ΠΕΡΙΑΓΩΓΗ ΣΕ ΔΥΣΟΣΜΑ ΕΔΑΦΙΑ

Μέρος Α'

Έχετε διαβάσει ποτέ «καινή διαθήκη»; Οι περισσότεροι θα πείτε «όχι, αλλά έχουμε ακούσει στο σχολείο, ή στο κατηχητικό(!), ή στην εκκλησία». Λοιπόν, ειλικρινά σας λέω, δε ξέρετε τι χάνετε, που δε διαβάζετε! Ακολουθείστε με για λίγο, σε μια γρήγορη περιαγωγή σε τυχαία εδάφιά της. Μέρες που είναι κιόλας, επιβάλλεται...

Ο Ιησούς συμβουλεύει τους μαθητές του: «και εάν ή (είναι) η οικία αξία, ελθέτω η ειρήνη υμών επ’ αυτήν, εάν δε μη ή αξία, η ειρήνη υμών προς υμάς επιστραφήτω»(!) (Ματθ.Ι΄13). Ναι, οι απόστολοι θα μπαίνουν στα σπίτια των ανθρώπων, θα τους εύχονται ειρήνη, αλλά αν δεν είναι καλοί η ειρήνη θα εγκαταλείπει το σπίτι και θα γυρίζει πίσω, στους αποκλειστικούς προμηθευτές της. Ωραίος θεός της αγάπης!

Συνεχίζουμε: «και ός εάν μη δέξηται υμάς μηδέ ακούση τους λόγους υμών, εξερχόμενοι έξω της οικίας ή της πόλεως εκείνης εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών υμών» (Ματθ.I΄14). Όποιος δε δεχθεί λοιπόν το «θείο» λόγο προφανώς είναι μιαρός και οι πάναγνοι απόστολοι φεύγοντας από τη μολυσμένη πόλη ή οικία εντέλλονται από τον «ενσαρκωθέντα λόγο» να τινάξουν τα πόδια τους για να απαλλαγούν από τη βλαβερή (ειδωλολατρική) σκόνη. Τόση αγάπη πια μπουχτίσαμε! Λίγο πιο κάτω ο ίδιος: «όστις δ’ αν αρνήσητέ με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του πατρός μου, του εν ουρανοίς» (Ματθ. Ι΄33). Μην τολμήσετε και δε μ’ ακούσετε, γιατί θα σας δείξει ο μπαμπάς μου!

Για να δούμε τί θα γίνει κατά την τελική κρίση: «εξελεύσονται οι άγγελοι και αφοριούσι τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων και βαλούσιν αυτούς εις την κάμινον του πυρός. Εκεί έσται ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων» (Ματθ.ΙΓ΄49). Α, τί θεολογική ευφυΐα, τί φιλοσοφικό και μαγειρικό μεγαλείο! Όποιος πιστεύει ότι χρειάζονται φιλοσοφικά επιχειρήματα για να καταρριφθεί η καινή διαθήκη μάλλον χρήζει αγωγής με δυνατά ψυχοφάρμακα, που θα χορηγούνται από το στόμα με χωνί βενζινάδικου!

Ας κοιτάξουμε τώρα δύο άγρια αντιφατικά εδάφια «μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γήν. Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν. Ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» (Ματθ.Ι΄ 34-35). Λοιπόν, αν θέλετε να κάνετε το σπίτι σας «μπουρδέλο» καλέστε Ιησού. Και μετά το κρεσέντο κατακλυσμιαίου αναρχισμού και πολεμοχαρίας ακούστε τα παρακάτω ξεδιάντροπα και προκλητικά: «μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί θεού κληθήσονται»! (Ματθ.Ε΄ 9). Προφανώς εξαιρεί τον εαυτό του από την ειρηνοποιητική εντολή, μιας κι αυτός θεωρεί εαυτόν ήδη γιο θεού, άρα δε χρειάζεται και να την ακολουθεί!

Όμως η παράνοια πάνω στο ζήτημα της υποστήριξης ή όχι της χρήσης βίας συνεχίζεται: «είπεν ούν αυτοίς. Αλλά νύν ο έχων βαλλάντιον αράτω, ομοίως και πήραν. Και ο μη έχων, πωλήσει το ιμάτιον αυτού και αγοράσει μάχαιραν» (Λουκ.ΚΒ΄ 36). Τί ψύχωση κι αυτή με τα μαχαίρια! Λοιπόν, ενώ εδώ προστάζει να πουλήσουν και τα σώβρακά τους για ν’ αγοράσουν μαχαίρια, λίγο μετά τη σύλληψή του στη Γεσθημανή, που ο Πέτρος τραβά μαχαίρι (ακολουθώντας την τρομοκρατική φιλοσοφία του δασκάλου του) και κόβει το αυτί ενός δούλου Ρωμαίου αξιωματικού, ο Ιησούς του λέει τα απίθανα: «απόστρεψόν σου την μάχαιραν εις τον τόπον αυτής. Πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανούνται» (Ματθ.ΚΣΤ΄ 52). Τελικά είναι υπέρ ή κατά της βίας; Κι αφού ήρθε για να βάλει μάχαιρα και ζητά απ’ τους μαθητές του ν’ αγοράσουν πάση θυσία μαχαίρια (πράγμα που προδίδει ότι ήταν εγκέφαλος επαναστατικής-τρομοκρατικής οργάνωσης), γιατί επικρίνει τον Πέτρο που ακoλoύθησε πιστά τις εντολές του;

Οι αντιφάσεις κάτι παραπάνω από κραυγαλέες. Κάποιος θα πει ότι τόσες αντιφάσεις ίσως προδίδουν την ιστορική ανυπαρξία του προσώπου αυτού. Συμφωνώ μαζί του. Ο Ιησούς είναι φανταστικό πρόσωπο ή αν είναι ιστορικό, περιορίζεται στην ασημαντότητα, στην ανοησία και ίσως στην ψυχασθένειά του.

Θαυμάστε τον κι άλλο: «Εξομολογούμε σοι (σ’ ευχαριστώ) πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα υπό σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά νηπίοις» (Ματθ.IΑ΄ 25). Ο άνθρωπος εδώ είναι σαφής. Η διδασκαλία του ήταν προορισμένη για μωρά και βλαμμένους κι όχι για σοφούς και συνετούς! Αλήθεια, αυτά τα λόγια μετά από τόσες εκατονταετίες, δεν είναι ο χειρότερος εμπαιγμός έναντι όλων ημών; Δεν είναι ο απόλυτος εξευτελισμός μας ως έθνος, να χαιρόμαστε που ανήκουμε στην ομάδα των ηλιθίων και να αυτοεπαινούμαστε γι’ αυτό; Το φαινόμενο ελληνόφωνος χριστιανός είναι ο απόλυτος ορισμός της σχιζοφρένειας!

Αλλ’ ας δούμε και τις προφητικές του ικανότητες. Για πότε προφήτεψε ο «θεάνθρωπος» τη Δευτέρα παρουσία; «αμήν γαρ λέγω υμίν, ου μη τελέσητε τας πόλεις του Ισραήλ έως αν έλθη ο υιός του ανθρώπου» (Ματθ.Ι΄ 23). Κι όμως, ως τη Ρώμη δίδαξαν οι απόστολοι και ουδείς τον είδε να έρχεται και «αμήν λέγω υμίν εισί τινες των ώδε εστηκότων οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού» (Ματθ.ΙΣΤ΄ 28). Κι όμως κι αυτοί πέθαναν κι άλλες 65 περίπου γενιές κι ακόμα δεν ήρθε να βασιλεύσει! Και παρακάτω: «και κηρυχθήσεται τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι και τότε ήξει το τέλος» (Ματθ.ΚΔ΄ 14). Το ευαγγέλιο εντωμεταξύ έχουν ακούσει μέχρι και οι πιο τελειωμένοι ανθρωποφάγοι, αλλ’ αυτός ακόμα να καθίσει στο θρόνο του!

Συνεχίζεται…