναντιόνται με τον Πλάτωνα χωρίς να τον έχουν μελετήσει. Θα είχαν γλιτώσει και χρόνο και κόπο.
Στο τέλος φυσικά αναδεικνύεται ο Πολιτισμός, η Μεγαλοψυχία, ο Ανθρωπισμός και η Σοφία
του Μεγάλου Δασκάλου:
«Μετά το θάνατό του, το νεκρό σώμα του παραμένει άταφο και εκβάλλεται εκτός των συνόρων της πόλης. Σε περίπτωση δε, κατά την οποία ένας ελεύθερος αναμειχθεί σε πιθανό ενταφιασμό του, να καταγγελθεί για το έγκλημα της ασέβειας, από όποιον πολίτη επιθυμεί να τον μηνύσει» (Νόμοι, Ι΄, 909).
Είναι τόσο αλαζόνας και επαρμένος που δεν μπορεί να σεβαστεί το θάνατο, ούτε σαν άσκηση, στους υποθετικούς του Νόμους σε υποθετικές Ιδανικές Πολιτείες.

Επίλογος
Μέσα σε λίγες παραγράφους ο Μέγας Παπάρας, έχει καταφέρει και έχει δώσει όσα πατήματα χρειάζονται και έχει θεσμοθετήσει τα εξής: Ιερά Εξέταση, Στρατόπεδα Συγκέντρωσης, Θρησκευτική Μισαλλοδοξία, Δηλώσεις Φρονημάτων, Μονοθεϊστικά Κράτη, Δοσιλογισμό, Λευκά Κελιά, Κουλτούρες Υποταγής, τα πάντα.
Στην Πολιτεία φτάνει ακόμα και να κατηγορήσει τον Όμηρο για ασέβεια και προτείνει να
απαγορευθεί ή να γίνεται επιλεκτική, άρα λογοκριμένη η διδασκαλία του στους Έλληνες. Τέλος την Δημοκρατία την είχε παντελώς χεσμένη και γι’ αυτό στήριξε την τυραννία στην Αθήνα και όταν αυτή έπεσε, σηκώθηκε κι έφυγε η “Λουλού”, αντί να κάτσει να δώσει λόγο για τις επιλογές του και να υπερασπιστεί τις απόψεις του (όπως ζητούσε λόγο ο ίδιος από τον Αναξαγόρα) για να παραστήσει το Φιλόσοφο - σύμβουλο τυράννων στη Σικελία.
Γι’ αυτό είναι ο αγαπημένος της Δύσης…

Σταμάτης Πανταζόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια: